گفت‌وگو با دختر عراقی/ ایرانیها؛ ما دلتنگ‌تر از شما هستیم!
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، «غفران» را از سفر اربعین می‌شناسم. دختر عراقی ساکن کوفه که دانشجوی دندانپزشکی است و آنقدر ایرانیها را دوست دارد که نام شهدایشان را بهتر از من می‌داند. همه خاطرات دفاع مقدسی را که به عربی ترجمه می‌شود می‌خواند و عکسش را برایم می‌فرستد و نظرم را می‌پرسد. فارسی را خوب نمی‌داند، اما انگلیسی را مسلط حرف می‌زند و زبان مشترک‌مان انگلیسی دست و پا شکسته من است که گاهی زورش به بیان احساسات بیشتر نمی‌رسد و گاهی نمی‌تواند همه احساسات خواهرانه غفران را در کلمه کلمه‌اش بفهمد. غفران حتی عامیانه هم حماسی حرف می‌زند.
از دوسال پیش که مهمان حسینیه پدربزرگش در کوچه پس‌کوچه‌های کوفه شدیم به هم دست دوستی دادیم و دوستی ما هرسال در ایام اربعین قوت بیشتر می‌گیرد. پدر ایام شهادت سردار سلیمانی و ابومهدی مهندس همدیگر را در پنجره چت در آغوش گرفتیم و گریه کردیم. من برای ابومهدی و او برای حاج قاسم و حالا دوست عراقیم ۱۰ روزی است که مدام پیام می‌دهد که در هر قدمی که گذاشته یاد برادران و خواهران ایرانی‌اش بوده‌است و این اربعین دلگیرترین اربعینش بوده‌است.
دربزرگ غفران هرسال حسینیه و منزلش را در اختیار زوار قرار می‌دهد و جمعیت زیادی را در آن جای می‌دهد و حتی بعد از اربعین نیز همه جوره پذیرای مهمانان ایرانی است. در بحبوحه روز‌های منتهی به اربعین سوالاتی را برایش فرستادم و از غفران خواستم برایم از حال و هوای امسال اربعین عراق بگوید و او سوالهایم را اینطور جواب داد:
فضای اربعین امسال چه تفاوتی با سالهای قبل دارد؟ عراق اربعین امسال چه شکلی بود؟
امسال دلگیرترین سال همه عمرم است.. سالی که متفاوت با سالهای دیگه هست. ما عراقیها ۱۷ سال است که بعد از مرگ صدّام کافر عادت کردیم که غم و اندوهمان را در این ایّام با همه عزاداران از سراسر دنیا به خصوص برادران ایرانی‌مان تقسیم کنیم. بعضی از مردم فکر می‌کنند که ما در توصیف اندوه دوری از مهمانان هرساله‌مان، مبالغه می‌کنیم. امّا آنها نمی‌دانید که قلبهای ما چقدر شکسته است و خیابانها چقدر دلگیر هستند. آنها احساس یک عزادار عراقی رو نمی‌دانند وقتی که تا آخرین لحظات چشم به راه یک زائر است تا که مهمان خانه شان شود و از او پذیرایی کنند. تا آخرین لحظات قلبهای ما منتظر زائران ایرانی بود.
آیا جای خالی ایرانی ها در مسیر اربعین هم امسال احساس می‌شود؟
وقتی در مسیر اربعین با زائران عراقی صحبت می‌کنید، غم و اندوه را در چشم‌هایشان می‌بینید و متوجه ناراحتی‌شان می‌شوید. همه از اشتیاق‌شان برای میزبانی از زائران ایرانی می‌گویند و همه از خاطرات‌شان با زائران ایرانی در سالهای قبل حرف می‌زنند که چطور در خانه‌هایشان به روی زائران ایرانی باز بود و هرچه که داشتند را برای پذیرایی از آنها در طبق اخلاص می‌گذاشتند.
آیا دلتنگ ایرانی ها هستید؟
ما دلتنگ‌تر از شماییم. همه در مورد امنیت زائران ایرانی که در سالهای قبل ممکن بود مورد تهدید قرار بگیرند صحبت می‌کنند و اینکه امام حسین (ع) چطور هرسال ما را در امنیت کامل گرد هم جمع میکند. همچنین همه می‌گویند که ما امسال نائب‌الزیارة مردم ایران هستیم و زیارت ما هدیه‌ایست به تمام ایرانیها. علاوه بر این حتی در شبکه‌های اجتماعی هم با کمپین‌های عظیمی که درخواست زیارت از طرف برادران ایرانی‌مان داریم مواجه هستیم. همه می‌گویند هرچند اینجا حضور فیزیکی ندارند، اما دلهایشان همراه ماست.
به ترتیب از راست رقیه، زینب، غفران
بقیه عراقی ها در مورد عدم حضور ایرانی ها چه می گویند؟
امسال عراقیها تصاویر شهدای ایرانی مثل «سردار حاج قاسم سلیمانی»، «ابراهیم هادی»، «محمدهادی ذوالفقاری»، «محسن حججی»، و بسیاری از دیگر شهدا را چاپ کرده و به همراه خود دارند و همچنین نائب‌الزیارة آنها هم هستند. پیر و جوان، زن و مرد، کوچک و بزرگ تصاویر شهدای ایرانی را در دست گرفته‌اند و انگار در همه جای مسیر منتهی به کربلا حضور دارند. متأسفانه رسانه‌ها خیلی این مسئله را پوشش ندادند. تفاوت زبانی مانع شده که بتوانیم در مورد این حقایق به خوبی صحبت کنیم و مانع شده که واقعیت را به دور از اخبار فیک و نامعتبر انتقال بدهیم. یکی از این حقایق گریه بسیاری از مردم عراق با شعر و نوحه مداح ایرانی «محمدحسین پویانفر» است به خصوص آن جایی که می‌گوید: «تلخی چای عراقی رو می‌خوام»، چنین جزئیات کوچکی ما را بسیار متأثر میکند. نه تنها دلمان برای زائران ایرانی تنگ شده‌است، که حتی برای موکبهای ایرانی هم تنگ شده. غیبتشان امسال خیلی به چشم می‌آید. حضور ایرانیها در گسترش فرهنگ حسینی بسیار خاص و ویژه بود. موکب‌هایشان تلفیقی از انقلاب و احساس بود.
ما دلمان امسال برای مداح‌های ایرانی که در مسیر کربلا حضور داشتند واقعا تنگ شده‌است. دلمان برای شنیدن زبان ایرانی که شبیه موسیقی است تنگ شده‌است. دلمان برای صدا‌های غمگینی که در مسیر کربلا دعای فرج و زیارت عاشورا می‌خواندند تنگ شده‌است. دلمان تنگ شده برای آن لحظاتی که چقدر می‌خندیدیم وقتی تلاش می‌کردیم به فارسی حرف بزنیم، ولی هربار نمی‌توانستیم منظورمان را به ایرانیها برسانیم. شما ایرانیها هم نمی‌توانستید منظورتان را به ما برسانید و این وقت‌ها باهم می‌خندیدیم.
به خودتان نمی‌گویید که امسال راحت تر هستید، چون زائر کمتر است؟
طریق الحسین هرساله در این ایام یک حال و هوای خاصی دارد. اما امسال ما به خاطر این ویروس منحوس از این موهبت محروم شدیم. مسیر کربلا در ایام اربعین این جمله از خداوند متعال را که در قرآن فرموده‌است: «إن المؤمنین إخوة [مومنین با یکدیگر برادرند]» را به یادمان می‌آورد. همچنین ما این سخن از پیامبر اسلام (ص) را به یادمان می‌آوریم که بین عرب و عجم هیچ تفاوتی نیست. راه امام حسین (ع)، راه اسلام و راه پیام واقعی حضرت محمد (ص) است. راه کربلا نماد مبارزه و خنثی‌سازی برنامه‌های دشمن در تفرقه‌افکنی بین مسلمانان است. راه کربلا راه شهداست. ما یاد گرفتیم که در این مسیر مقدس باهم باشیم کما اینکه در میدان جهاد نیز در کنار هم بودیم. راه امام حسین (ع) برای همه‌ی پیروان این راه باز است. هرچه بر تعداد زائرین این راه افزوده شود، این مسیر گسترده‌تر می‌شود. این راه مقدس همه را بی هیچ شکوه‌ای در آغوش خود می‌کشد. ما با شما هیچ تفاوتی نداریم. هر چه که ما داریم برای شما و همه زائرین در این مسیر است. ما برادران و خواهران شما در پذیرایی از زائران امام حسین (ع) هستیم. ما دلتنگ‌تر از شما هستیم.
اگر بخواهید به ایرانیانی که امسال نتوانستند به مراسم اربعین بیایند چیزی بگویی، چه می‌گفتی؟
شخصاً امسال از طرف دوستان ایرانی‌ام و خانواده‌هایشان و از طرف تمام ایرانیان به پیاده‌روی اربعین رفتم. ما منتظر شما در سال آینده هستیم که بیشتر از سالهای قبل در مسیر اربعین حضور داشته باشید و غیبت امسال را جبران کنید. خانه‌های ما منتظر پذیرایی از شماست. خیابان‌های کربلا و نجف منتظر شما هستند. بین‌الحرمین در انتظار شماست. سال بعد منتظر شما هستیم و به غرامت و تلافی امسال که نتوانستید بیایید بیشتر و پرشورتر بیایید.
منبع: فارس
انتهای پیام/4127
انتهای پیام/