آمریکا و سیاست‌های ثابت تحریم ایران/ دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان تفاوت ذاتی ندارند
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، وقتی دولت‌های مختلف آمریکا را در زمینه ایران و به‌ویژه موضوع تحریم با یکدیگر مقایسه می‌کنیم، با این واقعیت مواجه می‌شویم که در جوهره رویکردها شباهت‌های تقریباً 100 درصدی وجود دارد؛ یعنی همه دولت‌هایی که در 15 تا 20 سال اخیر روی کار آمدند سیاست یکسان اعمال تحریم با تمرکز بر حوزه تحریم‌های بانکی را دنبال می‌کنند.
جوهره سیاست‌های تحریمی این دولت‌ها با وجود اینکه جمهوریخواه یا دموکرات بوده‌اند، درقبال جمهوری اسلامی ایران کاملاً منطبق با همدیگر عمل کرده و به‌دنبال این بوده‌اند که از ابزار تحریم برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی، فلج کردن سیستم اقتصادی ایران و ایجاد نارضایتی مردمی و به تبع آن تغییر رفتار و حتی تغییر نظام یا همان رژیم-Change استفاده کنند.
این دولت‌ها به وجود آنکه در دوره‌های زمانی مختلف قرار گرفته‌اند، رفتار یکسانی داشته‌اند و سیاست آن‌ها تنها با توجه به دو متغیر دیگر، یعنی تکامل یافتن ساختار تحریمی و نیز نوع واکنش ایران به آن پدیده، تغییر کرده است. تفاوت‌هایی که ریشه در دموکرات و جمهوریخواه بودن دولت‌ها نداشته، بلکه متناسب با دو متغیر مذکور تغییر کرده است.
ساختار اعمال سیاست تحریم در آمریکا پیوستگی دارد و این پیوستگی با تغییر رؤسای جمهور تغییر نکرده است. به‌عنوان مصداق روشن آن می‌توان تغییر نکردن فوری تیم‌های وزارت خزانه‌داری در تغییر از دوره بوش به اوباما و از اوباما به ترامپ را بیان کرد و معمولاً این تغییر با یک سال، یک سال و نیم تأخیر رخ داده است.
«استوارت لِوی» که معاون اطلاعات مالی و تروریستی در دوره بوش و تأسیس‌کننده این معاونت است در دوره اوباما بیش از یک سال می‌ماند و حتی در ایجاد ساختار تحریم‌های جدید آمریکا علیه ایران بعد از فتنه 88 در ایران مشارکت می‌کند، سپس این سمت به «دیوید کوهن» و در ادامه به «آدام ژویین» منتقل می‌شود. ژویین اواخر دولت اوباما و حدود یک سال در دولت ترامپ باقی می‌ماند و سپس این سمت را خانم «مندلکِر» عهده‌دار می‌شود. البته در حال حاضر این معاونت مسئول ندارد و بعد از مندلکر کسی جایگزین نشده است.
نکته‌ای که وجود دارد، این است سیاست اعمال تحریم در آمریکا موضوعی راهبردی برای آمریکا محسوب می‌شود که با تغییرات رئیس‌جمهور تغییر نمی‌کند، بلکه متناسب با دو متغیری که ذکر شد، تغییر خواهد کرد.
با توجه به این موضوع روشن می‌شود دولت‌های مختلف آمریکا با یکدیگر تفاوت ذاتی ندارند، یک‌سری ظواهر تغییر می‌کند که البته این تغییرات نیز مهم است و نباید نادیده گرفته شود. جریان جمهوریخواه و ترامپ اهل استفاده از قدرت به‌صورت آشکار و عریان هستند و ابایی از اینکه در فضای بین‌المللی به خشونت و سوءاستفاده متهم شوند، ندارند و می‌خواهند بازیگر هدف قرار گرفته را تسلیم کنند. در سوی مقابل جریان دموکرات جریانی است که سعی می‌کنند با پوشش دیپلماسی و فعالیت‌های دیپلماتیک فعالیت کنند؛ اما همان فشار را ایجاد، حفظ و تقویت می‌کنند و در تلاش هستند طوری ظاهر را ترسیم کنند که آن عریانی استفاده از قدرت را نداشته باشد.
آیا تحریم‌های آمریکا مغایر حقوق بشر است و موضوعات انسانی را زیر پا می‌گذارد؟ برای روشن شدن موضوع مثالی می‌زنم. رفتار دولت ترامپ که در حال حاضر آشکار است و همه می‌دانند تحریم را به‌گونه‌ای اعمال می‌کند که به حوزه دارو، غذا و حوزه‌های اصطلاحاً حقوق بشری آسیب بزند و خیلی هم ابایی ندارند.
اگر به تاریخ آمریکا نگاهی بیندازیم، در سال 1391 دیوید کوهن مسئول اتاق جنگ اقتصادی آمریکا مورد سؤال خبرنگاران و رسانه‌ها قرار می‌گیرد درباره اینکه چرا تحریم‌های آمریکا در زمینه حقوق بشر را نادیده می‌گیرد و نقض می‌کند؟ او در مصاحبه با «رادیو فردا» خیلی شفاف می‌گوید که «من مسئول اعمال تحریم هستم، نه مسئول مراقبت از حقوق بشر»!
لذا باید شفاف گفت در اعمال سیاست تحریمی تفاوت ذاتی میان دموکرات‌ها و جمهوری‌خواه‌ها نیست و حتی در تاریخ، دموکرات‌ها بیشتر و شدیدتر از تحریم‌ها استفاده کرده و آن را تکامل داده‌اند؛ اما دموکرات‌ها به‌دلیل استفاده فریبنده از ابزار دیپلماسی می‌توانند افکار عمومی را فریب دهند.
* مدیر گروه بین‌الملل شبکه کانون‌های تفکر ایران (ایتان)
انتهای پیام/4033/
انتهای پیام/