بازی در «اُپاتان» حس قدردانی از مدافعان وطن را در من زنده کرد/ چالش لهجه عربی در اولین تجربه حضور در یک فیلم جنگی

شراره رخام در گفتگو با خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا درباره آخرین فعالیت‌های خود گفت: تابستان امسال، فیلم «هولیا» به کارگردانی مرتضی آتش‌زمزم را کار کردم که یک کار کمدی بود و الان در مرحله پس از تولید است.  هفته گذشته هم  فیلمبرداری فیلم تلویزیونی «اُپاتان» به کارگردانی حمیدرضا لوّافی به پایان رسید. برای بازی در یک سریال هم صحبت‌هایی شده که چون هنوز در مراحل مقدماتی است و قطعی نشده، ترجیح می‌دهم فعلاً درباره آن صحبت نکنم.

وی درباره حضورش در فیلم «اُپاتان» اظهار کرد: من در این فیلم نقش یک دختر عراقی را بازی کرده‌ام که لهجه عراقی ـ فارسی دارد. هم از حیث مضمون فیلم که در حوزه کارهای جنگی و دفاع مقدس تعریف می‌‌شود و هم از لحاظ ویژگی‌های نقش برایم تجربه جدیدی بود. نوع پوشش و گریمم نیز با کارهای قبلی کاملاً متفاوت است.  لوکیشن ضبط این فیلم هم در شهرهای آبادان و خرمشهر بود.

 حس قدردانی از حماسه دفاع در اولین تجربه حضور در یک فیلم جنگی

این بازیگر سینما و تلویزیون افزود: این فیلم برایم چالش خوبی بود تا برای اولین بار خودم را در یک نقش با لهجه محک بزنم. یک جاهایی عربی با لهجه عراقی صحبت می‌کردم، جاهایی از فیلم هم زبان فارسی با لحن عربی دارم و به هر حال برایم جالب بود. از طرف دیگر، چون اتفاقات این فیلم در ارتباط با دوران جنگ تحمیلی بود، حس خوبی در من ایجاد کرد. به‌واسطه اینکه از نزدیک حس کردم که در سال‌های جنگ چه اتفاقاتی برای یک شهر و اهالی آن رخ می‌دهد.

رخام گفت: «اپاتان» اولین تجربه من در عرصه کارهای دفاع مقدس بود. با حضور در این فیلم تا اندازه‌ای در حال و هوای روزهای جنگ و جانفشانی مدافعان وطن در مقابل دشمن متجاوز  قرار گرفتم. یک حس قدردانی در من نسبت به این رزمندگان و مردم خوب خوزستان ایجاد شد.

وی با اشاره به این‌که پیش‌بینی می‌کند «اپاتان» یک کار دیدنی و جذاب شود افزود: به نظر من بعد از  فیلمنامه و کارگردانی، تهیه‌کننده قلب تپنده گروه سازنده یک فیلم است. وقتی که گروه تشکیل می‌شود و آدم‌ها دور همدیگر جمع می‌شوند، تهیه‌کننده تأثیر زیادی در فضای کار و حال و هوای گروه دارد.ما یک تهیه‌کننده بسیار خوب به نام آقای سعید مرادی داشتیم که بسیار خوش اخلاق و انسان بزرگ‌منشی بودند و انرژی مثبت بسیاری داشتند. همین‌طور کارگردان کار آقای لوّافی و همه بچه‌های تیم خیلی خوب بودند. من مطمئنم که فیلم خیلی خوبی از آب درمی‌آید.

بازیگرانی که با تئاتر آچارکشی می‌شوند!

رخام با تأکید براین‌که در ادامه فعالیت‌های تئاتری سال‌های اخیر خود، حضور در صحنه اجرا را نیز با جدیت دنبال می‌کند افزود: من تئاتر را واقعاً دوست دارم و همیشه گفته‌ام حضور تئاتر برای هر بازیگری واجب است. اصطلاحی هم که به کار می‌برم این است که تئاتر برای بازیگر حکم آچارکشی را دارد. یعنی  مؤلفه‌هایی مثل صدا، حس، خلاقیت و زندگی‌کردن با  نقش را در بازیگر تقویت می‌کند. برای من تئاتر، نوعی زندگی است.

وی در ادامه عنوان کرد: در سال‌های گذشته و پس از پایان اجرای نمایش‌هایی مثل «قهوه برزیلی» و «سیاست سوختن شربت‌خانه» من تا یکی دو ماه واقعاً درگیر بودم. در شب‌های اول پس از پایان اجرا احساس می‌کردم که بخشی از وجودم را روی صحنه جا گذاشته‌ام. تئاتر احساس خوبی به من می‌دهد و از نظر من بازی در تئاتر برای هر بازیگری یک فرصت بسیار باارزش است.

پیشنهاد خوب باشد، از نقش‌های سخت و سنگین استقبال می‌کنم

رخام در پاسخ به این پرسش  که چرا در  25 سالی که از حضورش در سینما و تلویزیون می‌گذرد، از پذیرش نقش‌های متفاوت و یا با گریم‌های سنگین و یا متفاوت پرهیز کرده است نیز گفت: من این موضوع را اصلاً قبول ندارم. اگر پیشنهاد خوبی باشد، چرا کار نکنم؟ اتفاقاً من دوست دارم نقش‌های خاص  را کار کنم، متأسفانه شاید شرایطش فراهم نشده، اما این طور  نیست که خودم تمایل نداشته باشم. من کارها و نقش‌های خاص و موقعیت‌های چالش‌برانگیز را واقعاً دوست دارم.

وی افزود: به عنوان نمونه، من در سال1380 در مجموعه‌ای  به نام«سرزمین آرزوها» به کارگردانی مشترک مصطفی راور و حسین پهلوان‌نشان بازی کردم که محصول سیما فیلمبود  و برای مخاطب کودک ساخته شده بود. در این اثر بازیگرانی مثل  مهدی فقیه ، زهره مجابی ، مجید مشیری ، شیوار بلوریان  و زنده‌یاد  محمود بنفشه‌خواه هم در آن بازی داشتند.تصویربرداری این سریال به شیوه 35 میلی‌متری در شهرک سینمایی غزالی انجام شد و این تصاویر در نهایت با انیمیشن سه‌بعدی تلفیق شد تا اثر نهایی خلق شود. طراح صحنه و لباس آن هم آقای ایرج رامین فر بود. خلاصه این‌که پروداکشن بزرگی داشت.

رخام عنوان کرد: من در آن سریال نقش یک ملکه فضایی بدجنس را بازی می‌کردم که با مدال هیولای آتش و تاریکی قدرتی برای تسخیر ذهن‌هادر مسیر نیات پلید خودش پیدا می‌کند. آقای سعید ملکان گریمور«سرزمین  آرزوها» بودند. برای این نقش ابروها و مژه‌ایم را کاملاً از ته تراشیدند و گریم سنگینی داشتم. این آدم فضایی، فرد خبیثی بود و با یک صدای عجیب و غریبی حرف می‌زدم؛ یعنی حنجره من تا مدت‌ها بعد از آن کار آسیب دیده بود، به خاطر اینکه باید با یک صدای عجیبی دیالوگ‌هایم را می‌گفتم.

وی تصریح کرد: بنابراین اگر نقشی خوب باشد و فیلمنامه هم نظرم را جلب کند با کمال میل نقش‌های متفاوت را  بازی می‌کنم. این وظیفه و تخصص بازیگر است که بتواند کاراکترهای مختلف و حتی متناقض با شخصیت و فیزیک و چهره‌اش را بازی کند.

 انتهای پیام/4104/