تأثیر کرونا بر ابعاد اجتماعی زندگی افراد چه بوده است؟/ پژوهشگران پاسخ می‌دهند
به گزارش خبرنگار حوزه آموزشی و پژوهشی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، از زمانی که ویروس کرونا در جهان نمایان شده بسیاری از امور بدیهی تغییر کرده و صدمات زیادی به مردم جهان وارد شده است. البته این صدمات فقط جنبه جسمی نداشته بلکه تقریباً همه جنبه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی جوامع با آسیب‌هایی مواجه کرده است.
واضح است که کرونا ویروسی ضداجتماعی است چرا که تقریباً همه اجتماعات جهانی با وجود همه‌گیری این ویروس تعطیل شده‌اند در حالی که انسان موجودی اجتماعی است و آن‌قدر این وجهه برای انسان اهمیت دارد که حتی در قوانین مختلف مجازات تنهایی و حبس انفرادی برای تبهکاران در نظر گرفته می‌شود.
به همین دلیل بسیاری از محققان جهان و ایران ناگزیر شدند که به پژوهش درباره وضعیت اجتماعی انسان در دوران کرونا بپردازند و حتی راه‌حل‌هایی را ارائه دهند.
کرونا و سبک زندگی
یکی از مقالات علمی منتشر شده در این زمینه «ارزیابی پیامدهای ویروس کرونا بر سبک زندگی» از سوی محققان پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی است. در این مقاله تلاش شده است تا پیامدهای بحران کرونا بر حوزه سبک زندگی با تأکید بر الگوهای مصرف فرهنگی ارزیابی شود.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که بحران ویروس کرونا و شرایط قرنطینه، پیامدهای متعدد مثبت و منفی برای الگوی مصرف فرهنگی خانواده ایرانی گذاشته است. بحران کرونا موجب شده که در حوزه مصرف کالاهای فرهنگی، الگوهای مصرف دیداری و شنیداری تقویت شود. الگوی مصرف مکتوب، تغییرات مثبتی داشته است، هر چند این الگو برخلاف انتظار، رشد چشمگیر نداشته است. در حوزه انجام فعالیت‌های فرهنگی، فعالیت‌های مبتنی بر روابط خارج از خانه با محدودیت‌های جدی مواجه شده و در مقابل تعامل و گپ و گفت با اعضای خانواده، به‌عنوان یک فرصت در کانون توجه قرار گرفته است.
هر چند این فرصت، تهدیدهای جدی را نیز به همراه داشته است. الگوی مصرف مجازی با بروز قابلیت‌های بسیار، جایگاه ویژه‌ای در سبد مصرف فرهنگی یافته است؛ ضمن اینکه این الگو، ظرفیت‌های بالقوه دیگری برای پر کردن خلأ ایجادشده در سایر الگوها دارد.
مسائل خانوادگی در دوره خانه‌نشینی
در این میان مقاله دیگری با عنوان «گزارش ارزیابی مشارکتی مسائل خانواده‌ها در دوره خانه‌نشینی کرونا» از سوی انجمن جامعه‌شناسی ایرانی منتشر شد. یکی از نتایج به دست آمده در این تحقیق مربوط به روابط اجتماعی و مناسک آن است. بر اساس این پژوهش؛ شیوع کرونا نوعی مناسک‌زدایی از زندگی اجتماعی انجام داده است. ما در زندگی عادی خود به آداب و مناسکی عادت کرده‌ایم که فکر می‌کنیم این‌ها بدیهیات زندگی هستند و باید حتماً آنان را بجا آورد مانند دست دادن و روبوسی و شرکت در مراسم جمعی ولی بروز کرونا و توصیه‌های بهداشتی امروز، قطعیت و اجتناب‌پذیری آن‌ها را زیر سؤال برده است.
در این تحقیق به خشونت خانگی نیز اشاره شده است. بر این اساس به دلیل شیوع کرونا و قرنطینه خانگی میزان خشونت علیه زنان و حتی کودکان افزایش یافته و همین قضیه باعث بروز مشکلات شده است. افراد به دلیل فقدان مهارت‌های ارتباطی با یکدیگر مشکلات متعدد برایشان بروز می‌کند.
کاهش احساس خوشبختی و کرونا
در یک پژوهش بین‌المللی نیز به موضوع قرنطینه خانگی پرداخته شده است. این پژوهش جدید می‌گوید: به دنبال افت سطح رضایت جامعه هنگام آغاز همه‌گیری کرونا، مقررات قرنطینه به احیای احساس خوشبختی در جامعه کمک کرده است.
بنا به مطالعاتی که در انستیتوی بنت وابسته به دانشگاه کمبریج صورت گرفته، تعداد بریتانیایی‌هایی که خود را «خوشبخت» تلقی می‌کردند، سه هفته پیش از آغاز قرنطینه به نصف کاهش یافت اما با لغو مقررات قرنطینه، این آمار در جهت معکوس حرکت کرد و نشان داد که احساس خوشبختی مردم بار دیگر به میزان پیش از همه‌گیری کرونا بازگشته است.
این پژوهش در ضمن تفاوت میان رضایت از زندگی را میان گروه‌های اجتماعی مشخص کرده است و نشان می‌دهد این روند در میان اقشار مرفه جامعه رو به کاهش و در میان اقشار محروم نسبتاً افزایش یافته است.
انتهای پیام/4040/
انتهای پیام/