صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۱:۰۳ - ۰۵ مهر ۱۳۹۹

با ۱۵ متر؛ «ایران به جای قطر میزبان جام جهانی می‌شود»

ایراداتی که تیم‌های کشورمان از میزبانی قطر در لیگ قهرمانان آسیا گرفتند به حدی بوده که به نظر می‌رسد ایران توانایی میزبانی جام جهانی را به جای قطر دارد.
کد خبر : 518162

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری آنا، علیرضا محرمی؛ هر بار بهانه‌های مختلفی مطرح می‌شود برای اینکه فوتبال و امکاناتمان را با دنیا محک بزنیم. هرچند معمولاً جرئت نداریم مقایسه‌ها را از قاره آسیا خارج کنیم و همیشه کره و ژاپن، مثالی برای فوتبال ایران بود و حالا چند سالی است این مثال به نزدیکی‌مان رسیده و به هر طرف سر می‌چرخانیم نام قطر را می‌بینیم.


از روزهایی که میزبان رویدادهای بزرگ بودیم، چهار دهه می‌گذرد و از مدعی میزبانی جام جهانی 1990 به جایی رسیده‌ایم که تیم‌های باشگاهی‌مان از میزبانی دیدارهای خانگی خود هم عاجزند. در این بین، قطر که میزبان جام جهانی 2022 شده است، از شرقی‌ها هم پیشی گرفته و در روزهای کرونایی که کره، ژاپن و چین، این قدرت‌های قاره‌ای و جهانی، جرئت میزبانی از دیدارهای تیم‌های باشگاهی خود در لیگ قهرمانان آسیا را هم ندارند، قطر جلو آمده و میزبان مسابقات غرب شده است. حتی زمزمه میزبانی قطری‌ها از مسابقات شرق هم شنیده می‌شود، اما خب مدیران ما معتقدند آن‌ها لیاقت میزبانی جام جهانی را ندارند...


تیم‌های ما از بدو ورود تماماً رایگان به قطر، بهانه و ایراد گرفتند. از پروتکل‌های بهداشتی یا پک بهداشتی غذا، از منع ورود دسته جمعی به استخر و سونا و حتی از کیفیت زمین‌های تمرین. زمین‌های تمرینی که سال‌هاست میزبان تیم‌هایی چون بایرن مونیخ، بارسلونا، لیورپول و دیگر قدرت‌های فوتبال دنیا بوده است. 


جوری ایراد می‌گیریم که انگار، کمپ اسپایر طرحی تقلیدی از کمپ باشگاه‌های ایرانی است و بایرن مونیخ ژانویه هر سال در بروجرد اردو می‌زند. هر سال هم این تیم‌های قطری هستند که در پاییز و زمستان، یک روز در میان دنبال زمین تمرین می‌گردند.


شمال ایران، میخ در زمین بکاری، سبز می‌شود، اما تیم‌های ما در گیلان و مازندران روی زمین چمن مصنوعی بازی می‌کنند، چون چمن استادیوم‌ها نیز داستان‌ها و سلطان‌ها دارد. نساجی مشخص نیست در فصل جدید کجا میزبان بازی‌های خانگی‌اش است و چوکای تالش پس از صعود به لیگ دسته اول، نمی‌تواند در خانه بازی کند، به این دلیل که استادیوم پوریای ولی تالش، حتی با استانداردهای داخلی ۱۵ متر زمین کم دارد و شوت‌های بازیکنان، به خانه همسایه می‌رود!


حالا با این شرایط، جایی که حتی بیشتر تیم‌های سطح اول فوتبال کشورمان هم زمین تمرینی و استادیوم اختصاصی از خودشان ندارند، از میزبانی کشوری ایراد می‌گیریم که از سوی فیفا به عنوان میزبان جام جهانی 2022 انتخاب شده و در امکانات تمرینی نیز از دنیا پیشی گرفته است. به گونه‌ای صحبت می‌کنیم که انگار برای گرفتن میزبانی جام جهانی از قطر، فقط همان 15 متر در استادیوم چوکای تالش را کم داریم.


انتهای پیام/4048/


انتهای پیام/

ارسال نظر