چرا کمی رنج، لذت را محسوستر میکند؟
به گزارش گروه رسانههای دیگر خبرگزاری آنا، متن زیر که ترجمهای گذرا از این یادداشت است، توسط دانیال جعفری در شبکه اجتماعی گوگل پلاس انجام و منتشر شده است که در ادامه میخوانید:
این ایده که ما با حداکثر کردن لذت و حداقل کردن رنج، خوشبخترتر و خوشحالتر خواهیم بود هم محبوب است و هم با شهود ما میخواند. کریستیانا اوناسیس، فرزند میلیاردر معروف، ثروت بادآوردهاش را خرج تفریحات مجلل کرد، در ۳۷ سالگی مرد و زندگی نامهای باقی گذاشت با این عنوان «همه رنجهایی که با پول میتوان خرید». الدوس هاکسلی به خطر لذت دایمی اندیشیده بود و در رمان «دنیای قشنگ نو» به آن پرداخته. ما برای درک لذت، نیازمند رنج هستیم تا تمایز میانشان قایل بشویم. کسی که علاقه وافر به شکلات دارد اگر در مغازه شکلات فروشی افراط بکند به زودی فراموش میکند اصلا چرا به شکلات علاقه داشته. پژوهشهای نوین هم این ایده را تایید میکند.
رنج لذت میسازد
مشهورترین نمونه، خلسه دوندگان است. وقتی ورزشکاران در مسافت طولانی میدوند علی رغم رنج فیزیکی، سرخوشی تجربه میکنند که ناشی از آزاد شدن مخدرهای درون زا در مغز است. همچنین نشان داده شده که رنج، نه فقط لذت را زیاد میکند بلکه غم را هم کاهش میدهد. رنج به علاوه باعث میشود در لذت بردن احساس محق بودن بیشتری داشته باشیم. در پژوهشی از افراد خواسته شد که دستشان را در یک ظرف آب یخ نگاه دارند. در پایان حق داشتند از میان ماژیک و شکلات یکی را انتخاب بکنند. افرادی که احساس درد از آب یخ را بیشتر گزارش کردند، بیشتر به انتخاب شکلات تمایل نشان دادند. رنج، باعث میشود لذت بردن خالی از احساس گناه بشود.
رنج ما را به دنیایمان متصل نگاه میدارد
مردم دایما به دنبال روشهایی برای اتصال به دنیای پیرامونشان هستند. تکنیکهایی مثل مدیتیشن یا مراقبه. رنج هم خاصیتی مشابه دارد، چرا؟ چون تمرکز آور است. وقتی شیء سنگینی بروی شست پایتان میافتد، نمیتوانید به چیز دیگری فکر بکنید. در پژوهشی که من و همکارانام انجام دادیم متوجه شدیم افرادی که دستشان را تا حد درد کشیدن در آب یخ نگاه میدارند از خوردن شکلات بیشتر لذت میبرند. در پژوهشهای بعدی ما نشان دادیم رنج، باعث میشود حساس فرد دقیقتر بشود و مثلا مزههای بیشتری را حس بکند. خوردن شکلات بعد از درد، لذت بیشتری دارد چون واقعا خوشمزهتر میشود. به همین دلیل است نوشیدنی انرژی زا بعد از ورزش مزه بهتری دارد {...} رنج، حواس ما را تقویت میکند.
رنج ما را به دیگران متصل میکند
هر کسی مصیبتی را به چشم دیده باشد میداند حس همبستگی چقدر در این مواقع بالا میرود. مثل یازدهم سپتامبر. در طول تاریخ، مراسم سوگواری، احساس عضویت در یک جامعه را تقویت کرده است. یک پژوهش نشان داد که وقتی کسی واقعا مصیبت را تجربه کرده باشد، بیشتر کمک خیریه میکند تا کسی که صرفا شاهدش باشد. ما در پژوهشهایمان نشان دادیم رنج کشیدن باعث میشود که همکاری گروهی بالا برود.
روی دیگر رنج
ما معمولا رنج را با بیماری یا آسیب مرتبط میدانیم ولی وجه دیگری هم دارد. مثل به چالش سطل آب یخ برای بیماریای ال اس فکر بکنید که چطور تجربه رنج آور باعث افزایش آگاهی عمومی شد.
فهم اینکه رنج لزوما بد نیست، نه فقط برای ما مفید است بلکه منجر میشود به درد و رنج به عنوان یک واکنش عصبی فیزیولوژیک نگاه بکنیم که میتواند در کنترلاش حاذقتر بشویم
انتهای پیام/