صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۰۹:۲۹ - ۲۸ آذر ۱۳۹۹
با کشف طولانی‌‌ترین رشته گاز بین کهکشانی؛

نظریه «انفجار بزرگ» درباره تکامل جهان تأیید شد

منجمان با استفاده از تلسکوپ‌های eROSITA و ASKAP خوشه‌های کهکشان Abell 3391 - Abell 3395 را که در فاصله 700 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد مشاهده کردند.
کد خبر : 549332

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ اشعه ایکس eROSITA در رصدخانه فضایی اسپکتر-آرجی(SRG) و تلسکوپ رادیویی مسیر یاب آرایه‌ای کیلومترمربع استرالیا(ASKAP) موفق شدند یک رشته بین‌خوشه‌ای به طول 49 میلیون سال نوری را میان خوشه‌های کهکشان Abell 3391 - Abell 3395 کشف کنند. این کشف، نظریه فعلی «انفجار بزرگ» را در مورد ریشه و تکامل جهان تأیید می‌کند.  


تصاویر به دست‌آمده نه تنها خوشه‌ها و تعداد زیادی کهکشان منفرد، بلکه دو رشته گاز - که یکی از آنها 49 میلیون سال نوری است – را نشان می‌دهد که دو قسمت اصلی کهکشان‌ها را به هم متصل می‌کند.


کلاوس دولاگ(Klaus Dolag)، ستاره‌شناس دانشگاه دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ می‌گوید: «تصاویر جدید eROSITA به طرز چشمگیری به نتیجه شبیه‌سازی‌های کیهان‌شناسی ما شباهت دارد. این بدین معنی است که مدل استاندارد پذیرفته‌شده برای تکامل جهان صحیح است. مهمتر از همه، داده‌ها نشان می‌دهد که ماده گمشده(missing matter) احتمالاً در این رشته‌ها پنهان شده است.»  


محققان در شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای مغناطیسی‌، یک جفت خوشه کهکشان بسیار مشابه را یافتند که با گاز گرم در یک رشته پل‌مانند به هم متصل شده و توسط اشیأ دیگری احاطه شده‌اند و در یک ساختار رشته‌ای به طول 49 میلیون سال نوری قرار دارند. شبیه‌سازی‌ها تأیید می‌کنند که چنین رشته‌های طولانی حاوی مقدار قابل توجهی گاز رقیق هستند و در مناطق وسیعی از فضا گسترش می‌یابند.


توماس ریپریش ، استاد دانشگاه بن و همکارانش می‌گویند: «بیش از نیمی از ماده‌های جهان تاکنون از نظر ما پنهان مانده است. با این حال، پژوهشگران اخترفیزیک ظن قوی در مورد جایی دارند که ممکن است این ماده‌ها وجود داشته باشند: در رشته‌ها با ساختار نخ‌مانندی از گاز داغ که کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشان را احاطه کرده و به هم متصل می‌کنند.»  


محاسبات پژوهشگران نشان می‌دهد بیش از نیمی از ماده باریونی جهان ما در این رشته‌ها وجود دارد و این همان فرم ماده‌ای است که ستارگان و سیارات از آن تشکیل شده‌اند.


انتهای پیام/


انتهای پیام/

ارسال نظر