«فرمول یک» نیازمند «طرح نو» است
به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، «فرمول یک» در میان برنامه‌های گفت‌وگومحور تلویزیون موقعیت متفاوتی دارد. تفاوت از این جهت که برای دیده‌شدن به مشهور‌ها وابسته نیست.
اگر «دورهمی» در شبکه نسیم، یا «هم‌رفیق» در فضای مجازی با دعوت از مهمانان مشهور توجه مخاطب را جلب می‌کنند، برای «فرمول یک» اما ماجرا فرق می‌کند، در واقع این انتخابی دشوار است که البته می‌تواند هویتی خاص برای برنامه ایجاد کند، به شرط آن که مرز میان روایت‌گری و ایجاد جذابیت حفظ شود.
ریسک روایت‌گری در تلویزیون
به هر حال روایت‌گریِ محض با توجه به خصلت مهمانان برنامه کمی ریسک به دنبال دارد. وقتی مردمانی عادی مهمان چنین برنامه‌ای می‌شوند اهمیت کارگردانی و اجرای علی ضیا بیشتر از حالتی است که مثلا یک سلبریتی در برنامه‌ای گفت‌وگومحور حضور دارد.
سلبریتی دوربین و قاب را می‌شناسد، احتمالاً کمتر تپق می‌زند، بنا به انتظار ریتم را هم باید بشناسد(که البته خیلی‌هاشان نمی‌شناسند و به اطناب می‌افتند) اما فعال محیط زیستی که از جنوب کشور می‌آید، قاعدتاً قواعد گفت‌وگوی تلویزیونی را نمی‌داند و این هنر مجری و کارگردان است که هم مخاطب را پای تلویزیون نگه دارند و هم بتوانند انرژی مهمان را حفظ کنند تا «آنِ» لازم از حرف‌هایش بیرون کشیده شود.
از آن طرف البته مهمان ناشناخته مواهبی هم دارد؛ مثل نابازیگرهای فیلم‌های کیارستمی! آنجا که فضا برای کار بداهه و غافلگیرکننده در گفت‌وگو فراهم می‌شود و جایی که مجری، با پهن کردن عرصه گفت‌وگو، فضا را برای برون‌ریزی مهمان فراهم می‌کند.
در همان لحظات باید منتظر آن «آنِ» ویژه باشیم. به هر حال مهمانانی معمولی طبیعتاً کمتر تعارف و ملاحظه دارند و معمولاً از فرصت خوب استفاده می‌کنند. زن جوانی که از رفیق نارو خورده، در ذات خود سوژه‌ای جذاب است و احتمال هم‌ذات‌پنداری مخاطب با چنین سوژه جذاب و ملتهبی زیاد است، زنی که درد جنگ کشیده و حالا از عمق بی‌سوادی به قله فرهنگ رسیده و کتاب می‌نویسد، نیز در همین دایره می‌گنجد چون واجد تجربیاتی متفاوت و دراماتیک است.
درام نهفته در روایت‌های به ظاهر عادی
در «فرمول یک»، داستان‌ها و روایت‌ها در نهایت رئالیسم، در بطن خودشان تراژدی یا درام دارند و البته این داستان‌ها قرار نیست مثل برنامه ماه عسل به ملودرام ختم شود، این جا همه چیز مستند و قابل اتکاست و البته ظاهراً تلاشی هم برای اشتراک‌گذاری برش‌هایی از برنامه در فضای مجازی هم نشده؛ «فرمول یک» نمی‌خواهد با گاف‌های نمایشی و یا توهین‌های جلف به قصد دیده‌شدن،از مخاطب کم‌حوصله اینستاگرام دلبری کرده و لایک و فالوئر جمع کند.
با همه این‌ها «فرمول یک» برای پیش رفتن، باید به اتفاقات روز متصل‌تر باشد، قرار نیست اتفاق مبتذلی بیفتد، شاید نظیر همان چه که در برنامه راجع به کوهنوردان فوت‌شده در ریزش بهمن، حادث شد. یعنی کمی به‌روز بودن و وصل بودن، برای چنین برنامه‌ای بازخوردهای مثبتی خواهد داشت که اتفاقا برنامه را بالا نگه خواهد داشت.
اتصال به سوژه‌های روز و افزایش غلظت آیتم‌هایی نظیر استندآپ‌های امیر کربلایی‌زاده موجب رنگ‌بندی و ایجاد تنوع می‌شود. به زبانی ساده‌تر این برنامه می‌تواند کمی رنگی‌تر و در عین حال منسجم‌تر باشد، به نوعی گاهی اوقات زیادی آکادمیک و اتوکشیده رفتار می‌کند، شاید نقش‌آفرینی بیشتر مجری برنامه که نبض شبکه‌های اجتماعی را هم می‌شناسد، پیشنهاد مناسبی برای طرحی نو در انداختن در «فرمول یک» باشد، برنامه‌ای که در این سری بکرتر از همیشه است.
انتهای پیام/4104/پ
انتهای پیام/