کام تلخ جامعه کرونازده با طنزهای تلویزیون شیرین نشد/ عیان‌شدن یک ضعف بزرگ با «صفر بیست و یک» بی‌کیفیت!

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، در روزگار سخت شیوع کرونا و در شرایطی که آمار وحشتناک مبتلایان و درگذشتگان این بیماری هر روز غمی بر غم‌ها می‌افزاید،  به نظر می‌رسد شادی به عنصری کمیاب و پرارزش تبدیل شده است.

این وضعیت در کنار مشکلات اقتصادی کمرشکن باعث شده تا تنش‌های روحی در جامعه رو به افزایش بگذارد؛ در این میان تزریق شور و نشاط به جامعه به موضوعی راهبردی تبدیل شده است. رسانه‌های جمعی و به ویژه تلویزیون که از قدرت و گستره نفوذ بیشتری برخوردار است، در این نشاط‌افزایی اجتماعی جایگاه قابل‌توجهی دارند.

طنزهای خاطره‌انگیزی که دیگر تکرار نشدند

در دورانی نه چندان دور، آنتن تلویزیون هیچ‌گاه از مجموعه‌های پرمخاطب طنز خالی نبودند. برنامه‌سازان و هنرمندانی همچون مهران مدیری، مهران غفوریان، رضا عطاران، داریوش کاردان، مهدی مظلومی، سروش صحت، سعید آقاخانی، رامبد جوان و... با تولید مجموعه‌های نمایشی آیتمی و یا سریال‌های طنز جذاب و پرمخاطب، پرچم این‌ ژانر را در تلویزیون برافراشته نگه داشته بودند.

هنوز هم بسیاری از مخاطبان تلویزیون خاطره تماشای مجموعه‌هایی همچون ساعت خوش، جنگ ۳۹، ببخشید شما، جنگ ۷۷، پاورچین، شب‌های برره، بدون شرح، خنده بازار، مرد هزارچهره، شکرآباد و سریال‌هایی مانند خانه به دوش، متهم گریخت، ترش و شیرین، زیر آسمان شهر، ساختمان پزشکان، قطار ابدی و... را در ذهن دارند و حتی بازپخش برخی از این مجموعه‌ها نیز با استقبال قابل‌توجه بینندگان همراه می‌شود.گواه این‌که در ماه رمضان امسال میزان بینندگان و رضایت مخاطبان از بازپخش سریال «متهم گریخت» که برای چندمین بار در ۱۵ سال گذشته روی آنتن می‌رفت از بسیاری از سریال‌های جدید سیما در آن مقطع بالاتر بود.

اگر سریال‌های مناسبتی عید نوروز همچون «نون.خ» و «پایتخت» را کنار بگذاریم و از سریال «آخر خط» علی مسعودی نیز چشم بپوشیم، می‌توانیم بگوییم پس از پایان پخش سریال «فوق لیسانسه‌ها» از شبکه سه سیما تقریباً هیچ‌کدام از شبکه‌های تلویزیون نتوانستند در زمینه تولید و پخش سریال‌های کمدی نمره قبولی بگیرند.

یک تجربه ناموفق در روزهایی که به شدت نیازمند طنز جذاب بودیم!

در این بین از اواخر سال گذشته بود که خبر تولید یک سریال طنز به کارگردانی مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری در رسانه‌ها منتشر شد. جواد رضویان در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر(۱۳۹۷) با فیلم «زهرمار» نخستین تجربه کارگردانی خود در سینما را پشت سر گذاشت. فیلمی که سیامک انصاری در آن بازیگر نقش اصلی بود. «زهرمار» نه در جشنواره و نه در زمان اکران عمومی نتوانست نظر مثبت مخاطبان را به خود جلب کند.

رضویان و انصاری این بار قرار بود بخت خود را در قاب تلویزیون بیازمایند. سریال «صفر بیست و یک» که نام اولیه آن «نیوجرسی» بود، دستپخت مشترک این دو بازیگر طنز بود. مجموعه‌ای که رضویان و انصاری علاوه بر کارگردانی ایفاگر دو نقش اصلی آن بودند. رویا میرعلمی، نگار عابدی، سیاوش طهمورث، امیرحسین رستمی، آزیتا ترکاشوند و پادینا کیانی دیگر بازیگران«صفر بیست و یک» بودند که  پخش آن پس از 25 قسمت  در هفته گذشته به پایبان رسید.

اماپخش چند قسمت از این مجموعه تلویزیونی آب سردی بر پیکره بینندگان و وعلاقه مندان به مجموعه های طنز بود.آن چه در طنز «صفر بیست ویک» دیدیم همان مؤلفه‌های دهه هشتادی کارهای مهران مدیری با چاشنی  مزه‌پراکنی‌ها جواد رضویان و البته منازعات تکراری شخصیت‌های زن بود.

بازیگران همان نقش‌های همیشگی خود را تکرار کردند و نه از خلاقیت در کمدی موقعیت خبری بود و نه حتی ادای شیرین و بامزه دیالوگ‌ها. فیلمنامه هم چنگی به دل نمی‌زد. شخصیت‌ها عموماً نچسب و کلیشه‌ای بودند و جز چند موقعیت طنزآمیز معمولی خبری از یک داستان جاندار با شخصیت‌هایی چندلایه نبود . شخصیت‌هایی که هر کدام بتوانند به تدریج لایه‌های طنزآمیز خود را رو کرده و تماشاگر را همراه اتفاقات داستان سازند.

هیچ نکته جدید یا بکری در سریال یافت نمی شد. دو باجناق که در شهرداری همکارند، یک پدرزن و برادرزن در این سریال هستند که هیچ کدام‌شان نتوانستند تبدیل به شخصیت شوند، انگار تمامی آنچه  از این سریال روی آنتن رفت  بداهه‌پردازی بیش نبوده است؛ بداهه‌پردازی‌ای که به هیچ وجه مخاطب را نیم خنداند، اما در عوض خود بازیگران در پشت صحنه خنده‌شان می‌گیرد!

 توسل به تکرار در فقدان آثار جدید

این شب ها بازپخش سریال زیرخاکی از شبکه اول و سری سوم پایتخت از شبکه آی‌فیلم  است که جور فقدان کمدی در شبکه‌های پرتعداد را مکشد. در این میان شبکه نسیم هم به بازپخش گلچینی از  قسمت های پیشین خندوانه روی آورده  است.

این وضعیت بیش از هرچیز قحطی تولیدات طنز جدید و باکیفیت طنز در دستگاه عریض و طویل صداو سیما را به رخ می‌کشد. موضوعی که باید از ماه‌ها پیش برای آن پیش‌بینی‌های لازم انجام می‌شد.

سوای تولید سریال‌های طنز، حداقل کاری که در این زمینه قابل انجام بود، تولیدات آیتمی به سبک مجموعه‌های خنده‌بازار، شوخی کردم (در شبکه خانگی) و حتی کارهای دهه هفتادی مهران مدیری البته با یک تیم نویسنده قوی  و به روز بود، اما چه فایده که مدیران سیما همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد جواد رضویان و سیامک انصاری گذاشتند و با ناکامی این دو بازیگر در ساخت یک اثر با کیفیت، دستان خالی سیما نیز بیش از پیش آشکار شد.

انتهای پیام/4104/