آموختن آنلاین بهتر است یا حضور در کلاس؟

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، همه ما وقتی به خاطرات دوران مدرسه خود رجوع می‌کنیم، همکلاسی‌هایی را به یاد می‌آوریم که در یادگیری و آموزش پذیری، پیشرفت قابل‌توجهی از خود نشان نمی‌دادند. دانش‌آموزانی که گاه بر اثر بی‌اطلاعی و ناآگاهی والدین و حتی اولیای مدرسه مورد بی‌مهری‌های زیادی قرار می‌گرفتند.

این دانش‌آموزان حتی  بین سایر همکلاسی‌ها کمتر محبوب و مورد توجه بودند، کودکان دیگر آن‌ها را به بازی راه نمی‌دادند یا حتی آن‌ها را مسخره و ناراحت می‌کردند. حالا و در عصر کرونا، شرایط بدتر هم شده است. آنلاین شدن کلاس‌ها، حضور نداشتن سر کلاس و ... باعث شده قدرت یادگیری دانش‌آموزان کاهش یابد و بعضی والدین تصور کنند که فرزندشان دیرآموز است و با گفتن همین عبارت به او سرکوفت بزنند.

در صورتی که در بیشتر اوقات سختی یادگیری در روش‌های جدید باعث چنین تصور اشتباهی می‌شود. در ادامه، خواهیم گفت که چگونه به عنوان یک پدر و مادر متوجه شویم واقعا فرزندی دیرآموز داریم یا نه و بهترین واکنش در چنین مواقعی، چیست؟

ویژگی‌های دانش‌آموز دیرآموز

 دیرآموز به کودکانی اطلاق می‌شود که توانایی یادگیری مهارت‌های تحصیلی و علمی را دارند اما در مقایسه با دیگر همسالان شان برای یادگیری مفاهیم جدید به زمان بیشتر، تکرار بیشتر و همچنین صبر بیشتری از سمت معلمان خود نیازمند هستند.

 بهره هوشی چنین کودکانی حدود 71 تا 84 است.  در این کودکان، مهارت‌های استدلال کردن معمولا به کندی صورت می‌گیرد و این موضوع باعث دشواری یادگیری و درک مفاهیم جدید می‌شود.

 دانش‌آموزان دیرآموز تمرکز کافی و رغبت به  انجام کارهای فکری و ابتکاری ندارند، قادر به طرح نقشه، برنامه‌ریزی برای خود و دیگران نیستند ولی ممکن است با تمرین و ممارست در کارهای عملی و حرفه‌ای موفق شوند و بتوانند سازگاری شغلی و اجتماعی قابل قبولی داشته باشند. نکته مهمی را که باید به خاطر داشت این است که هر کودک دیرآموز همه این خصوصیات مطرح شده را ندارد و گاه احتمال دارد کودک فقط تعداد معدودی از آن‌ها را داشته باشد.

 به هیچ وجه آن‌ها را مقایسه  نکنید

 دانش‌آموز دیرآموز را فقط باید با خودش مقایسه کرد و به هیچ‌وجه نباید او را با دیگر همکلاسی‌هایش مقایسه کرد. هنگام آموزش به این دانش‌آموز باید صبوری به خرج داد، از تدریس یک جا به او باید خودداری کرد و به خاطر کندی رفتارش نباید او را  مورد شماتت قرار داد.

 آسیب‌های درمان نشدن این اختلال

 به طور کلی باید توجه داشت که نگرش کودکان دیرآموز به مدرسه و تحصیل معمولا منفی است. تجربه شکست مکرر در کلاس، نداشتن هدف برای آینده، نگرش منفی همکلاسی ها و روش‌های نادرست آموزش، رشد انگیزه تحصیلی این کودکان را به شدت کاهش می‌دهد، آن‌ها از مشکلات رفتاری خود آگاه نیستند و نمی‌توانند عواطف خود را به‌طور مناسب ابراز کنند. موارد مطرح شده، گوشه‌ای از آسیب‌های درمان نشدن این اختلال است.

 والدین توجه داشته باشند که اگر کودکان دیرآموز در همان کلاس‌های اول و دوم آموزش مناسب ببینند و درگیر فعالیت‌هایی شوند که به طور نظام‌دار جذب سیستم ادراکی آن‌ها شود و مهارت کلامی آن‌ها را رشد دهد، هم نمرات کلاسی و هم رشد هوشی آن‌ها پیشرفت می‌کند و به حد دانش‌آموزان عادی می‌رسد.

 آموزش انفرادی چاره کار است

 بهترین روش‌  کمک به کودکان دیرآموز این است که خانواده‌ها به طور مؤثر با معلم همکاری کنند و معلم به آموزش انفرادی بپردازد و به تدریج کودک را درگیر فعالیت‌های گروهی و تدریس جمعی کند. پیشرفت این کودکان به صورت هفتگی ثبت و در صورت نیاز از وجود یک مشاور کمک گرفته شود، فعالیت‌های یادگیری به صورت گام به گام و از ساده به مشکل و با حجم کمتری انجام شود.

همچنین تدریس با تکرار بیشتری همراه باشد و در باره پاسخ‌های درست و نادرست بازخورد فوری و همراه با توجه، تحسین، تشویق و البته در صورت لزوم از تنبیه خفیف استفاده شود.

 همچنین روی پیشرفت توجه و رشد مهارت‌های کلامی کودکان کار شود. روند افزایش سن عقلی در دانش‌آموزان عادی مطابق با افزایش سن شناسنامه‌ای است اما در دانش‌آموزان دیرآموز به ازای هر سال که بزرگ‌تر می‌شوند، حدود ۱۰ ماه به سن عقلی آن‌ها افزوده می‌شود و این نکته مهمی است که والدین باید به آن توجه داشته باشند.

 انگیزه چنین دانش‌آموزانی باید زیاد شود

 برای تحریک کردن انگیزه در دیرآموزان از آموزش‌های همراه با سرگرمی، وسایل دیداری و شنیداری و حواس مختلف باید استفاده کرد. همیشه باید به یاد داشت که این دانش‌آموزان مسئول کمبود توانایی یادگیری‌شان نیستند پس باید سعی کرد مانند نیرویی محرک آن‌ها را به حرکت در آورد و این موضوع به این معنا نیست که بابت هر تلاشی برای او پاداشی در نظر گرفت.

در پایان باید گفت دانش‌آموزان دیرآموز شاید از نظر آموزش کند باشند اما معلم می‌تواند با شناخت کافی از این موضوع با بهترین روش‌ها و راه‌ها و دادن تکالیف متنوع اما نه زیاد به آن‌ها آموزش مناسب را بدهد.

 منبع: روزنامه خراسان