ماجرای فروش نقاشی آیدین آغداشلو در حراجی بزرگ تهران

به گزارش خبرنگار حوزه هنرهای تجسمی گروه فرهنگ وهنر خبرگزاری آنا، سیزدهمین دوره حراج تهران جمعه بیست و ششم دی‌ماه با اجرای حسین پاکدل در هتل پارسیان تهران برگزار شد.

امسال و در شرایطی که به خاطر کرونا انتظار می‌رفت قیمت‌ها  کاهش یابد و یا افزایش جزئی داشته باشد، شاهد طرح رقم‌های نجومی برای آثار هنری بودیم. از سوی دیگر رکورد فروش نیز توسط چهره‌ای شکسته شد که در چند ماه اخیر در مظان اتهامات اخلاقی از سوی برخی مدعیان ناشناس یا شناخته‌شده قرار گرفته بود.

گران‌ترین‌ اثر این حراج به قیمت 12 میلیارد تومان متعلق به آیدین آغداشلو بود. از او 2 اثر در حراج ارائه شده بود که گران‌ترین اثر با کمینه و بیشینه یک میلیارد و 200 میلیون تومان تا یک میلیارد و 600 میلیون تومان ارزیابی شده بود و در نهایت به قیمت بیش از 10 برابر کمینه و به مبلغ 12 میلیارد تومان به فروش رسید تا رکورد فروش اثر در حراج تهران را بزند.

همچنین اثر دیگر آغداشلو به قیمت 600 میلیون تومان فروخته شد. این اثر یک نقاشی دولته‌ای با عنوان «خاطرات امید» از مجموعه «خاطرات انهدام» بود.

مجسمه‌ای از پرویز تناولی نیز با عنوان «استاد و شاگرد» در رتبه دوم قرار گرفت که 6 میلیارد و 700 میلیون تومان فروش رفت. رتبه سوم این حراج به تابلوی «دی‌جی‌ای- دی‌جی‌آ- دی آیو» اثر حسین زنده‌رودی تعلق گرفت که به قیمت 6 میلیارد و 300 میلیون تومان فروخته شد. تابلوی نقاشی‌خط محمد احصایی از مجموعه «نجوای عشق» نیز پنج میلیارد و 900 میلیون تومان و اثر آینه‌کاری منیر شاهرودی فرمانفرمائیان با قیمت سه میلیارد و 600 میلیون تومان در رتبه‌های چهارم و پنجم قرار گرفتند.

بیشتر بخوانید:

ردپای مشکوک مدیران سابق وزارت ارشاد در معاملاتی که بوی پولشویی می‌دهند

در این دوره، حواشی چند ماه اخیر توجه‌ها را به این نقاش جلب کرد. همین مسائل و تجربه‌هایی نسبتاً مشابه در دنیای هنر در ایران باعث شد این انتظار برود که اثر او در این دوره با فروش بالایی روبه‌رو شود تا پاسخی به ادعاهای مطرح‌شده باشد، اما عنوان‌ گران‌ترین اثر خیلی هم قابل پیش‌بینی نبود.

همین مساله واکنش‌های گسترده‌ای را در شبکه‌های اجتماعی برانگیخت و هنوز مدتی از اتمام حراج نگذشته بود که موجی از واکنش‌ها به خصوص در توییتر به راه افتاد. در بخشی از این واکنش‌ها از موضوع ارائه اثر آغداشلو در حراج تهران انتقاد و عنوان شده است که اساساً چرا اثری از آغداشلو باید در حراج حضور پیدا کند.

در مقابل تعدادی از کاربران هم به دفاع از آغداشلو برخاسته و عنوان کردند که ادعاهای مطرح‌شده درباره او رسمیت ندارد، به اثبات نرسیده و آغداشلو نیز آنها را رد کرده است.

او در چند ماه اخیر در مظان اتهامات اخلاقی از سوی برخی مدعیان ناشناس یا شناخته‌شده قرار گرفته بود. فارغ از صحت و سقم این ادعاها، چنین فضایی می‌توانست آیدین آغداشلو را برای مدتی به حاشیه ببرد و یا استقبال از آثار او را در این دوره از حراج تحت‌تأثیر قرار دهد، اما آن چه در عمل اتفاق افتاد برعکس همه مناسبات مألوف در همه جای دنیا بود!

همان‌گونه که «فرهیختگان» در گزارش خود که دو روز پس از برگزاری این حراج منشتر شد آورده است، معمولاً در کشورهای دیگر چنین تجربه شده که افراد پس از ایجاد چنین رسوایی‌ها یا لااقل ابهاماتی، حتی در صورتی که بی‌گناه بوده‌اند، تا مدتی در کارها حضور ندارند و پس از آن که توانستند بی‌گناهی‌شان را ثابت کنند، به کانون توجهات باز خواهند گشت.

بیشتر بخوانید:

یک آدم سودجو را نقد کردم نه کل حراج تهران را!

فیلم/ تابلوی حسن روح‌الامین با موضوع عاشورا پدیده حراج تهران

از طرف دیگر او متهم شد به اینکه یک کپی از روی اثر پیرو دلا فرانچسکا با نام «دوک و دوشس» در سال‌های دور اروپا بوده است. مطابق منطق بازار آزاد، به دلیل حواشی پیش‌آمده پیرامون آیدین آغداشلو و آثاری که خلق کرده، این آثار به‌طور طبیعی باید دچار افت شدید قیمت می‌شدند یا معاملات آنها کنار گذاشته می‌شد؛ اما متصدیان حراج تهران سعی کردند اجازه ندهند که فرمول «تاثیر حواشی روی قیمت آثار» نهادینه شود تا از این به بعد ابزاری در دست رسانه‌ها و منتقدان، برای کنترل این حراج قرار بگیرد. اقدامی که شبیه نجات یک سهام درحال سقوط بورس بود که سقوط آن داشت به شکل طبیعی اتفاق می‌‌افتاد و گروهی از دلالان  با حباب‌سازی مانع شرطی شدن بازار نسبت به حواشی و انتقادات شدند.

با این‌که مجوز برپایی این حراج از سوی وزارت فرهنگ و  ارشاد اسلامی صادر می‌شود،  اما به نظر می‌رسد مدیران محافظه‌کار این وزارتخانه به دلایل نامعلوم ترجیح داده‌اند که در این سال‌ها نسبت به حواشی و شایعات مطرح شده واکنش گفتاری یا رفتاری خاصی نداشته و معمولاً به تکذیب‌های گاه و بیگاه از سوی مدیران رده‌میانی بسنده کنند.

با این‌حال گسترش و تعمیق این ابهامات آنقدر زیاد شده است که بگوئیم علاوه بر متولیان هنری، نهادهای نظارتی نیز باید وارد این ماجرا شده و به این فضاسازی‌های مبهم رسیدگی کنند.

انتهای پیام/4104/