ساخت سیستم رهایش دارو برای درمان التهاب چشم/ دارورسانی هوشمند متحول می‌شود
گروه فناوری خبرگزاری آنا، دارورسانی به بافت چشم همچنان با استفاده از روش‌های قدیمی انجام می‌شود که محدودیت‌ها و ناکارآمدی‌های بسیاری دارند. در حال حاضر برای درمان بیماری‌های التهابی چشم مانند عفونت یا بیماری‌های ژنتیکی از قطره چشم استفاده می‌شود که باید در فواصل زمانی کوتاهی مصرف شود.
حال محمد اکرمی حسن‌کهل، فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی ارشد مهندسی بافت از دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به طراحی و ساخت یک سیستم رهایش دارو برای کنترل التهاب چشم شده که مبتنی بر هیدروژل فیبروئین ابریشم-نانوذرات کیتوسان است. این نانوذرات حاوی داروی دگزامتازون بوده که بیماری التهابی چشم را درمان کرده و بهبود می‌بخشد.
مزایای سیستم رهایش دارو
سیستم رهایش دارو نه‌تنها دوز مصرفی و عوارض جانبی را کاهش می‌دهد بلکه باعث کاهش هزینه‌ها نیز می‌شود. پیش از این نیز پژوهش‌هایی در خصوص استفاده از فیبروئین ابریشم و نانوذرات کیتوسان برای دارورسانی به بافت‌های مختلف انجام شده بود اما این نخستین باری است که به اثر همزمان این دو سامانه به صورت هیبریدی برای دارورسانی به چشم پرداخته شده است.
سیستم رهایش داروی جدید پایدارتر و کنترل‌شده‌تر است و داروی دگزامتازون در دوز مناسب و در بازه زمانی طولانی‌تری در دسترس بیمار قرار می‌گیرد. درواقع این سیستم بازه زمانی مصرف قطره چشمی را تا 12 ساعت افزایش داده است، بدین‌ترتیب بیمار به جای هر یک ساعت یک بار، هر 12 ساعت یک بار از قطره استفاده می‌کنند.
قابلیت بارگذاری انواع دارو روی سیستم رهایش دارو
به گفته اکرمی حسن‌کهل؛ قطره‌های چشمی معمولاً محلول‌مانند هستند. سیستم رهایش دارو برای کنترل التهاب چشم نیز مانند دیگر داروهای چشمی بوده، تنها با این تفاوت محلول آن حاوی نانوذرات است. داروی بارگذاری‌شده در نانوذرات این سیستم، دگزامتازون است که خاصیت ضدالتهاب دارد، البته قابلیت بارگذاری داروهای دیگر در این سامانه نیز وجود دارد.
این پروژه دو فاز دارد، در فاز اول که مخصوص قسمت‌های قدامی چشم (اتاقک پیشین بین قرنیه و سطح پیشین عنبیه) است، دارو روی نانوذرات بارگذاری می‌شود. توسعه آن 15 ماه طول کشیده و در آستانه ثبت اختراع است تا تولید آن در قالب یک شرکت دانش‌بنیان آغاز شود. در فاز دوم نانوذرات در سامانه پلیمری دیگری قرار می‌گیرد که مخصوص قسمت خلفی چشم (اتاقک پسین بین سطح پسین عنبیه و سطح پیشین عدسی) است .
رهایش دارو تا 16 روز
اکرمی می‌گوید؛ افراد مبتلا به بیماری‌های چشمی مانند دژنراسیون ماکولا (یا تباهی لکه زرد که شایع‌ترین علت کوری در افراد مسن است) باید هر یک ماه یک بار به چشم‌پزشک مراجعه کنند تا دارو به چشمشان تزریق شود. بنابراین اگر بتوان سیستمی طراحی کرد که تزریق به جای هر یک ماه یک بار، هر چهار یا پنج ماه انجام شود نه‌تنها از نظر هزینه به‌صرفه‌تر است بلکه روند درمان برای بیمار قابل‌تحمل‌تر می‌شود چراکه تزریق دارو به شکل درون چشمی بوده که تجربه خوشایندی نیست.
همانطور که گفته شد در فاز دوم این پژوهش سیستم رهایش داروی دیگری طراحی شده که دارو روی نانوذرات بارگذاری‌شده، در سامانه پلیمری قرار گرفته، با تزریق وارد چشم شده و دارو در بازه‌های زمانی مشخص رها می‌شود. این سیستم در مراحل اولیه توسعه قرار دارد و در حال حاضر تا 16 روز رهایش دارو دارد. با انجام اصلاحاتی روی آن می‌توان مدت زمان رهایش دارو را افزایش داد و حتی برای دارورسانی به دیگر بافت‌های بدن نیز از این سیستم استفاده کرد.
انتهای پیام/4021/پ
انتهای پیام/