آمریکا برای اشغال خاک سوریه دست دوستی به سوی اسد دراز کرده است/ منافع اروپا در تحریم دمشق

به گزارش گروه بین‌‌الملل خبرگزاری آنا، علی الزعتری در گزارشی که روزنامه فرامنطقه‌ای رأی‌الیوم منتشر کرد، نوشت: اخلاق در سیاست جایی ندارد، بلکه همه چیز بر مبنای پیگیری، ترسیم منافع و احترام به آن است؛ در چنین تعریفی موارد خاص و استثنایی به‌ندرت پیش می‌آید و بیشتر کشورها و سیاسیون ابایی ندارند دشمن‌شان دوست‌شان باشد و تنها مایلند زمانی با دشمنان‌شان مقابله کنند که بحث منافع ملی در میان باشد. با توجه به این موضوع، نمی‌توان اظهارات و رویکرد مقام‌های دولت سابق آمریکا را درباره پیشنهاد گفتگو با دولت بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه در اواخر دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ غیرمنتظره دانست.

طبق این گزارش، منافع ملی آمریکا زمانی ایجاب می‌کرد نماینده ایالات متحده در سازمان ملل متحد رودرروی بشار جعفری، نماینده سابق سوریه در این نهاد بین‌المللی (وزیر امور خارجه کنونی دولت اسد) بایستد و طرح‌های ضد سوری ارائه کنند و اواخر دوران قدرت ترامپ، هم‌زمان با به هم خوردن توازن قوا به سود محور مقاومت،  ایجاب می‌کرد هیئت دیپلماتیک به دمشق اعزام کنند و از گفت‌وگو دم بزنند. واشنگتن زمانی عرصه سیاسی و نظامی را با ایجاد گروهک‌های تروریستی، ایجاد ناامنی و هرج‌ومرج در سوریه تنگ می‌کرد.

این تحلیلگر عرب‌زبان در گزارش خود آورده است: فردی (که ظاهراً عصبانی بود) به من گفته بود مسئولان سوری دروغگو، فاسد و مسئولیت‌نشناس هستند، کارهایی می‌کنند که علنی و آشکار به زیان سوریه است. به او جواب دادم اگر شخصی می‌شناسد معرفی کند که از پاسخ درماند؛ در مقابل به او گفتم آن کسی که در آشکار و نهان علیه دولت و ملت سوریه توطئه‌چینی می‌کند و اثبات این مدعا کار سختی نیست، دولت آمریکاست که نیروها و جنگنده‌هایش در قامت ائتلاف بین‌المللی و با ادعای مقابله با داعش وارد کشور شدند و هنوز که آثاری در داعش نیست، همچنان در مرکز و شمال سوریه جولان می‌دهند. گاهی نیز منطقه‌ای را در خاک سوریه که به‌طور تصادفی منطقه مسکونی است، هدف قرار می‌دهند و ادعا می‌کنند یا اشتباه زده‌اند، یا می‌خواستند گروهی تروریست را هدف قرار دهند!

بیشتر بخوانید:

دولت بایدن در حال افزایش اقدامات تروریستی در عراق و سوریه است

الزعتری می‌نویسد: منافع اروپا نیز در تحریم سوریه تعریف می‌شود؛ چه اینکه آن‌ها ترجیح می‌دهند در قالب پروتکل‌های محدودکننده (تحریم‌) با دمشق سخن بگویند و بر تحریم‌ها علیه دولت اسد بیفزایند تا مانع از بازسازی این کشور جنگ‌زده شوند؛ کشوری که به دور از غوغا و جنجال غربی‌ها و معارضان، فرایند بازسازی را به متحدانش سپرده است.

آمریکا صلح نمی‌خواهد و رویکردش اشغال سراسر خاک سوریه است.

به نوشته این تحلیلگر عرب‌زبان، ورق بعد از سال‌ها مقاومت بشار اسد و حامیان داخلی و خارجی‌اش برگشت و اکنون غربی‌ها و آمریکا به گفت‌وگو تمایل پیدا کرده‌اند، ولی مغز و محتوای پیشنهاد به گفت‌وگو چیست؟ شاید ساده‌انگاری باشد اگر باور کنیم انقلابی در تفکرات غربی‌ها به وجود آمده است و اکنون می‌خواهند با سوریه دوست شوند. باید دانست مانورهای گذشته به قوت خود باقی و هیچ‌یک از تحرکات تغییری نکرده است. نباید فریب خورد و از کلمات و عبارت‌های باطل، حق پنداشت. آمریکا همان کشور اشغالگر سوریه است و در چنته چیزی جز غارت ثروت و جاسوسی از مردم این کشور ندارد. وضعیت اتحادیه اروپا و انگلیس نیز همین‌طور است و دنباله‌رو آمریکا هستند.

الزعتری نوشت: سازمان ملل متحد با وقاحت تمام نگاه می‌کند و زبانش از بیان انتقاد نسبت به اشغالگری کوتاه است. دعوت به گفت‌وگو مشابه همان ماجرایی است که در دیدار میان جیمز بیکر، وزیر امور خارجه وقت آمریکا و طارق عزیز، وزیر امور خارجه‌ دولت صدام در ژنو پیش از حمله به عراق رخ داد؛ بیکر به‌دنبال گفت‌وگو نبود و می‌خواست پیامی با مضمون ترس، هشدار یا وسوسه به بغداد برساند. منافع آمریکا آشکار است و به‌دنبال پیچیده کردن اوضاع سوریه هستند تا جان و جایگاه نظامیانشان در این کشور حفظ شود و شاید نیز به‌دنبال افزایش تنش با روسیه هستند.

وی در پایان گزارش خود می‌نویسد: اگر واشنگتن و متحدانش در گفت‌وگو جدی و راسخ باشند، باید به اشغالگری شمال‌شرقی سوریه پایان دهند و از غوغاسالاری دست بردارند. نباید به‌دنبال تفرقه و ایجاد رژیم کردی مستقل در شمال سوریه باشند؛ ولی این‌گونه نیست و می‌خواهند آشوب و تنش در این کشور جنگ‌زده ادامه داشته باشد. آن‌ها می‌خواهند دمشق را به زانو درآورند و آن‌وقت پای میز مذاکره بنشانند و در غیر این‌صورت تروریست‌هایشان را در قالب ائتلاف راهی سوریه می‌کنند تا نفت و گاز این کشور را غارت کنند؛ البته از گسیل داشتن صهیونیست‌ها به دمشق و برافراشته شدن پرچم اسرائیل در خاک سوریه لذت می‌برند.

انتهای پیام/4033/پ