صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

ورزش

سلامت

پژوهش

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

علم +

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۰۱:۵۵ - ۲۵ آذر ۱۳۹۹

کشف یک شاهراه فضایی که سرعت سفر در منظومهٔ شمسی را چندین برابر می‌کند

پژوهشگران به‌تازگی شبکه‌ای از مسیرهای فضایی یافته‌اند که به‌وسیلهٔ آنها می‌توان بسیار سریعتر در درون منظومهٔ شمسی سفر کرد.
کد خبر : 548489

به گزارش گروه علم، فناوری و دانش‌بنیان خبرگزاری آنا، پژوهشگران به‌تازگی شبکه‌ای از مسیرهای فضایی یافته‌اند که به‌وسیلهٔ آنها می‌توان بسیار سریعتر در درون منظومهٔ شمسی سفر کرد.


اخترشناسان می‌گویند می‌توان با استفاده از این مسیرها، فضاپیماهای تحقیقاتی را با سرعت بیشتری به دورترین نقاط منظومهٔ شمسی رساند و به‌ویژه، برای بررسی اجرام فضایی که ممکن است با زمین برخورد کنند، می‌توان از این مسیرها بهره برد.


طبق گزارش آخرین شمارهٔ نشریهٔ «ساینس ادوَنسِز»، پژوهشگران دانشگاه سن‌دیه‌گو در کالیفرنیا، عملکرد ساختاری این مجموعه‌مسیر را بررسی کرده‌‌اند و دریافته‌اند که این شبکه، متشکل از منحنی‌های به‌هم‌پیوسته‌ای است که از محدودهٔ موسوم به «کمربند سیّارک‌ها» در منظومهٔ شمسی آغاز می‌شود و تا نزدیکی مدار اورانوس و آن‌سوتر ادامه پیدا می‌کند.


سرعت جابجایی اجرام فضایی در این «شاهراه فضایی» یا «بزرگراه فضایی» چندین دهه بیشتر نیست حال آنکه جابجایی در چنین مسافت‌هایی در درون منظومهٔ شمسی، معمولاً صدها، هزاران یا میلیون‌ها سال طول می‌کشد.


چشم‌گیرترین منحنی این مجموعه مسیرها به سّیارهٔ مشتری و جاذبهٔ فوق‌العادهٔ آن مربوط است. سیارکها و ستاره‌های دنباله‌دارِ نزدیک مشتری، از طریق همین مسیرها، در کمتر از ده سال به نپتون، و در کمتر از صد سال، به بیش از ۱۰۰ جرم آسمانی موجود در منظومهٔ شمسی می‌رسند.


اجرام فضایی کوچک پیرامونِ مشتری گاه چنان در این مسیرها شتاب می‌گیرند که با این خود این سیّاره برخورد می‌کنند، یا به خارج از منظومهٔ شمسی پرتاب می‌شوند.


ساختار این مسیرها از راه جمع‌آوری اطلاعات دربارهٔ میلیون‌ها مدار ریزودرشتِ موجود در منظومهٔ شمسی، و محاسبهٔ درهم‌فرورفتگی آنها در خمینه‌های فضایی (فضاهای هندسی بین اجرام فضایی) کشف شده است. پژوهشگران گفته‌اند برای تشخیص دقیق رفتار این مجموعه مسیر و استفاده از آن، مطالعات بیشتر نیاز است.


انتهای پیام/


انتهای پیام/

برچسب ها: منظومه شمسی
ارسال نظر