مدیر مرکز مطالعات سیاسی در مسکو: بدون حمایت ایران، سیاست روسیه در منطقه قابل اجرا نیست
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا از «صدای آلمان»، پس از سفر سال ۱۹۴۳ میلادی «جوزف استالین» رهبر پیشین اتحاد جماهیر شوروی به ایران، «ولادیمیر پوتین» نخستین رئیس‌جمهوری روسیه است که به تهران سفر کرده است؛ سفری که نخستین بار آن به هشت سال پیش برمی‌گردد.
پوتین سال ۲۰۰۷ میلادی (1386) در حاشیه دومین نشست سران خزر به تهران آمد و با آیت‌الله خامنه‌ای دیدار کرد.
به نوشته صدای آلمان، در آن دیدار رهبر ایران به پوتین گفت: «وجود روسیه مقتدر به نفع ایران است» و پوتین نیز پاسخ د: «منافع ملت روسیه در وجود یک ایران قوی و موثر درعرصه بین‌المللی نهفته است».
طی هشت سال تحولات زیادی در دو کشور برای دو رهبر روی داد تا اینکه دوم آذرماه، پوتین دوباره و این بار برای شرکت در نشست مجمع کشورهای صادرکننده گاز یا «اوپک گازی» وارد تهران شد. او این بار مستقیم از فرودگاه مهرآباد به دفتر رهبری رفت.
به نوشته صدای آلمان، صحبت‌های او با رهبر ایران چنان مهم و گرم بود که «دمیتری پسکوف» دبیر مطبوعاتی رئیس‌جمهوری روسیه اعلام کرد گفت‌وگوی پوتین با آیت‌الله خامنه‌ای یک ساعت و نیم و بیش از مدت پیش‌بینی شده طول کشیده است.
«علی‌اکبر ولایتی» مشاور رهبر ایران در امور بین‌الملل، نیز دیدار پوتین را «کاری و خارج از تشریفات» خواند که «در تاریخ جمهوری اسلامی بی‌سابقه» بود.
ولایتی گفت: اینکه آقای پوتین در این سفر اولویت‌بندی کرده است و اولویت نخست خود را دیدار با مقام معظم رهبری گذاشت، حکایت از این دارد که وی کاملا حساب‌شده برنامه سفر را طراحی کرد و بدون هرگونه تشریفاتی مستقیم از فرودگاه به دفتر رهبری آمد و به حضور ایشان رسید و دو ساعت این گفت‌وگو به درازا کشید.
صدای آلمان یادآوری کرد که رئیس‌جمهوری روسیه روسیه در این دیدار با نزدیک خواندن مواضع دو کشور درباره سوریه گفت: ما متعهدیم که برخلاف برخی‌ها به شرکایمان از پشت خنجر نزنیم، هیچ‌وقت در پشت پرده اقدامی ضد دوستانمان انجام ندهیم و اگر اختلافی هم داشته باشیم، با صحبت به تفاهم برسیم.
رئیس‌جمهوری روسیه در پایان این دیدار یک نسخه قدیمی از قرآن را به رهبر ایران هدیه کرد.
به نظر «آلکسی موخین» مدیر مرکز مطالعات سیاسی در مسکو و نویسنده زندگینامه ولادیمیر پوتین، دیدار سران ایران و روسیه «ارزش نمادین» دارد و نشان می‌دهد روسیه با یک «یار و شریک» منطقه‌ای سر و کار دارد که حتی پس از توافق هسته‌ای با آمریکا نیز ماهیت سیاست آن برای روسیه تغییری نکرده است.
موخین که پوتین را به خوبی می‌شناسد و کتاب‌های «مستر پوتین کیست؟» و «اشتباه‌های پرزیدنت» را نوشته است، به صدای آلمان گفت: پوتین به ایران، سوریه، فلسفه اسلامی و عمرخیام علاقه دارد. عمر خیام برای او کلید و راهگشای مشکلاتی است که در خاورمیانه رخ می‌دهد. پوتین همیشه با توجه به علائق و به تناسب افرادی که دوست دارد، هدیه می‌دهد، بنابراین نسخه خطی و قدیمی قرآن که به آیت‌الله خامنه‌ای هدیه کرد چیز غیرعادی‌ای نبود و دادن هدیه نفیس بخشی از سیاست او است.
موخین درباره رفتن مستقیم و غیرمتعارف پوتین از فرودگاه مهرآباد به دفتر رهبری تاکید کرد «رئیس‌جمهوری روسیه بدون در نظر گرفتن تشریفات سراغ کسی رفت که قدرت واقعی مملکت را در دست دارد و این حرکت او معنای سیاسی خاصی دارد. وی زیرکانه به آنچه بین شرقی‌ها رایج است عمل کرد و سراغ رهبر ایران رفت که در آن سرزمین قدرتمند و تعیین‌کننده است و این عمل او نشان می‌دهد وی شناخت خوبی از ایران دارد.»
به گفته او، رئیس‌جمهوری روسیه به خوبی آگاه است بدون آیت‌الله خامنه‌ای مناسبات دو کشور هیچ‌وقت رشد نخواهد کرد.
موخین تاکید کرد «اکنون صحبت بر سر سوریه است و بحران در این کشور جنگ‌زده هر دو کشور را به هم نزدیک‌تر کرده است. بدون حمایت و پشتیبانی ایران سیاست‌های روسیه در منطقه و سوریه قابل اجرا و کارساز نیست. اگر حمایت‌های ایران نباشد تاثیرگذاری روسیه در منطقه و سوریه بسیار ضعیف خواهد شد. به همین خاطر من فکر می‌کنم این روابط بیشتر عمل‌گرایانه است.»
به نوشته صدای آلمان، کارشناسان روس نتایج دیدار خارج از عرف رییس‌جمهوری روسیه و رهبر جمهوری اسلامی ایران را پربار می‌دانند و تاکید می‌کنند در هیچ زمانی دو کشور تا این اندازه به همدیگر نزدیک نبوده‌اند.
در این میان، توجه روزنامه‌های روسیه نیز بیشتر به صحبت‌های دو رهبر بود تا سخنرانی پوتین در نشست اوپک گازی تهران. خبرگزاری روسی «ریانووستی» پس از این دیدار، از قول رئیس‌جمهوری روسیه خبر داد که از حریم هوایی دریای خزر برای هدف قرار دادن داعش استفاده خواهد شد."
خبرگزاری روسی «اسپوتنیک» حتی از «آغاز روند تحویل موشک‌های اس-۳۰۰» به ایران نوشت.
روزنامه‌های ایران نیز از «فصل تازه روابط راهبردی» ایران با روسیه و از اینکه «اس-۳۰۰ در راه ایران است» خبر دادند.
انتهای پیام/