انتظار بی‌جا درباره انتخابات آمریکا

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، روابط ایران و ایالات متحده تعیین‌کننده تمامی سیاست‌ها و برنامه‌های رژیم پهلوی بود و حتی در بسیاری از انتصابات، مستقیما دولت آمریکا نقش‌آفرینی می‌کرد. در آن مقطع، هرگونه تغییر و تحولی در آمریکا مستقیم و غیرمستقیم بر تمامی سیاست‌های داخلی و خارجی ایران تاثیرگذار بود طوری که در 15 آبان 1355 وقتی کارتر به ریاست‌جمهوری آمریکا رسید روز بعد تیتر بزرگ روزنامه‌های ایران این بود که سیاست‌های داخلی و خارجی ایران دگرگون خواهدشد.

به این ترتیب هر تغییری در آمریکا برای ایران یک تحول بزرگ بود و عملا هیچ گونه گریزی از نتایج این تغییرات نداشتند و به همین دلیل بود که دولت آمریکا به شدت مورد دشمنی و نفرت ملت ایران قرار گرفت.  اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اوضاع کاملا دگرگون شد و شعار اصلی و اساسی انقلاب، استقلال بود. لازمه استقلال این است که ما به عنوان یک ملت و دولت، تصمیم‌گیرنده باشیم و خودمان بر اساس مصالح و منافع خودمان در سیاست داخلی و خارجی تصمیم بگیریم. 

در یکی دو دهه اول انقلاب، تا حدود زیادی این مساله ملاحظه شد و اعتنایی به تغییرات و سیاست‌های دولت ایالات متحده نمی‌شد؛ اما متاسفانه از حدود 10سال پیش یا کمی بیشتر شرایط تا حدودی تغییر کرد و به تدریج این ذهنیت به وجود آمد که ما هم باید دائما تحولات آمریکا را رصد کنیم و خودمان را با واشنگتن تنظیم کنیم و امیدها و انتظارات خود را بر اساس سیاست‌های آمریکا بچینیم که این یکی از خسارات بزرگی است که در این سال‌ها به انقلاب وارد شد. 

این در حالی است که رهبر انقلاب بارها در این سال‌ها نسبت به چنین رویه‌ای هشدار دادند و با دلایل متقن توضیح دادند که نباید سیاست‌های خود را به رفت و آمدها و تغییر و تحولات و تصمیم‌گیری‌ها در سایر کشورها وابسته کنیم.

با وجود این هشدارها متاسفانه جریان غربگرا و فرصت‌طلب و سکولار در کشور به‌شدت تبلیغ کردند که ما باید به اجبار در زیر چتر آمریکا خودمان را ببینیم و بر اساس این وضعیت، تصمیم بگیریم. البته رهبر انقلاب با روشنگری‌ها و هشدارهای خود به مقدار بسیار زیادی مانع حاکم شدن این تفکر بر تمامی قوای کشور شدند اما متاسفانه روشنفکران و غربگرایان، در بخش‌هایی تاثیرگذار بودند و این خسارتی است که رسانه‌ها مسؤولیت دارند دقیقا ریشه‌های آن را واکاوی و نقد کنند.  باید در آینده خسارات جبران‌ناپذیر این نگرش را که آمریکا کدخدا و ابرقدرت است تغییر داد و اگر این اتفاق نیفتد گسترش این‌گونه تفکرات باعث می‌شود به‌تدریج در زیر سایه اقتصاد، فرهنگ و سیاست غربی‌ها ادغام شویم و استقلال و ارزش‌های خود را از دست دهیم.

  برخی رسانه‌های ما نیز در دامن زدن به این فضا بی‌تقصیر نیستند و در ماه‌های اخیر با توجه به فضاسازی رسانه‌های اروپایی و آمریکایی، متاسفانه برخی رسانه‌های داخلی ما نیر کورکورانه انتخابات آمریکا را بزرگنمایی کردند. برخی رسانه‌های داخلی ما پس از انتخابات آمریکا به صراحت نوشتند امید به کشور برگشت. چنین رویکردهایی می‌تواند استقلال و امنیت سیاسی و بین‌المللی ما را تهدید کند.   این مساله حتی باعث تعجب برخی تحلیلگران آمریکایی شد که چرا ایرانی‌ها حتی بیش از آمریکایی‌ها به این انتخابات می‌پردازند.

اینها مسائل مهمی است که نباید به آن بی‌اعتنایی کرد. فریب‌ها و انتظاراتی که برخی در داخل کشور به وجود می‌آورند برای ما بسیار زیانبار است و باعث می‌شود ما همچنان در انتظار وعده‌های خارجی بنشینیم و در نهایت دستمان خالی بماند.  در شرایط فعلی باید در مورد رفتارمان در آینده بیشتر دقت کنیم و روابطمان با سایر کشورها را صرفا بر اساس اصول و منافع و مقتضیات خود تعریف کنیم و دیگر کشورها نیز باید در مقابل ما سیاست‌های خود را در همین چارچوب تعریف کنند. 

انتهای پیام/