صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۲:۴۷ - ۲۱ آذر ۱۳۹۴

ساخت «نانوترمیناتور» فلز مایع برای از بین بردن سلول‌های سرطانی

ترمیناتورها یا نابودگرهای فلز مایع یادآور رباتی با قابلیت تغییر شکل در فیلم «ترمیناتور» است که اتفاقا خیلی هم ترسناک و دلهره‌آور است اما دانشمندان سعی کرده‌اند از این نابودگرها به جای مقابله با انسان، برای مبارزه با سلول‌های سرطانی و برای نجات جان انسان‌ها استفاده کنند.
کد خبر : 55152

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از ScienceAlert، دانشمندان آمریکایی یک فلز مایع زیست‌تخریب‌پذیر ابداع کرده‌اند که می‌تواند به عنوان دارورسان به سلول‌های سرطانی مورد استفاده قرار گیرند.


ژن گو، مهندس بیوپزشکی دانشگاه کالیفرنیای شمالی در مورد این پروژه گفت: «این فلز مایع یک تکنیک دارورسانی دارد که می‌تواند تاثیر دارو را افزایش دهد و به پزشکان برای تعیین مکان تومورها کمک کند. به نظر می‌رسد که این ماده یک ماده زیست‌تخریب‌پذیر با سمیت بسیار پایین است. از مزیت‌های دیگر این ماده می‌توان به ساخت آسان آن اشاره کرد».


دانشمندان برای ساخت این نانوترمیناتورها، آلیاژی از گالیم- ایندیم که یک فلز مایع است استفاده کردند و آن را درون محلول مایعی حاوی مولکول‌‌های لیگاند پلیمری ریختند و سپس با ایجاد امواج فراصوتی، این فلز مایع را بمباران کردند تا آن را به قطرات نانو به قطر 100 نانومتر تقسیم کنند. این لیگاندها به سطوح قطرات می‌چسبند و همانند یک پوست روی آنها قرار می‌گیرند تا مانع چسبیدن دوباره قطرات به همدیگر شوند.


دانشمندان سپس این قطرات را به داروی ضدسرطان دوکسورابیسین مجهز کردند و لیگاندهای روی این نانوقطره‌ها این دارو را جذب کردند تا بتوانند به طور جداگانه وارد خون شوند اما این همه ماجرا نیست. نوعی از لیگاندها که به نانوقطرات چسبیده‌اند می‌توانند حتی سلول‌های سرطانی را شناسایی کنند و خود را به سطح آنها بچسبانند. سلول‌های سرطانی این نانوقطرات را حذب می‌کنند و در نهایت دوکسورابیسین از دیواره به داخل سلول‌های سرطانی وارد می‌شود.


زمانی که این ماده وارد سلول سرطانی می‌شود، فلز مایع با اسید سلول واکنش نشان می‌دهد و یون‌های گالیم آزاد می‌شوند. یون‌های گالیم اثربخشی داروی ضدسرطان را افزایش می‌دهد و خود فلز نیز تخریب و تجزیه می‌شود.


دانشمندان ادعا می‌کنند که در آزمایش‌های انجام‌شده، فلز مایع بعد از چند روز و بدون گذاشتن هیچ اثر سمی، به طور کامل از بدن خارج می‌شود.


مترجم: نسترن صائبی



انتهای پیام/

ارسال نظر