بازارگرمی صهیونیست‌ها با ناامن جلوه دادن تنگه هرمز/ مصر بهای مخالفت با اسرائیل را می‌پردازد
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، عبدالباری عطوان در گزارشی که روزنامه فرامنطقه‌ای رأی‌الیوم منتشر کرد، نوشت: اگر توافق‌نامه‌های عادی‌سازی روابط امارات و بحرین باعث حذف نقش اردن به‌عنوان میانجی رابطه این کشورها با اسرائیل و صرف‌نظر از همه حمایت‌های مالی در برابر این نقش‌آفرینی شده باشد، می‌تواند باعث شود پروژه‌های بزرگ اقتصادی وابسته به آن، به‌ویژه یک پروژه اسرائیلی که به‌طور جدی در حال بررسی است، یعنی انتقال نفت حوزه خلیج(فارس) و به‌طور مشخص امارات به اروپا از بندر «ایلات» با چالش مواجه شده و از نقش حیاتی کانال سوئز به‌عنوان گذرگاه تجاری کشتی‌ها به سمت دریای مدیترانه کاسته شود.
بیشتر بخوانید:
عملیات اکتشاف گاز از سوی رژیم صهیونیستی «اعلام جنگ» تلقی می‌شود
طرح انتقال نفت از رژیم صهیونیستی به اروپا و آمریکا
طبق این گزارش، در روزهای اخیر واقعیت‌هایی فاش شده است که نشان می‌دهند دولت امارات و رژیم صهیونیستی قبل از امضای توافق صلح ادعایی آمریکا در کاخ سفید و لغو قانون تحریم که سه‌شنبه گذشته انجام شد، مدت‌های طولانی به‌طور پنهانی در حال مذاکره در زمینه صادرات نفت از مسیر بندر ایلات به عسقلان، اشدود، حیفا و سپس دریای مدیترانه بودند تا در نهایت به اروپا و شاید آمریکای شمالی برسند.
طبق گزارش رسانه‌های غربی و صهیونیستی، دو پروژه به مرحله اجرا نزدیک شده‌اند:
نخست، ساخت خط لوله ابوظبی به ایلات از خاک عربستان و نیز خط لوله «الجبیل» به ینبع (در خاک عربستان) از مسیر دریای سرخ برای انتقال نفت و اتصال آن به خط لوله دیگری از ایلات به عسقلان. ساخت این خط لوله سال 1959 در زمان شاه میان ایران و ایلات جریان داشت و با هدف مقابله با اقدام جمال عبدالناصر انجام شد که کانال سوئز را به روی نفت‌کش‌های ایرانی بسته بود. این موضوع نیازمند احداث خط لوله الجبیل به ینبع به طول 700 کیلومتر در خاک عربستان است تا در شمال به خط لوله ایلات متصل شود.
دوم، ارسال نفت‌کش‌های غول‌پیکر اماراتی که محموله‌های آن‌ها ضعف نفت‌کش‌های عادی و کوچک‌تر را در حمل مواد نفتی پوشش می‌دهند و در ضمن به آن‌ها مجوز داده شده است تا از کانال سوئز عبور کنند و از خلیج «عقبه» به بندر ایلات برسند. آن‌ها محموله خود را در ایلات تخلیه می‌کنند تا منبع تغذیه خط لوله‌های این بندر باشد و نیازی به عبور از کانال مصری وجود نداشته باشد.
شاید بتوان این موضوع را این‌گونه تعبیر کرد که دولت مصر با اقدام خود در حال واگذاری دو جزیره تیران و صنافیر در دهانه خلیج مذکور به عربستان است.
به‌نوشته این تحلیلگر عرب‌زبان، در هر دو حالت ذکر شده بی‌نیازی به کانال سوئز که سالانه بیش از 5 میلیارد دلار روانه خزانه مصر می‌کند مشهود است. همچنین سیگنالی است به کشورهایی که بعد از امارات بخواهند به روند عادی‌سازی روابط بپیوندند تا دریابند با پیوستن به این خط لوله و تعیین حق گمرکی، از کشتی‌ها و نفت‌کش‌های عبوری درآمدی صدها هزار دلاری کسب کنند.
عطوان می‌نویسد: اطلاعات فنی نشان می‌دهند ظرفیت خط لوله ایلات - عسقلان یا سایر بنادر اسرائیل برای نفت خام 42 اینچ و برای انتقال گازوئیل و سایر مشتقات نفتی 16 اینچ است. از این دو خط برای صادرات نفت جمهوری آذربایجان و تاجیکستان به چین و کره‌جنوبی استفاده می‌شود تا نیازی به عبور از کانال سوئز نباشد.
کانال سوئز
وی افزود: اسرائیل برای بازارگرمی پروژه‌هایش به‌دنبال القای ناامنی انتقال نفت از خلیج(فارس) در گذرگاه‌هایی همچون تنگه هرمز، دریای عرب، باب‌المندب و کانال سوئز است. آن‌ها مدعی هستند به‌دلیل تهدید ایران و خطر حوثی‌ها (انصارالله یمن) ناوبری دریایی با خطر مواجه می‌شوند. توقیف نفت‌کش ایرانی به‌وسیله نیروی دریایی بریتانیا هنگام عبور از تنگه جبل‌الطارق و در مسیر بندر لاذقیه سوریه ضربه بزرگی به امنیت کانال سوئز زد و باعث پدید آمدن شایعه‌هایی شد که نیازمند بررسی است.
عبور خطوط لوله انتقال نفت از عربستان
عطوان درباره اینکه آیا عربستان اجازه انتقال خطوط لوله نفت را از کشور خود می‌دهد، نوشت: دراین‌باره دو نظریه وجود دارد؛ نخست، اینکه پاسخ سعودی‌ها مثبت خواهد بود و مجوز پرواز هواپیمای اسرائیلی از حریم هوایی عربستان به ابوظبی درواقع مقدمه‌ای برای چنین اقدامی است. دوم، اینکه عربستان مجوز انتقال خط لوله نفت را تا زمان امضای توافق صلح با اسرائیل نمی‌دهد.
وی افزود: همان‌طور که گفته شد، به کانال سوئز و جایگاه منطقه‌ای و تجاری مصر خسارت زیادی وارد شده است و ظاهراً این نتیجه و جزای هر کشوری است که نخواهد با اسرائیل توافق عادی‌سازی روابط را امضا کند. اکنون به نظر می‌آید امارات و برخی کشورهای حوزه خلیج(فارس) که با اسرائیل توافق امضا کرده‌اند، در این توهم به سر می‌برند که در حال تبدیل شدن به مراکز جهانی صادرات نفت هستند که می تواند برایشان تا صدها میلیون دلار در سال و بلکه بیشتر سود داشته باشد.
انتهای پیام/4106/4033/پ
انتهای پیام/