دولت کوتاهی مجلس در موضوع کرونا را اعلام کند/ بحث زیبا بودن نیست، دولت پای کار بیاید

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، مهمان ارجمند این هفته برنامه دستخط نماینده ۵ دوره مجلس شورای اسلامی است یعنی با احتساب مجلس یازدهم حدود ١٧ سال است که در مجلس است و بیشتر دوره‌های مجلس در هیئت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی بوده است. متولد ١٣۴٠ در تبریز در یک خانواده مذهبی با پدری روحانی.

دارای سابقه‌ای طولانی در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از بدو تاسیس تا بعد از زمان جنگ است. کسی که به نظرم می‌تواند گفتنی‌های فراوانی به ویژه از دوره‌های هفتم تا یازدهم مجلس شورای اسلامی داشته باشد، الان هم یکی از اعضای هیئت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی است.

در خدمت جناب آقای دکتر مجمد حسین فرهنگی، سخنگوی هیئت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی و نماینده مردم تبریز، اسکو و آذرشهر هستیم. سلام و خیلی خوش آمدید.

بسم الله الرحمن الرحیم. بنده هم خدمت شما و همکاران عزیز شما که زحمت می‌کشند و عموم مردم ایران و مردم آذربایجان سلام عرض می‌کنم.

چه خبر؟ از مجلس چه خبر است؟ چند تن از نمایندگان مجلس هم کرونایی شدند.

چون نمایندگان مرتب در تماس با اقشار مختلف مردم هستند و به سراسر کشور سفر می‌کنند و رفت‌وآمد دارند بیشتر در معرض هستند.

مجلس اوضاع و شرایط کرونایی را چطور می‌بیند؟ ستاد ملی کرونا که تشکیل می‌شود، جلسات شنبه به شنبه برگزار می‌شود، خیلی‌ها فرض می‌کردند در یکی دو هفته اخیر شاهد تعطیلی باشیم ولی این اتفاق نیفتاد. به طور خاص مجلس کمیته ای گذاشته یا به کمیسیون بهداشت بررسی و رصد کارها را واگذار کرده و تحلیل چیست؟

عمدتاً با کمیسیون بهداشت و درمان است، هر چند در جلسات مثل مشترک روسای کمیسیون ها و هیئت‌رئیسه و خود هیئت‌رئیسه درباره این موضوعات بحث می‌شود اما مستحضر هستید در ستاد از مجلس حضور ندارند.

یعنی نماینده‌ای از مجلس نیست؟

بله نیست، توصیه‌ها و پیشنهاداتی که می‌شود همیشه مورد توجه قرار نمی‌گیرد. به نظر شخص من، دسترسی مردم به اقلامی که مورد نیاز است مناسب نیست. در برخی از برنامه‌های صداوسیما هم عنوان کردم هر نهادی مسئولیت دارد مسئول باشد که موقع ورود مردم به آن جمع دستورالعمل‌ها و مناسبات و ملاحظات بهداشتی را رعایت کند و زمینه آن را ایجاد کند مثلاً کسی که سوار مترو می‌شود ماسک ندارد همان ورودی مترو شهرداری می‌تواند تمهید کند و به خاطر شرایط در اختیار مردم قرار دهد.

این که چقدر سوار شوند و به چه نحوی اداره شود که فاصله‌ها تا حدودی حفظ شود باید شهرداری مسئولیت بپذیرد. همان طور سایرین. مثلا درباره پارک ها و فضاهایی که مردم حضور پیدا می‌کنند هر کدام متصدی و مسئولی دارد که مسئولیت دارند. می‌توان این‌ها را تقسیم کرد و هرجایی که کم آوردند بسیج و هلال احمر کاملاً استعداد و قابلیت و آمادگی دارد که این‌ها را پوشش دهد.

در مورد این که کسی از مجلس عضو ستاد باشد صحبتی شده است؟

بارها تذکر داده شده، صحبت کردند. رئیس مجلس در چندین مورد پیگیری کرده است. نمی‌دانم مسئله چیست.

خیلی‌ها به خاطر مشکلات اقتصادی که دارند، مثلاً کاسب می‌گوید تعطیل می‌کنم ولی باید فکری برای کرایه سر ماه کنم یا بعد از مدت های طولانی بود که ادارات را یک‌دوم کردند و قرار است از شنبه برخی از ادارات را یک سوم کنند. اینها قدری با تاخیر انجام می‌شود و شخص وزیر بهداشت هم در چند جلسه‌ای از این روال و از سرعت تصمیم‌گیری‌ها راضی نبود. این را بالاخره باید یک جایی تنظیم کند و به نظر من قوه نظارت می‌تواند موثر باشد.

البته فرمایش شما صحیح است و به هر دو بعد مسئله اشاره کردید. از یک سو ملاحظات بهداشتی است و از طرف دیگر بحث معیشت است و نمی‌توان نادیده گرفت. به علت این که دولت در تعطیلی مطلق احتیاط می‌کند، دلیل همین است که عده‌ای مستاصل می‌شوند هر چند معتقد هستیم که دولت ابزار کافی را در اختیار دارد که تصمیم بگیرد و بگوید به همه کسانی که یارانه بگیر هستند مساعدت برای دو هفته می‌کنیم که مردم در خانه بمانند.

رابطه مجلس و دولت را در این مدت چطور می‌بینید؟

برداشت من این است که از طرف مجلس واقعاً مشکلی وجود ندارد یعنی دولت نشان بدهد یک موضوع معیشتی و یک مربوط به کرونا با هر موضوع دیگری که ابتلائات عمومی جامعه است را اقدام کرده و مجلس کوتاهی کرده است. در خصوص بورس موضوعی آوردند که ظرف یک هفته ما را این را تصویب کردیم و شورا هم تصویب کرد و قانون شد. سرعت عمل از این بیشتر!

حتی نماینده بانک مرکزی هم بسیار بد صحبت کرد. هر جمع دیگری بود به خاطر همان صحبت‌ها رای منفی می‌داد. گفتند اگر شما تصویب نکنید سران قوا می‌بریم و مصوبه می‌گیریم. این امر مجلس را تحریک می‌کند ولی نماینده‌ها به این صحبت اعتنایی نکردند. عکس این را نمی‌بینیم. این که مردم در موضوع تامین مواد غذایی، کالاهای ضروری و اساسی مشکل دارند و باید تمهیدی برای این اندیشید.

نماینده‌های مردم در کمیسیون ها موضوعات را می‌پذیرند و بعد معاونی از دولت مصاحبه می‌کند و می‌گوید ما قبول نداریم و همانند طرحی که به شورای نگهبان رفت و دوباره بازمی‌گردد و منابع را تغییر می‌دهیم و اصلاحاتی در صحن شد و به نظر منلازم نبود، مردم مخالف صحبت کردند هدف ما این است مردمی که دسترسی به گوشت و اقلام پروتئینی ندارند و به خاطر مسائل گرانی ها و تورم با یک وسیله راحتی کارت بکشند و اقلام را دریافت کنند.

دولت اصل این موضوع را هم قبول ندارد. می‌گوید کالا نباشد و اگر می‌خواهید پول پرداخت کنید. اگر پول پرداخت کنیم همان تورم می‌شود. این پول هم اندازه یکی دو کیلو گوشت هم نمی‌شود. مجبور شدند در کمیسیون برنامه‌وبودجه معطوف به کسانی کنند که یارانه معیشتی دریافت می‌کنند. اخبار دقیق داریم افراد زیادی این پول ها را دریافت می‌کنند که مستحق آن نیستند و افراد زیادی هم نیاز به این مساعدت‌ها دارند و در لیست این افراد نیستند.

اگر ایراد برای شورای نگهبان برطرف شود و محدود به کالاهای ضروری شود شورا این را تائید خواهد کرد؟

اعلام شده است که اگر منابع قابل اعتماد باشد و اصلاحات لازم انجام شود تائید می‌کنیم.

تجربه شما می‌گوید این منابع قابل احصاء است؟

به نظر من قابل حل است و مشکل با این هم حل نمی‌شود. مشکل اجرا از دولت است.

این که قانون شود دولت گفته من این را اجرا می‌کنم یا از الان گفته اجرا نمی‌کنم؟

یک موضوع کلی خدمت شما بیان کنم، در زمانی که جنگ داشتیم، تحریم هم داشتیم و درآمدی هم نداشتیم این کار را در سطح کشور انجام می‌دادیم. با آن امکانات در آن زمان بدون کارت الکترونیکی و بدون امکانات فعلی این کار انجام می‌شد. دولت احساس می‌کند خوب نیست. بحث زیبا بودن نیست، ما در شرایط خاصی هستیم، از یک سو کرونا و از سوی دیگر فشارهای اقتصادی است. باید این کار انجام شود.

ابزار این کار هم وجود دارد. کارت الکترونیکی را دارند و به‌راحتی شارژ می‌کنند و این اعتبار دارد و اراده این امر باشد، کاملاً اجرائی و عملیاتی است. اتفاقاً حسن ختام زیبایی برای دولت است. موضوعات حاشیه‌ای هم داریم. بحث جهیزیه خانواده‌هایی که می‌خواهند تشکیل شود. از نظر من این مشکل‌ساز شده است. یکی از مسائل جدی خانواده‌ها که در معرض تشکیل خانواده و اقلام آن است.

اگر سوبسید می دهند عالی است و اعلام کنند کسانی که ثبت احوال ازدواج آن‌ها را ثبت کرده است می‌توانند فلان فروشگاه‌ها در سراسر کشور بروند و کد آن‌ها اعلام می‌شود و با آن کد وارد می‌شوند و کارت الکترونیکی اگر دارند شارژ می‌شود و با یارانه اقلام خود را خریداری می‌کنند. هیچ یک را نتوانند انجام دهند لااقل می‌توانند بگویند از قیمت کارخانه به آن‌ها برای این زوج ها می‌دهیم.

قبول هم داریم شرایط سختی است ولی باید این تعامل شکل گیرد.مثلاً می‌گویند البته من نمی‌خواهم رسمیت بدهم، اما گفته می‌شود آقای رئیس جمهور به صحن مجلس نمی‌آید.

این حرکات قشنگ نیست. آقای رئیس جمهور به همین عنوان بین مردم هم نمی‌روند. بقیه می‌روند ایشان نمی‌روند، این را باید از خودشان سوال کرد و در این زمینه نه له و نه علیه ایشان در این زمینه‌ها صحبتی نمی‌کنم.

باید از این سو که دولت را دیدیم، از سوی دیگر مجلس را هم ببینیم. مثلاً قصه‌ای که درباره آقای ظریف و حضور ایشان در مجلس اتفاق افتاد یا عدم رای اعتماد به آقای مدرس خیابانی که یکسری انتقادات را به همراه داشت حتی گزینه بعدی را مجلس بیشتر موضع داشت و به آن رای داد. فکر نمی‌کنید این عملکردها در این روابط اثر گذاشت؟

نه، چون قبل از این هم، این وضع بود. یعنی قبل از این اتفاقات. این صحنه‌ای هم که یکی دو نماینده موضعی می‌گیرند و رفتاری می‌کنند که مورد پسند نیست، نمی‌توان به عموم مجلس تعمیم داد. بین تعامل و رویارویی و مخالفت و دشمنی باید مسیر قانونی را مبنا قرار دهیم.

مسیر قانونی این است که دولت حق دارد معرفی کند و مجلس هم حق دارد بپذیرد با نپذیرد. در مورد ایشان هم آقای رئیس جمهور نقش بیشتری از مجلس داشت که رای نیاورد. ایشآنکه یک پیام در همان بحبوحه رای گیری فرستادند و اصرار داشتند اعلام شود و اعلام هم شد.

خودشان اصرار داشت؟

معاون پارلمانی یادداشت فرستاد. یادداشت فرستاد که آقای رئیس جمهور به خاطر کرونا مجلس نیامده است و همه این کسانی که اینجا نشسته اند چه فکری می‌کنند؟ پس ما آدم نیستیم؟ ما در معرض نیستیم؟ ما مخاطره نداریم؟ فاصله محل صحبت رئیس جمهور با صحن مجلس هم بیش از 20-15 متر است.

در زمان روسای جمهور قبل یک وزیری تقریباً رای بالای 75 درصد داشت. رئیس جمهور وقت در آنجا صحبتی کرد که ایشان رای نیاورد. همه افرادی که رای می دهند و همه افرادی که صحبت می‌کنند در رای گیری نقش دارند لذا من می‌گویم نقش خود دولت بیشتر از مجلس بود.

بسیاری مصاحبه کردند و گفتند هم سوال از رئیس جمهور داریم و هم می‌توانیم استیضاح کنیم ولی از اینها استفاده نمی‌کنیم و قدری عدم استفاده باعث می‌شود پاسخگویی وجود نداشته باشد.

واقعاً همین طور است. از جای دیگری جواب سوال شما را بدهم که مردم از شرایط معیشتی و اقتصادی ناراحت هستند یا خیر؟

قطعاً ناراحت هستند.

مردم این ناراحتی را بروز می دهند یا خیر؟ بروز می دهند، نه به شکل اعتراض باشد ولی یک نماینده در جایی صحبت می‌کند،خارج از موضوع همه کامنت ها و صحبت‌هایی که مردم می گذارند نشان از ناراحتی مردم دارد. این مسئله را به مجلس تسری دهید، مجلس هم جزو مردم است. وقتی ناراحت هستند طبیعی است موضع‌هایی داشته باشند.

بخواهیم جمع‌بندی ٢ یا ٣ جمله‌ای عنوان کنم ناراحتی مجلس از دولت، به خاطر پای‌کار نبودن آن‌ها است. ناراحتی از اصل دولت، از شخص مدیران سرکار، از شخص رئیس جمهور نیست.

این پای‌کار نبودن را احصاء کرده اید؟

هم احصاء کردیم و هم با تمام وجود لمس می‌کنیم. این که مسائل مبتلا به جامعه مانند در دسترس نبودن مواد پروتئینی برای بیشتر اقشار جامعه است که اگر دولت درست عمل کند می‌تواند راه حل پیدا کند. بعد مجوز نیاز ندارد و انجام می دهد، مجوز می‌خواهد،من به شما قول دادم که یک هفته بیشتر طول نخواهد کشید.

لذا این درست است که از عمر دولت چیزی باقی نمانده است، این که سوال و استیضاح هم حق مجلس است درست است. هیچ یک را رد نکردیم.

فضای انتخاباتی را الان چطور می‌بینید؟ فکر می‌کنید ما چگونه انتخاباتی را برای ریاست جمهوری بعدی داشته باشیم؟

با تمام وجود احساس می‌کنم که رئیس جمهور و دولتی فعال و پای‌کار، باید بیاید. اولویت را به خودکفایی، مردم، برداشتن موانع پیش پای مردم بدهد و اینها را با تجربه‌ای که اشاره کردید واقعاً شدنی می‌دانم. مجلس هر گرایشی داشته باشد دنبال این امر می‌افتد.

انتخابات آمریکا را قبل از این که تمام شود هر چند ماجراهای آن ادامه دارد، چه ارزیابی می‌کردید؟

آرزو می‌کردم ترامپ رای نیاورد. یعنی هیچ برآوردی از آنجا نداشتیم و نظرسنجی‌ها هم نزدیک رای ها بود، ولی آقای ترامپ را قاتل و جانی می‌دانم. تعبیر شهید بزرگوار را داشتم که قمارباز می‌دانم، من می‌گویم قاتل است. ایشان جنایتی را مرتکب شد،درباره کسی که بیشتر از ما به خود آن‌ها خدمت کرد. داعش چه انفجارهایی در آمریکا و اروپا انجام می‌داد؟ فرض کنید موفق می‌شدند و قدرت پیدا می‌کردند، حالا آنکه بر ما چه می‌شد بحث جدایی است. تصمیم بر این بود که برای مشکل‌ساز شود. شهید سلیمانی آبروی آن‌ها را خرید و آن‌ها را نجات داد. خودش آنکه کاری نمی‌توانستند بکنند.

در این فضا که با آمدن احتمالی بایدن، برخی دنبال دوقطبی مذاکره و عدم مذاکره هستند که با آمدن بایدن فضا فرق می‌کند در صورتی که پرونده کاری بایدن و رفتاری او تقریبا مشخص است. این کشور چه جمهوریخواه و چه دموکرات برای ما تفاوتی نداشته است.

درست است. علت این که من به برجام رای ندادم و رای مخالف دادم، علتش همین جمله بود که خزانه داری آمریکا استثناء است. وقتی خزانه داری امریکا را استثناء می‌کنید یعنی نظام بانکی امریکا استثناء است، یعنی سلطه ای که بر اقتصاد کشورهای مختلف دارند پابرجا است و آن‌ها هم از همین جا استفاده کردند و همان بساط را علیه ما چیدند.

اما این که ما از همین الان پیش داوری کنیم و صفر و صدی صحبت کنیم درست نیست. اقتضای دیپلماسی این است که به تناسب شرایطی که ایجاد می‌شود مسئولین کشوری تصمیم بگیرند، اما اجمالاً گذشته را ملاک قرار بدهیم نباید هیچ صحبتی با این‌ها داشته باشیم مگر در آن وضع اتفاقات مثبتی رقم بخورد.

ضمن اینکه یک موضوع مغفول را باید حل کرد که تاکیدی است که بیش از ١٠ سال رهبری درباره تولید، خودکفایی، وابسته نبودن و اقتصاد مقاومتی دارند. اگر این را از روز اول جدی می گرفتیم که این کار را نکردیم، زمینه برای چنین مسائلی فراهم می‌شود.

برخی رفتارها را انتقاد می‌کنم، از نگاهی که در بحث خصوصی سازی مدتی راه افتاده است که هم در داخل مجلس، هم قوه قضائیه و هم جاهای دیگر است. کسی باید این را بررسی کند. روزی که واگذار شده با امروز مقایسه شود. مجموعه ای که یک زمانی به ٧ میلیارد واگذار کردند، هیچ کسی حرفی نزد.

تخلف صورت گرفته است؟

من اسم این را تخلف نمی گذارم. مدیری که آنجا را گرفت و مدیریتی که آنجا را در اختیار آن‌ها قرار داد، آن مدیریت این مجموعه را زیانده تر کرد. این افکار که بگوئیم که اهلیت و مدیریت را در انتها می گذاریم، نامه چه زمانی رفت، چه زمانی آمد، پاکت نامه را چه زمانی باز کردند و غیره اصل قرار دهیم و اهلیت را اهمیت ندهیم. یک مورد دیگری را در جریان هستم که به دولت برگرداندند. هر فرد مدیری را پیدا می‌کنیم که بتواند این را از این وضع بیرون بیاورد نمی پذیرد.

کجا را؟

اگر اسم بیاورم شاید تبعاتی داشته باشد. نمی‌خواهم آثار اقتصادی منفی دربرداشته باشد. جای مهمی است. مدیر موفق و کارآمدی را شناسایی کردند، از ایشان خواستند و حمایت هم می‌کردند ولی قبول نکرد و نخواسته خود را به دردسر بیندازد. قانون می‌گوید عرضه کنید. یکبار عرضه می‌کنند کسی نمی‌آید، اعلام می‌کنند و اطلاعیه می دهند. بار دوم اعلام می‌کنند کسی نمی‌آید، بار سوم اعلام می‌کنند باز هم کسی نمی‌آید. چرا کسی نمی‌آید؟ به خاطر همین حرف ها است.

فردا امکانات، سرمایه، توانمندی ها، عمر خود را روی احیای سند از بین رفته می گذارم و بعد من را به زندان می اندازند و مصادره می‌کنند. حداقل نمی‌گویند هر چه خرج کردید را بردارید. چرا باید این کار را کنم؟ سرمایه خود را در بازار کاذب می برم، در خارج از کشور می برم. این امر ناامنی ایجاد می‌کند. با این افکار کشور اداره نمی‌شود.

بار چهارم این برنده می‌شود. البته دو نفر بودند که یکی از ابتدا مشخص بود که اهلیت ندارد. معیار دارد. این انجام می‌شود. خلافی اتفاق نیفتاده است. با رقم های پائین تر از این نمی آیند. کسی اینجا را با 500 میلیارد بدهی نمی‌گیرد، مگر دیوانه است؟ در حالی که تحریم هستیم و معلوم نیست بتواند موتور بیاورد، قطعه بیاورد و غیره. هواپیماهای آن توپولف بوده و از رده خارج شده اند.

در این ارتباط، دولت را تائید می‌کنم. دولت که مقاومت می‌کند تا یک جایی می‌تواند این کار را انجام دهد و بعد رها می‌کند و می‌گوید بیشتر از این نمی‌توانم. داوری در یکی از موضوعاتی که مورد نظر من است رای دیگری صادر شده بود و نظر دولت بود. بعد فشار وارد شده و رای ١٨٠ درجه تغییر کرده است.

همآنکه می گویید کسی نمی‌آید؟

نه، این جای دیگری است. موارد متعددی وجود دارد که در خصوصی سازی ها با سرمایه گذاری، با اهلیت به بهانه های پیش پاافتاده مخالفت می‌شود و کشور در اینجا آسیب می‌بیند.

چند درصد از این خصوصی سازی ها آن چیزی است که شما بیان می‌کنید؟

برخی نااهل بودند و کسی با آن‌ها کاری ندارد. آن بخش ها را از بین بردند و چطور اداره می‌شود؟ روش منسوخ و از رده خارجِدولتی اداره می‌شود. یک مورد دیگر را سراغ دارم که فرد این ناشی گری را نکرده است. آنجا را گرفته است. بعد کارگران جدید استخدام نکرده است و برخی بازنشسته شدند کسی جای آن‌ها را پر نکرده است و بقیه را فروخته و زمین را صاف کرده است و استفاده های دیگری می‌کند. یعنی از بین رفته است. آدمی که موفق است همه می‌گویند چرا این فرد موفق آنجا را اداره می‌کند؟ یکی می‌گوید نامه پس و پیش است.

یعنی درصد نمی‌توانید بیان کنید؟

به طور کلی در این زمینه موفق نبوده ایم.

تقریباً ۵٠ تا ۶٠ میلیون نفر از مردم در بورس هستند. برای بورس و نظارتی که وجود دارد تا مردم امنیت خاطر داشته باشند مجلس تمهیدی کرده است؟ چون آقای پورابراهیمی که در خدمت ایشان بودیم، گفتند کمیته ای را گذاشتیم و نظارت می‌کنیم. وضعیت چطور است؟

بیشتر از همه دکتر قالیباف این بحث را جدی پیگیری می‌کند. بقیه هم کم و بیش کمک می‌کنند.

بله، ایشان هم گفتند زیرنظر رئیس مجلس است.

بیشتر ایشان است و ایشان مسیر را هم در آن حوزه و هم در برخی حوزه های اقتصادی دیگر درست می رود منتهی این اختیار قوه مقننه نیست. این وظیفه قوه مجریه است. واقعاً وزرا بعضاً با ایشان همکاری می‌کنند که بعنوان رئیس قوه مقننه است. منتهی به این معنی نیست که دولت می‌تواند بورس را اداره کند. می گوییم دخالت هایی که دولت کرده، خوب نبوده است.

افراد توانمند و کارآمد را کنار گذاشته است. در همه جای دنیا دچار فراز و نشیب است، دچار نابه سامانی در اثر شرایط اجتماعی و اقتصادی و غیره می‌شود. لذا سرمایه گذار باید دقت کند و افراد مطلع را مشاور خود قرار دهند. بورس جایی نیست که بتوان بی محابا وارد شد و حتماً هم نتیجه گرفت.

انتهای پیام/4129/