کسب قدرت با گریز از حقوق ملت

سؤال اساسی افکارعمومی از آنهایی که امروز خود را برای انتخابات آماده می‌کنند این است که برنامه شما و گروهتان برای حضور در مجلس چیست؟ شما قرار است کدام نیاز تقنینی و نظارتی کشور را که طی سال‌های گذشته روی زمین مانده است پیگیری کنید و نتیجه پیگیری‌های خود را به اطلاع ملت برسانید؟

پاسخگویی به نیازهای حقوقی صنفی مردم، بنا به هدف برپایی خانه ملت، مسیر صحیحی است که می‌تواند احزاب را به پیروزی برساند و منافع ملت را تأمین کند. اما سیاسیون به جای این، تنها تلاش می‌کنند توپ را به زمین حریف بیندازند و با تحریک عواطف گروه‌های مردمی، دیگری را تخریب کنند و بر محبوبیت خود بیفزایند.

تنها اقدام مؤثر گروه‌های سیاسی کشور که امروز در دو جبهه موسوم به اصولگرایی و اصلاح‌طلبی قرار گرفته‌اند این است که برای معرفی کاندیدا به وحدت برسند و لیست مشترکی از اسامی افراد ارائه دهند. به این ترتیب با دوقطبی شدن جامعه راه برای آنها که لابی بیشتر در جناح‌ها داشته‌اند باز می‌شود. در این فضای دوقطبی جناحی، ردی از احزابی که طی سال‌ها با برنامه‌های مشخص فعالیت کرده باشند دیده نمی‌شود و سخنی از نیازهای حقوقی اصناف به میان نمی‌آید. البته که این عدم وجود احزاب مؤثر با برنامه و سیاست مشخص در حوزه‌های گوناگون، دلایل مختلفی دارد که بیش از همه این نبود حزب و برنامه، و عدم سخن گفتن از حقوق اصناف، تأمین‌کننده منافع جناحی یک اقلیت صاحب ثروت و قدرت است.

مسلم است که اگر افراد و گروه‌ها بتوانند بدون مطرح کردن نیازهای تقنینی و نظارتی امروز جامعه، در خانه ملت صاحب کرسی شوند به هیچ‌وجه پا در این مسیر نمی‌گذارند تا مبادا که برایشان هزینه‌ساز شود. اگر شخصی بنا برخواست عموم ملت برای تأمین نیازهای صنفی راهی خانه ملت شود، وارد مسیر سنگلاخی شده است که باید در هر ایستگاه آن با صاحبان قدرت و ثروت رخ به رخ شود. بعد از این نماینده، از یک طرف باید به مردم جواب بدهد و از طرف دیگر طعمه تهدید و تطمیع صاحبان قدرت و ثروت شود.

البته که این مسیر سخت و پرهزینه است اما راه واقعی برای سخن گفتن از وجود خانه ملت است. از طرفی باید توجه داشت که پیگیری حقوق اصناف و مطالبه حقوق شهروندی مسیری است که تنها یک نماینده نمی‌تواند آن را محقق کنند و مستلزم رویه سراسری در کل کشور است. هرچقدر که جناح‌گرایی دو قطبی بر وجود اصناف پویا و مطالبه‌گر سایه بیفکند، رخوت و رکود سیاسی- اجتماعی رخ اصلی جامعه می‌شود. در سایه این وضعیت منافع عمومی به حاشیه رانده می‌شود و تنها اقلیت جناحی است که می‌تواند خواست‌های خود را محقق کند و به این ترتیب جناح‌ها بعد از راه‌یابی به مجلس هم، اگر اختلافی داشته باشد با بهانه مصلحت ملت و در واقع بر اساس منافع جناح‌ها سکوتی ممتدد در مورد مهمترین مسائل کشور اتخاذ می‌کنند.

این در حالی است که هنوز نهال دموکراسی در کشور ما نوپاست و هر دوره انتخابات می‌تواند، تمرینی برای افزایش کیفیت دموکراسی باشد. اما به‌شرط آنکه از حقوق ملت سخن گفته شود و اقدامی مؤثر و جدی برای تشکیل احزاب و اصناف واقعی انجام شود. شب انتخابات در کشور فرصتی است تا مردم از حقوق واقعی خود سخن بگویند و این رویه تمرینی شود که اشخاص بعد از آنکه در خانه ملت صاحب کرسی شدند، باید به اصناف و احزاب بر اساس نیازها پاسخ دهند. دیگر زد و بندهای جناحی مجلس رنگ می‌بازد و این‌گونه نخواهد بود که برخی از نمایندگان بر اساس قدرتی که دارند نماینده‌تر باشند.

البته این مسئله‌ای است که جامعه تحصیلکرده امروز ایران آن را به فراست دریافته و نسبت به آن بی‌توجه نیست، اما عده‌ای متأسفانه از آنجا که پیوندی با ملت ندارند، می‌پندارند که مردم ایران و جوانان تنها بر اثر بی‌علاقه‌گی از سیاست دوقطبی شده، دوری می‌کنند اما واقعیت همان عدم طرح نیازهای صنفی و حقوقی مردم است. باشد که آنها که کباده سیاست می‌کشند نگاهی هم به افکارعمومی داشته باشند.

*خبرنگار گروه سیاسی خبرگزاری آنا