اینستاگرام یکی از دلایل افزایش جراحی‌های زیبایی است/ پزشک با فالوور بالا الزاماً ماهرتر از بقیه نیست!/ با تجهیزات قلابی بینی کوچک نمی‌شود!

گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا؛ فضای مجازی و کلکسیون‌هایی از تجملات و تفریحات که در قاب شبکه‌های اجتماعی عرضه می‌شود، به قدری جذابیت دارد که کمتر کسی را می‌توان یافت که از آن خبر نداشته باشد. برخی هم تلاش می‌کنند با عضویت در این جامعه مجازی، جایگاهی داشته و با نمایش مطلوبترین حالت زندگی دوستان مجازی بیشتری داشته باشند.

در کنار فعالیت در شبکه‌های اجتماعی، آمار تمایل به زیبایی بیشتر و رفع نواقص چهره و اندام نیز قد کشیده و بازار پر حرارت و شلوغی را برای سودجویان دست و پا کرده که اگر زرق و برق ظاهری، چشم هوشیار مخاطبان را کور کند؛ می‌تواند راه یک انتخاب غلط را هموار کرده و عوارض و عواقب تصمیم‌گیری اشتباه، سال‌ها گریبان زندگی فرد را بگیرد.منظور از تصمیم اشتباه خرید لباس و لوازم آرایش نیست. انتخاب یک کلینیک یا پزشک برای جراحی زیبایی  و سپردن کالبد بدن به تیم پزشکی، همان تصمیمی است که اگر به‌خاطر هزینه کمتر و بدون در نظر گرفتن تخصص افراد انجام شود، می‌تواند زیباجو را فرسنگ‌ها از هدفش دور کند.

اما سوال اینجاست که چگونه پزشک متخصص را از افراد سودجو تشخیص دهیم و آیا فناوری توانسته است به نیازهای پزشکان در اتاق عمل پاسخ دهد. به همین منظور با «کمال هادی» متخصص گوش، حلق و بینی و جراحی سر و گردن گفتگو کردیم. این پزشک متخصص، فارغ التحصیل پزشکی از دانشگاه علوم پزشکی تبریز است و دوره تخصصی خود را در شهر رشت و در دانشگاه علوم پزشکی گیلان گذرانده‌است. در ادامه مشروح این گفتگو را می‌خوانید:

آنا: به نظر شما چه دلایلی باعث شد تا انجام جراحی زیبایی افزایش پیدا کند؟

هادی: حقیقت این است که ما به عنوان انسان دوست داریم به زیبایی و اصلاح نواقصمان  رسیدگی کنیم و مورد توجه قرار بگیریم، این موضوع برای زن و مرد فرق ندارد.

شبکه‌های اجتماعی مثل فیس‌بوک و اینستاگرام و واتساپ  باعث شده تا ارتباطات بیشتر شود، مخصوصاً در اینستاگرام که بیشتر جلوه نمایشی دارد، ‌افراد  زیادی به دنبال زیباتر شدن هستند که شاید یکی از دلایل آن برای این است که با این کار، مخاطبان و فالورهای بیشتری پیدا کنند.

به هر حال معیارها  تغییر کرده است. در گذشته در منطقه گیلان  می‌گفتند «ریخت مَرَِ نگاه نکن!بخت مَرَ نگاه بکن!» یعنی نگاه نکن ریخت و قیافه من چه شکلی است، آن شانس من که با چه کسی ازدواج خواهم کرد و بعداً چه زندگی خواهم داشت ، مهم است اما این نوع بینش ، الان کمتر مورد توجه جوانان قرار می‌گیرد، متأسفانه در شرایط کنونی؛ جوانان با آنچه  چشم‌شان می‌بیند، انتخاب می‌کنند.مثلاً همکلاسی یا هم‌دانشکده‌ایشان کاری کرده، چهره‌اش تغییر کرده، آنها هم فکر می‌کنند آن کار را انجام دهیم تا زیباتر جلوه کنیم. به خاطر این است که اعمال زیبایی کمی بیشتر هواخواه پیدا کرده‌است اما چون عمل بینی در بیشتر گروه‌های سنی مورد توجه است، اگر اجازه دهید ما راجع به بینی صحبت کنیم.

جراحی بینی دارای قدمتی به اندازه جنگ جهانی اول

آنا: تاریخچه عمل جراحی بینی به چه سالی برمی‌گردد و چرا پزشکان به دنبال انجام این عمل بودند؟

هادی: جراحی زیبایی بینی تقریباً بعد از جنگ جهانی اول مطرح شد، آن هم به خاطر آسیب‌هایی که در ناحیه صورت در میان سربازانی که در جنگ شرکت کرده بودند اتفاق می‌افتاد و اساساً از غرب وارد مقوله‌های طب شد.

 بیشتر مقالات و مراجع ما در ارتباط با عمل جراحی زیبایی بینی از غرب است. آنها هم زیاد این عمل را انجام می‌دهند منتهی شکل انجامش یا حداقل افرادی که انجام می‌دهند، با اینجا  قدری متفاوت است.

برای اینکه در ایران، آن چیزی که بیشتر مورد توجه  افراد مخصوصاً خانم‌ها قرار می‌گیرد، صورت است. شاید به خاطر فرهنگ و پوشش خاص ماست که  باعث می‌شود صورت بیشتر مورد توجه باشد و چون بینی در مرکز صورت واقع شده، روی تمام اجزای صورت اثر می‌گذارد.

به همین دلیل شاید به نظر ما انجام این عمل در کشور زیاد باشد ولی در ترکیه هم که این محدودیت نیست، آمار انجام جراحی بینی بالاست. در کشورهای دیگر هم آمار قابل توجهی درباره جراحی بینی وجود دارد اما شاید به این وسعتی که در ایران هست، نباشد.

برزیل رکورددار عمل زیبایی

بیشترین آمار جراحی زیبایی، هم چهره، هم اندام در برزیل  است و آن کشور بیشترین آمار دنیا را دارد. عمل جراحی زیبایی در آنجا آمار زیادی دارد و کشور ما از نظر آماری شاید رتبه‌های سوم یا چهارم در دنیا باشد، ‌حتی برای عمل جراحی بینی.

تشخیص پزشک متخصص، کاری سخت و پر مشقت

آنا: این روزها که تب استفاده از شبکه‌های اجتماعی بالا گرفته، برخی از افراد سودجو و بدون تخصص، اقدام به انجام اعمال زیبایی می‌کنند؛ آیا راهی برای شناخت این افراد و تمیز بین پزشک متخصص و غیر متخصص وجود دارد؟

هادی: حقیقت این است که این کار به آسانی میسر نمی‌شود. به عنوان مثال برای من به عنوان جراح متخصص گوش و حلق و بینی و جراح سر و گردن، یک‌سری اعمال تعریف شده و از طرف وزارتخانه گفته شده که شما مجاز به انجام این اعمال هستید ولی ما پیش از تخصص، پزشک عمومی هم بودیم. در اصل  قوانین پزشکی کشور می‌گوید شما هر کاری را که قادر باشید انجام دهید، مجازید انجام دهید ولی چرا من جراحی قلب نمی‌کنم؟ چرا  مثلاً یک بیمار دارای  دیابت را خودم بررسی نمی‌کنم و همه کارهایش را انجام دهم، برای اینکه اولاً به اندازه یک متخصص داخلی یا متخصص غدد در مورد دیابت به روز نیستم، یا اصلاً به  مسائلی که یک جراح قلب می‌تواند انجام دهد،  آگاه نیستم و به آنها اشراف ندارم، هر چند مثلاً من بخش جراحی قلب هم رفته و این اعمال را از نزدیک دیده‌ام.

و اگر من کاری را که در آن تخصص ندارم انجام دهم، عوارض دارد، بعد آن عوارض را باید پاسخگو باشم. چون نمی‌توانم پاسخگو باشم عملاً محکوم هستم به قصور در کاری که در آن کوتاهی کرده‌ام و آن جایز نیست.

مثلاً رینو پلاستی را، فقط گروه ما نیست که می‌تواند انجام دهد.گروه جراحی فک و صورت که در واقع دندانپزشک هستند و تخصص فک و صورت گرفته‌اند، هم می‌توانند انجام دهند. جراحان ترمیمی و پلاستیک یا جراحانی که در بیمارستان‌های سوختگی کار می‌کنند، یعنی پزشکانی که دوره  جراحی عمومی را تمام کردند و پس از آن در جراحی ترمیمی ادامه تحصیل دادند، هم این عمل زیبایی را انجام می‌دهند.

منتهی بعضی از این پزشکان  در کارهای زیبایی بیشتر کار کرده و تبحر پیدا می‌کنند که به هر حال یا علاقه فردی دارند یا اینکه شاید بهتر بلدند آن را انجام دهند. بسیاری از جراحان ترمیمی  دیگر کاری با باز سازی و بازتوانی یا سوختگی ندارند، و اعمالی نظیر  پیکرتراشی انجام می‌دهند. هم علاقه و هم با مهارت بودن در این اعمال جراحی اهمیت دارد. چون این گونه اعمال  هم‌پوشانی دارد  و ما نمی‌توانیم به پزشکان بگوییم که  چرا این عمل را انجام دادید  و یا چرا انجام ندادید؟

جراحی‌های نادرستی که به مسیر تنفس آسیب می‌زند

 حقیقت این است که یک جراح عمومی که ترمیمی  را انتخاب کرده،  نمی‌تواند درقسمت های داخلی بینی رفته  و کارهای داخل بینی را انجام دهد. یا مثلاً یک جراح  فک و صورت به اندازه متخصص گوش و حلق و بینی، تسلط روی قسمت‌های داخل بینی ندارد.

یک جراح گوش و حلق و بینی می‌تواند راه‌های هوایی را به خوبی در بینی اصلاح کند، چون هدف ما از عمل جراحی بینی فقط زیبایی‌اش نیست. شرط اول‌مان تندرستی فرد است. نخست اینکه باید بیمار تنفس خوبی داشته باشد که بعداً مشکلات تنفسی نداشته باشد، ریه‌اش دچار اشکال نشود و مسائلی مترتب به آن برایش ایجاد نشود. مسئله زیبایی مسئله دوم فرد است متأسفانه از نظر برخی از پزشکانی که جراحی زیبایی بینی انجام می‌دهند موضوع  داخل بینی و راه‌های تنفسی، مورد کم‌لطفی قرار می‌گیرد.

یاد گرفتن و داشتن مهارت برای انجام اعمال داخل بینی،  کار خیلی دشواری است.، من یادم است زمانی که در گیلان بودم، پزشکی بود که  تخصص جراح پلاستیک  داشت و علاقه داشت که  عمل بینی انجام دهد، عمل  بینی را هم خوب انجام می‌داد ولی بلد نبود در داخل بینی کار کند،  به همین دلیل ، حدود هشت  تا ده سال یکی از پزشکان گوش و حلق و بینی، با ایشان همکاری می‌کرد. بحث داخلی‌ بینی را  پزشک گوش و حلق و بینی انجام می‌داد و قسمت ظاهری‌اش را هم دکتر ترمیمی انجام می‌داد. یعنی بعد از ده سال تازه فن و فوت کار داخلی را یاد گرفت که چه کار کند. مدت زمان زیادی طول کشید چرا که  در آن زمان، تجهیزات مثل امروز  در دسترس نبود . مثلاً  لنزی باشد که پزشک  از بیرون به آسانی  داخل بینی چه خبر است یا  با آندوسکوپ و مونیتور نمی‌شد اعمالی که در داخل بینی انجام می‌شد را دید.

راه آموزش پزشکان با فناوری هموار شد

الان امکانات بیشتر شده، پزشکان راحت‌تر می‌توانند آموزش ببینند، ولی اینکه فردی  از راه می‌رسد و  فالور زیادی جمع می‌کند، دلیل بر مهارت نیست و  سودجویی مادی همیشه در کنار این موضوعات است. به هر صورت گروه‌هایی هستند  که بدون داشتن تخصص، این کار را می‌کنند ولی عملاً نمی‌شود برایشان کاری کرد. برخی از  تکنسین‌ها هستند که عمل بینی می‌کنند و کار  جراح‌ها را انجام می‌دهند.

تصور می‌کنم برای مسئولین  این موضوع ، واقعاً معضلی است، شرایط جوری است که نمی‌توانند بروند پیدایشان کنند یا سین جیم‌شان کنند که چرا این کار را می‌کنند؟

آنا: در ایران تا چه میزان از فناوری برای انجام جراحی زیبایی از جمله بینی استفاده می‌شود؟ آیا فناوری می‌تواند به انجام این اعمال کمک کند؟

هادی: در ایران، فناوری خیلی نتوانسته است به انجام جراحی کمک کند. تنها چیزی که توانسته کمک کند،آندوسکوپی است که پزشک به کمک آن  بخواهد تیغه وسط بینی را  اصلاح کند و در عین کار، همکار دیگری نیز فرایند را دیده و از آن یاد بگیرد که چه کار کند وگرنه اینکه مثلاً فناوری بتواند بینی را یا شکل بینی را بهتر کند، چنین چیزی نداریم.

هر چند من فیلمی را نگاه می کردم که یکی از پزشکان ایرانی که در لس‌آنجلس نیز  اسم و رسمی داشت، قالبی درست می‌کرد که روی بینی بگذارند و بر اساس آن عمل کنند، یک مدتی هم بازار گرمی پیدا کرده بود که بر اساس این قالب، بینی درست شود.

پرسش اینجاست که وقتی  پزشک  روی استخوان و غضروف زیباجو تغییرات ایجاد می‌کند ،چگونه می‌تواند با  قالب تغییرات روی غضروف را تشخیص دهد؟ یعنی  چگونه می‌فهمد که زیر آن قالب چه خبر است؟

بازاری هم برای بعضی از وسیله‌ها  ایجاد شد و تبلیغات خاصی هم می‌کنند، مثلا مدتی ویبراتوری را  تبلیغ می‌کردند در رسانه‌ها  که بینی گوشتی را کوچک می‌کنند و مبلغی بسیار ناچیزتر از عمل جراحی بینی گوشتی از افراد می‌گرفتند و خوب مردم هم پیش خودشان فکر می‌کردند این مبلغ ناچیز را می‌دهم امتحان می‌کنم، فوقش  نتیجه نگیرم. هیچ‌کس هم نتیجه نمی‌گرفت. واقعیت این است که غضروف استخوان را که ویبره نمی‌تواند کوچک کند.

این بازارها متأسفانه در حاشیه کار هست.  پس اگر منظورتان از فناوری یک چنین چیزی است، نه! کمک نمی‌کند. این کار را باید جراح انجام دهد، با دید خوب انجام دهد و خیلی موارد را در نظر بگیرد. حداقل چیزی که باید در نظر بگیرد این است که فردی که به او مراجعه کرده یک انسان است و این انسان می‌خواهد برای بهتر شدن راه هوایی بینی‌اش، بهتر شدن ظاهر بینی‌اش هزینه کند.  لذا پزشک هزینه هم بگیرد باید  جوری کار را انجام دهد که فرد زیباجو بعداً پشیمان نشود، خودش را سرزنش نکند. نگوید:” آخر این چه کاری بود کردم؟! چرا نرفتم با دو نفر دیگر مشورت کنم؟!”

پزشک حداقل خودش را بگذارد جای  زیباجو که اگر من باشم، من بخواهم، وقت در نظر بگیرم، بروم این استرس را تحمل کنم، هزینه را پرداخت کنم چه انتظاری دارم؟

 بعضی وقت‌ها پزشک امکان دارد نتواند  قسمتی از کار را جمع کند، به هر دلیلی، مثلاً بافت ناکافی باشد، پیوند نگیرد و مسائلی از این قبیل. به هر حال هدف همه پزشکان این است که نتیجه کار خوب دربیاید.

موردی که پزشک نمی‌تواند در آن تأثیر بگذارد، روند بازسازی زخم است، روند بازسازی بافتی که آسیب دیده است. مثلاً من جراحی می‌کنم، به مریض می‌گویم:” شما سه هفته رعایت کنید  و  جسم  سنگین بلند نکنید. اگر هم خواستید سنگین بلند کنید تا بیست کیلوگرم، تا سی کیلوگرم باشد.” بعد این  فرد می‌رود تا شش هفته هم  اجسام بلند نمی‌کند. می‌گویم:” تو دیگر بعد از سه هفته مشکلی نداری.” اما او می‌گوید:” نه آقای دکتر، حالا یک کمی بیشتر می‌خواهم رعایت کنم که بینی‌ام خراب نشود”. یعنی آن مراقبتی که من به او می‌گویم، دو چندانش می‌کند که کارش خراب نشود. جراح نیز کار خود را به خوبی انجام می‌دهد، .ولی بعضی‌ افراد هستند که بینی‌شان باز هم خراب می‌شود. یعنی آن روند بازسازی و ترمیم زخم را نه جراح، نه بیمار نمی‌توانند در آن تأثیری بگذارند.

تبحر پزشک متخصص در ترمیم اعصاب آسیب دیده

اینکه بعضی وقت‌ها بعضی اشخاص به اسم پزشک کارهایی می‌کنند، قضیه جداست. وقتی درباره ترمیم صحبت می‌کنیم، یعنی اینکه  چه کارهایی باید انجام دهیم که نتیجه‌اش خوب در بیاید، بعضی اوقات   بیمار توسط افرادی که پزشک نیستند، عمل شده و دچار مشکلاتی شده است  و وقتی که فرد می‌بیند که یک دوره طولانی به خاطر عمل آسیب دیده، حالش خوب نیست، ناراحت است از دست این اتفاقی که برایش افتاده، لذا ما برای جراحی ترمیمی سعی می‌کنیم دیگر آن روند تکرار نشود، از آن به بعد دیگر حداقل حالش خوب باشد اما  حقیقتاً کار ترمیم خیلی مشکل‌تر است.

 جراحی بینی، مخصوصاً مسئله زیبایی روی استخوان و غضروف است. پزشک  آن را شکل و سروسامان می‌دهد، بعد پوست را رویش برمی‌گرداند سپس پوست و آن بافت همبندی که زیر پوست است باز می‌شود، یعنی اینها آسیب می‌بیند، استخوان و غضروف آسیب می‌بیند، رگ و عصب آسیب می‌بیند و همه اینها باید مجدداً ترمیم و بازسازی شوند. یک پروسه‌ای است که چندین عنصر را در آن ترمیم درگیر می‌کند و همه‌اش هم زیر پوست است. به خاطر همین پس از عمل، فقط ورم را می‌بینیم. تا چندین هفته به خاطر ورم، نتیجه کار قابل قضاوت نیست. حتی پزشک خودش نمی‌تواند قضاوت کند چطوری پیش خواهد رفت؛ پزشک معمولاً تمام آنچه را که بلد است به کار می‌برد که حداقل به آن اعتمادی که به او کرده‌اند احترام گذاشته باشد.

آنا: وسخن آخر...

هادی: فکر می‌کنم فرد وقتی می‌خواهد عمل کند، حداقل با دو سه نفر متخصص مشورت کند. با دو سه نفر پزشک مشورت کند و از هر کدامشان چیزهایی دستگیرش شود، سپس تصمیم بگیرد. چون این موضوع چیزی نیست که فرد بگوید  چون فلانی عمل کرده پس من هم بروم حتماً پیش این آقا یا خانم دکتر عمل کنم. باید کمی وقت  برای تحقیق بگذارد چون بینی از اجزای مهم صورت است و وقتی دستکاری می‌شود، تا آخر عمر با انسان همراه است.

انتهای پیام/