دولت بایدن در پی حفظ تحریم‌های ایران است/ درخواست فرانسه برای ادامه فشار حداکثری را جدی نگیرید
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا- محمد جعفری؛ تیم اندرسون پژوهشگر باسابقه و استاد دانشگاه سیدنی استرالیا که به حمایت از جبهه مقاومت در منطقه غرب آسیا شهرت دارد در مصاحبه اختصاصی با گروه بین‌الملل آنا تأکید کرد خیانت آمریکا در خروج از برجام و اعمال فشار حداکثری، بدقولی اروپایی‌ها و مقاومت پیروزمندانه ایران در جنگ اقتصادی، احتمال اینکه تهران بخواهد داشته‌های ارزشمندش را کنار گذاشته و بار دیگر پای میز مذاکره با خیانت‌کارانی چون آمریکا بنشیند را به صفر می‌رساند.
متن کامل مصاحبه با تیم اندرسون به شرح ذیل است:
آنا: با توجه به اینکه ایران هرگز از توافق هسته‌ای سال 2015 خارج نشد اما آمریکا در سال 2018 به صورت غیرقانونی و یکجانبه به آن پشت کرد، اقدام اخیر فرانسه مبنی بر درخواست از آمریکا برای ادامه سیاست فشار حداکثری علیه ایران برای مجبور کردن تهران به بازگشت به تعهداتش ذیل برجام را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
اندرسون: البته فرانسه کشوری است که از همان ابتدا هم به تعهدات خود پایبند نبود. اصلاً انعقاد موافقت‌نامه برجام به این دلیل بود که تحریم‌های آن زمان علیه تهران برداشته شود و تنها دلیلی هم که باعث شد ایران در مذاکرات هسته‌ای شرکت کند این بود که اتحاد محکمی نه‌تنها بین کشورهای اروپایی و آمریکا بلکه روسیه و چین درزمینه انعقاد موافقت‌نامه و عمل به آن وجود داشت.
اما هم‌اکنون شرایط متفاوت است و آن اجماع بین اروپایی‌ها، آمریکا، روسیه و چین وجود ندارد. وقتی حدود 6 سال پیش توافق هسته‌ای موسوم به برجام منعقد شد ایران شروع به تبعیت از آن کرد و مدتی که اجازه بدهید آن را دوره عادی‌سازی نامگذاری کنم، سپری شد. سپس در سال 2017 دونالد ترامپ به ریاست جمهوری آمریکا رسید و در ماه می سال 2018 موافقت‌نامه را تکه‌پاره کرد و از آن خارج شد.
پس‌ازاین اقدام، ترامپ و کشورهای اروپایی دخیل در برجام ازجمله فرانسه شروع کردند به عمل نکردن به تعهداتی که با امضاء برجام مسئولیت انجام آن‌ها را پذیرفته بودند. سه کشور انگلیس، فرانسه و آلمان علیرغم اینکه سازوکار حمایت از مبادلات تجاری با ایران موسوم به اینستکس را ایجاد کردند تا از زیر فشار آمریکا خارج شوند اما نهایتاً به آن اراده سیاسی کافی نرسیدند که از این سازوکار مالی استفاده‌ای درخور کنند.
ایران هم که با خروج آمریکا از برجام و کارکرد حداقلی اینستکس روبرو شده بود به‌تدریج شروع به کاهش تعهداتش ذیل برجام کرد و این امر به این دلیل بود که طرف‌های دیگر قرارداد به تعهداتشان عمل نکرده بودند.
درخواست اخیر فرانسه از آمریکا نوعی ابراز وفاداری پاریس به مقاصد سیاسی آمریکا است و من فکر نمی‌کنم که باید جدی گرفته شود
در خصوص درخواست فرانسه از آمریکا برای ادامه سیاست فشار حداکثری علیه ایران باید بگویم که فرانسه منعکس کنند صدا و خواسته‌های واشنگتن و درصدد اضافه کردن موارد جدید در برجام است.
البته سیاستی که فرانسه همیشه انتخاب کرده است سیاستی احمقانه یا ساده‌لوحانه نبوده است. فرانسوی‌ها قصد دارند که خود را شریکی قابل‌اطمینان برای آمریکا نشان دهند یا یک شریک مطیع و فرمان‌بردار یا چیزی شبیه این. من فکر نمی‌کنم که این اقدام فرانسه یک حرکت دیپلماتیک جدی باشد.
در مقابل، فکر می‌کنم فرانسوی‌ها دارند سیگنال‌هایی که از طرف دولت جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا و حتی دونالد ترامپ رئیس‌جمهور سابق این کشور نشان داده می‌شود را منعکس می‌کنند و ادعا دارند ایران هنوز به نحوی در حال نقض برجام است.
درخواست اخیر فرانسه از آمریکا نوعی ابراز وفاداری پاریس به مقاصد سیاسی آمریکا است و من فکر می‌کنم نباید جدی گرفته شود.
بیشتر بخوانید:
استاد دانشگاه سیدنی: ریشه دشمنی آمریکا با ایران، اقتدار منطقه‌ای آن است
ایران برای درخواست غرامت از ناقضان غربی برجام محق است/ دلیلی برای اعتماد دوباره به آمریکا نیست
آنا: به نظر شما آیا شانسی برای امضاکنندگان برجام مخصوصا ایران و آمریکا برای اینکه دوباره دور میز مذاکره بنشینند وجود دارد؟
اندرسون: جواب خلاصه شده من خیر است. زیرا آمریکا در خلال چهار سال گذشته به‌هیچ‌وجه نیت و اراده خوبی در این خصوص از خود نشان نداده است، مگر اینکه دولت بایدن بدون هیچ شرطی به توافق بازگردد که فکر می‌کنم این امر غیرمحتمل باشد زیرا در درون حاکمیت آمریکا هر دو حزب سیاسی اصلی این کشور سعی بر این دارند که اهرم فشار بر ایران را حفظ کنند.
جواب مثبت ایران به مذاکرات مثل این می‌ماند که تهران بگوید ما به توافق برمی‌گردیم با علم اینکه می‌داند آمریکا کمترین میزان تعهد به آن قرارداد را دارد
اجازه بدهید یادآور شوم که کل توافق هسته‌ای در خصوص این نیست که از دسترسی ایران به سلاح هسته‌ای جلوگیری کند بلکه این توافق برای این است که اهرم فشاری بر ایران باشد و نقش ایران در منطقه به‌عنوان یک کشور مستقل کلیدی در حمایت از دیگر کشورهای مستقل و نیز مقاومت در منطقه را تضعیف کند. به همین خاطر است که آن‌ها (آمریکا و اروپا) تمایل دارند در اساس این توافق را تمدید کنند اما در این برهه همه سرمایه سیاسی این کشورها و اراده جمعی آن‌ها از بین رفته است و اجماعی بین آن‌ها نیست.
سوال اینجاست که چرا حتی آن بخش از ساختار سیاسی ایران که خود را لیبرال می‌داند باید به مذاکره جدید بله بگوید وقتی‌که طرف دیگر به تعهداتش ذیل توافق قبلی عمل نکرده است؟
ایران در حال حاضر از منظر سیاسی در موضع بسیار قدرتمندانه‌ای قرار دارد. جواب مثبت ایران به مذاکرات مثل این می‌ماند که تهران بگوید خیلی خوب ما به توافق برمی‌گردیم با علم اینکه می‌داند آمریکا کمترین میزان تعهد به آن قرارداد را دارد. خیانت آمریکا به توافق هسته‌ای سال 2015 هیچ اشتیاقی برای ایران باقی نگذاشته است که بخواهد در موارد دیگر مذاکره کند.
سوال اینجاست که چرا حتی آن بخش از ساختار سیاسی ایران که خود را لیبرال می‌داند باید به مذاکره جدید بله بگوید وقتی‌که طرف دیگر به تعهداتش ذیل توافق قبلی عمل نکرده است؟
آنا: مطمئناً شنیده‌اید که آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه و برخی کشورهای عربی در غرب آسیا به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم خواسته‌اند که یک قرارداد فراگیرتر از برجام با ایران منعقد شود که علاوه بر مسئله هسته‌ای، برنامه دفاعی موشکی و حمایت ایران از گروه‌های مقاومت در منطقه را نیز در بر گیرد. آیا شما شانسی برای محقق شدن چنین توافقی می‌بینید؟ آیا ایران بر سر خط قرمزهایش ازجمله برنامه دفاعی موشک‌های بالستیک خود مصالحه و سازش خواهد کرد؟
اندرسون: جواب قطعی من منفی است. من در پاسخی که به پرسش دوم شما دادم تأکید کردم انگیزه‌ای که ایران در توافق قبلی داشت بدل شد به قرار گرفتن در معرض تعدی، تروریسم داعش و سازمان ام.کی.او (منافقین)، تروریسم اقتصادی از راه اعمال سیاست فشار حداکثری و دیگر فشارها به همین دلیل است که خیلی جدی فکر می‌کنم ایران اعتقاد دارد که با از دست دادن نقش راهبری و کلیدی خود در منطقه همه‌چیز را فدای یک قول ساده و بی‌پشتوانه خواهد کرد که احتمالاً به همان قول هم خیانت خواهد شد؛ خیانت توسط کسانی که به توافق قبلی نیز خیانت کردند.
ایران حق دارد که از حق حاکمیت خود و کشور دفاع کند زیرا کشورهای کوچکی مثل لیبی بودند که با خلع سلاح موافقت کردند و سپس بمباران شدند
همان‌طور که قبلاً نیز گفتم این درخواست‌های بیشتر و اضافه کردن موارد جدید در توافقی جدید برای به کنترل درآوردن نقش ایران در منطقه است و حقیقتاً در خصوص توان بالقوه تولید سلاح هسته‌ای توسط تهران نیست و اصلاً درباره هیچ موضوع خاص دیگری هم نیست. البته فناوری و قابلیت موشکی همان‌گونه که ایران به‌درستی می‌گوید سلاحی مهم در راهبرد نظامی تهران است.
بنابراین آن به‌ظاهر هم‌پیمانان که تملق‌گوی این طرح جدید برای منطقه غرب آسیا هستند و آمریکا آن را در سال 2006 در تل‌آویو اعلام کرد، درصدد کنترل کردن همه منطقه به نام مردم‌سالاری و آزادی آمریکایی است. آن طرح که ما الآن درباره آن می‌دانیم در دو دهه اخیر درگیر تخریب هر اراده مستقلی در منطقه بود و اما ایران همیشه قصد مخالفت با این طرح و اندیشه را داشته است. بنابراین دلیلی وجود ندارد فکر کنیم ایران قصد دارد که همه نقش راهبردی خود را فدای قول یک عده‌ای کند که قبلاً امتحان خود را پس داده‌اند.
به عقیده من آن توان لازم در شرکای اصلی توافق هسته‌ای برای انعقاد یک موافقت‌نامه جامع‌تر موجود نیست این تنها یک خواسته است. البته ممکن است که همین درخواست اخیر فرانسه از آمریکا برای ادامه سیاست فشار حداکثری علیه ایران باعث اجماع شود که اعضای گروه غربی را تحت تأثیر قرار دهد اما به‌هرحال ایران انگیزه لازم برای شرکت در مذاکرات جدید را ندارد؛ به این علت که منافع قابل پیش‌بینی و واقعی برای خود در قراردادی جدید نمی‌بیند.
در ضمن از جنبه‌ای ایران حق دارد که از حق حاکمیت خود و کشور دفاع کند زیرا کشورهای کوچکی مثل لیبی بودند که با خلع سلاح موافقت کردند و سپس بمباران شدند و نمونه دیگر این‌گونه اشتباهات کره شمالی است.
انتهای پیام/4155/
انتهای پیام/