به بهانه تولد 36 سالگی رونالدو؛ شرط جاودانگی دایی تعهد کریس به حرفش است

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری آنا - سید حمید صادق زاده؛ کریستیانو رونالدو، نامی افسانه‌ای در فوتبال و حتی دنیای ورزش است. انسانی پرتلاش و خود ساخته. مهاجم سرشناس بیشتر لیگ‌های برتر اروپایی. الگوی جوان‌ترین و گران‌ترین مهاجمان فعلی جهان یعنی هالند و امباپه که بدون هیچ واهمه‌ای اعلام می‌کنند الگوی فنی آنان کسی نیست جز کریستیانو رونالدو.

شادی رونالدو پس از گلزنی هم یکی از معروف‌ترین شادی‌های گل در جهان است چرا که بسیاری از مهاجمان حتی مطرح بعد از گلزنی مثل رونالدو شادی می‌کنند. رونالدو نفر اول اینستاگرام از نظر تعداد علاقه مند است. رونالدو به هر آنچه خواسته رسیده و توپ‌های طلا و جام‌های معتبر جهانی از لیگ قهرمانان اروپا گرفته تا قهرمانی باشگاه‌های جهان و قهرمانی جام ملت‌ها و غیره را به دست آورده است.

او دو روز پیش 36 ساله شد و حالا دو حسرت بیشتر ندارد یکی قهرمانی در جام جهانی و دیگری آقای گلی در رده ملی. برای قهرمانی در جام جهانی یک فرصت دیگر هم دارد؛ جام جهانی ۲۰۲۲ قطر و در این فاصله نیز سعی خواهد کرد تا به رکورد بی نظیر علی دایی مهاجم بلند بالای ایرانی برسد. اختلاف این دو نفر در حال حاضر ۸ گل است.

رونالدو اگر سر حرف خود بماند و بعد از جام جهانی ۲۰۲۲ قطر از بازی‌های ملی خداحافظی کند احتمال دارد نتواند رکورد علی دایی را بشکند چراکه بازی های مقدماتی و  خود جام جهانی فشرده است. و اما چند نکته اساسی؛

 اول اینکه علی دایی به خاطر نبود سیستم خوب استعدادیابی در فوتبال ایران، وجود تبعیض های گسترده در تیم‌های پایه، خیلی دیر کشف شد. برترین گلزن تاریخ ملی جهان آن هم از آسیا در 24 سالگی اولین بازی خود را برای تیم ملی انجام داد!! یعنی چیزی حدود 6 سال دیرتر از رونالدو. رونالدو پیش از بازی برای بزرگسالان پرتغال 34 گل در رده‌های پایه به ثمر رسانده بود. پس می‌بینید علی دایی مثل یک استعداد کشف نشده به یکباره مورد توجه بزرگی چون ناصر حجازی قرار می‌گیرد آن هم نه در رده نوجوانان و جوانان و امیدها بلکه در رده باشگاهی بزرگسالان و صدالبته اتفاقی!! اگر طی همان 6 سالی که رونالدو برای تیم ملی پرتغال گلزنی می‌کرد، دایی هم در تیم ملی بود با توجه به روند گلزنی که بعدها داشت می‌توانست حدود 50 گل بزند و به رکورد شگفت‌انگیز 159 گل برسد.

فراموش نکنیم که علی دایی ۱۰۹ گل خود را طی حدود ۱۳ سال به ثمر رسانده است. هر چند بر او خرده می‌گیرند که مقابل تیم‌های قوی کمتر بازی کرده اما یادمان باشد تیم ملی ایران هم در عرصه جهانی تیم متوسطی به شمار می‌رود و کمتر پیش آمده  بین ۲۰ قدرت اول فوتبال جهان حتی بر اساس آمار قرار گیرد.

کریستیانو رونالدو ۱۸ سال است در تیم ملی حضور پررنگی داشته و فراموش نکنیم علی دایی در یکی دو مقطع یا به خاطر مصدومیت شدید مخصوصاً بازی مقابل بحرین در ۱۹۹۴ یا به دلیل لجبازی با مایلی‌کهن و غیره از تیم ملی بارها دور افتاد و چه بسا بین ۱۵ تا ۲۰ بازی ملی را از دست داد اما رونالدو همیشه محبوب همه مربیان پرتغال بوده و مصدومیت وحشتناک هم نداشته است.

و یک نکته قابل توجه؛ علی دایی زمانی که به رکورد پوشکاش یعنی ۸۴ گل رسید متوقف نشد و ۲۵ گل بر آن افزود یعنی چیزی در حدود 30 درصد حالا باید دید رونالدو می‌تواند رکورد علی دایی را بشکند و 30 درصد هم آن را ارتقا دهد که می‌شود 142 گل!

به هر حال باید منتظر ماند و دید آیا رونالدو می‌تواند به رکورد علی دایی برسد و آن را بهبود هم ببخشد یا سر حرفش می‌ماند و پس از جام جهانی 2022 قطر از رده ملی کنار می‌کشد تا رکورد علی دایی جاودانه بماند هر چند اغلب اهل فن می‌گویند چنین نخواهد شد چون کریس هم باید رکورد ملی را بزند هم نمی‌خواهد دست هیچ کس از جمله مسی به او جمع تعداد گل‌ها برسد.

انتهای پیام/4048/