تبر فناوری بر سر جنگل‌زدایی/ تلاش برای حفظ ریه‌های زمین
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، شهر تاریخی و باسابقه استان گیلان ، جایی است که بسیاری آن را نماد شمال کشور می‌دانند. در حد فاصل میان دریای خزر و رشته کوه البرز، نواری از درخت و جلگه و پوشش گیاهی وجود دارد و میزبان بیشترین مساحت جنگل‌های کشور است. به همین علت سالانه مسافران زیادی از اقصی‌نقاط کشور جذب این مناطق می‌شوند.
متأسفانه این وضعیت استثنایی باعث شده است گروهی از سودجویان چشم طمع به این نقطه پرارزش داشته باشند و سالانه درختان زیادی در شمال کشور قطع شود و چوب آنها به سایر نقاط قاچاق شود. از سوی دیگر کمابیش سالی نیست که خبر آتش‌سوزی جنگل‌ها به گوش نرسد. تنها یک مورد در سال گذشته، به گفته مدیر کل منابع طبیعی استان گیلان 41 هکتار از اراضی جنگلی این استان در آتش سوخت.
در طول قرن گذشته، به میزان قابل توجهی از مساحت جنگل‌ها به دلیل فعالیت‌های انسانی نابود شده و در نتیجه تنها 30% از جنگل‌های جهان باقی مانده است. طبق تخمین کمیته غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد، هر سال 18 میلیون جریب جنگل از بین می‌رود. به طور بدیهی، جنگل‌زدایی منجر به عدم تعادل در چرخه‌های حیات و محیط زیست می‌شود. علاوه بر این، آنچه وضعیت را نگران‌کننده‌تر می‌کند این است که اگر اوضاع با همین سرعت ادامه یابد، ممکن است جنگل‌های بارانی به طور کامل نابود شوند و این برای کشورهایی بیابانی همچون ایران قابل قبول نیست. نکته اصلی این است که در وهله اول از قطع کردن درختان جنگل جلوگیری شود. در این گزارش راهکارهایی را برای جلوگیری از جنگل‌زدایی بررسی خواهیم کرد.
تجزیه و تحلیل براساس رایانش ابری
کمیته غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد، پلتفرمی به نام SEPAL را طراح کرده است. این پلتفرم مبتنی بر رایانش ابری است و به کشورهای مختلف جهان اجازه می‌دهد تا تجزیه‌وتحلیل جنگل‌ها و سایر زمین‌های خود را از طریق آن انجام دهد.
پلتفرم SEPAL نیز کاملاً منبع‌باز است و از فناوری موجود مانند داده‌های ماهواره‌ای گوگل استفاده می‌کند. اما مسئولان این پروژه در تلاشند تصاویر با وضوح بالاتر را تهیه نمایند تا به کشورها اجازه دهد جزئیات بیشتری را در مورد جنگل‌های خود ببینند.
توانایی نظارت بر جنگل‌ها در این سطح از جزئیات مهم است زیرا فرسایش تدریجی ناشی از کشاورزی در مقیاس کوچک و قطع درختان اغلب تا زمانی که تأثیر کلی آن زیاد نباشد، مورد توجه قرار نمی‌گیرد. اما به لطف این فناوری‌ها به اضافه هوش مصنوعی می‌توان به سرعت متوجه کوچکترین تغییرات شد.
اسپری پودر قابل اسکن روی درختان
دانستن اینکه آیا کُنده‌های درخت از یک منبع قانونی تهیه شده است یا غیرقانونی، اغلب می‌تواند فریبنده باشد. در صورتی که واسطه‌ها و دلال‌ها بدانند راهی برای تأیید منشأ چوب‌ها وجود دارد و در صورتی که منبع تهیه چوب قانونی نباشد خودشان باید نسبت به عواقب آن پاسخگو باشند، آنگاه بازدارندگی ایجاد می‌شود.
یکی از راهکارها برای تشخیص منبع چوب غیرقانونی، اسپری نوعی پودر روی درختان است. برای مثال Stardust نوعی پودر است که برای پاشیدن روی درختان طراحی شده است. این گرد و غبار یک لایه بر روی چوب تشکیل می‌دهد که می‌تواند متعاقباً اسکن شود تا منشأ درختان را مشخص کند. بنابراین وقتی درختی قطع شد و حتی وقتی محصولاتی مانند کاغذ از آن تهیه شد نیز می‌توان متوجه شد که درخت از منابع قانونی بوده است یا نه!
Stardust در عین حال برای چشم انسان نامرئی است و بنابراین محصولات نهایی را خراب نمی‌کند همچنین غیر سمی است و استفاده از آن بسیار ارزان تمام می‌شود.
فناوری بلاک‌چین
احتمالاً شما در مورد بلاک‌چین به عنوان فناوری پسِ پرده ارز بیت‌کوین چیزهایی را شنیده‌اید. اما این فناوری می‌تواند برای برنامه‌های دیگر نیز مورد استفاده قرار گیرد.
بلاک‌چین نوعی «دفتر توزیع‌شده» است که اطلاعات آن در هیچ دفتر مرکزی و بانکی نگهداری نمی‌شود(برخلاف ارزهای سنتی) بلکه توزیع‌شده و غیرمتمرکز است. این دفتر بسیار امن است و از نظر تئوری نمی‌توان اطلاعات آن را دستکاری کرد و هرگونه اصلاحیه برای همیشه حفظ می‌شود و قابل پیگیری است. سؤالی که اینجا مطرح می‌شود این است که چگونه می‌توان از این فناوری برای مقابله با جنگل‌زدایی استفاده کرد. ایده این است که از فناوری بلاک‌چین به گونه‌ای بهره ببریم که جنگل‌ها باارزش‌تر از آن باشند که کسی بخواهد به خاطر چوب درختان‌شان را قطع کند.
بدین منظور در برزیل، مالکیت املاک و زمین‌ها و باغ‌های از این قبیل را در بلاک‌چین قرار داده‌اند و از آنجا که نمی‌توان داده‌های بلاک‌چین را دستکاری کرد، از ادعاهای غیرقانونی و قطع درختان جلوگیری به عمل می‌آید. پروژه Terra Zero یکی از کاربردهای فناوری بلاک‌چین در رابطه با جلوگیری از جنگل‌زدایی است. کاری که Terra Zero انجام می‌دهد این است که زمین می‌خرد و بنابراین جنگل، از نظر تئوری، مالک خودش است. این بدان معناست که وقتی به یک شرکت چوبی مجوز قطع درختان داده می‌شود آنها به مالک جنگل پول سنگینی می‌دهند و جنگل می‌تواند خود را بازسازی کند.
هواپیماهای بدون سرنشین احیاگر جنگل
براساس اطلاعات مؤسسه جهانی منابع(WRI) کاشت درخت جدید می‌تواند 23٪ در حفظ توازن محیط زیست تأثیرگذار باشد و اهداف توافق‌نامه آب‌و‌هوایی پاریس را فراهم کند. بدین منظور پهپادهایی ابتدا منطقه را نقشه‌برداری می‌کنند و سپس 2 تا 3 متر بالاتر از سطح زمین پرواز می‌کنند و مانند یک بمب‌افکن گلدان‌های بذر را به داخل خاک شلیک می‌کنند! این گلدان‌ها نه تنها دارای بذر درخت هستند بلکه از تمام مواد مغذی مورد نیاز درخت برای شروع زندگی برخوردارند.
تخمین زده می‌شود به وسیله مهندسی بیوکربن، سرعت کاشت 10 برابر افزایش پیدا کند و هزینه تا 15 درصد کاهش یابد. WRI قصد دارد بدین طریق 1 میلیارد درخت تا سال 2022 بکارد.
انتهای پیام/پ
انتهای پیام/