بحران تصمیم‌گیری
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، محمد بحرینیان طی یادداشتی در روزنامه رسالت نوشت: یکی از اختلالات اصلی نظام اداری کشور، ضعف در تصمیم‌گیری است. این اشکال، تنها متوجه دولت هم نیست و قوای دیگر هم از این منظر، شرایط مطلوبی ندارند. برای فهم بهتر موضوع، سه نمونه را ازنظر بگذرانیم.
یک. کنکور با تمام اماواگرهایش برگزار شد. مسئولان وزارت علوم و سازمان سنجش، حتما به این دلخوش‌اند که بالاخره کار را تمام کردیم و مسئله را از سر گذراندیم، فارغ از این‌که صدها هزار داوطلب و خانواده‌هایشان، از این ناحیه آسیب دیدند. به روایت تعداد زیادی از داوطلبان، فاصله‌ها رعایت نشد؛ هنگام خروج از حوزه‌های آزمون، ازدحام شد؛ تعداد قابل‌توجهی با تلفن همراه در جلسه آزمون حضور یافتند و نظارت مؤثری صورت نگرفت و حتی از محتوای ۲۰ درصد پایانی کتب درسی سال دوازدهم که طبق اعلام قبلی حذف‌شده بود، سؤال طرح شد.
همه این موارد که بعضا قابل‌تعقیب هم هست، در برابر ستمی که براثر سرگردانی و بلاتکلیفی در تاریخ برگزاری کنکور بر نوجوانان این کشور رفت، ناچیز است. وزیر بهداشت، یک هفته پیش از کنکور، به‌طور قطعی خبر از تعویق کنکور داد.
وزیر علوم نیز اعلام کرد در فاصله باقی‌مانده تا کنکور، امکان برقراری ضوابط و پروتکل‌های بهداشتی لازم را نداریم. اما فردای همان روز، همان دو وزیر اطلاعیه مشترکی صادر کردند که کنکور، هفته آینده در موعد مقرر برگزار خواهد شد.
خانواده‌ای را می‌شناسم که از شدت خستگی و فشار درسی یک‌ساله بر فرزندشان، پس از اطمینان از تعویق کنکور، عازم سفر شدند و خبر تغییر این تصمیم، وقتی به دستشان رسید که صدها کیلومتر از شهر خود فاصله گرفته بودند. آیا این شیوه اطلاع‌رسانی قابل‌قبول است؟
ما در هفته گذشته، از این رسانه دراین‌باره چیزی نگفتیم تا تصمیم دولتمردان تضعیف نشود، در مورد تصمیمات باید تمام موارد و جوانب در نظر گرفته شود، اما پس از اتخاذ تصمیم، تغییر چندباره آن اصلا به صلاح نیست. وزیر علوم باید پاسخ دهد که در آن‌یک روز، چه اتفاقی افتاد که متوجه شد به‌عکس نظر قبلی خود، امکان برگزاری کنکور با رعایت تمام پروتکل‌های بهداشتی را دارد.
دو. در مسئله برگزاری هیئات و تکایای حسینی نیز، ماجرای مشابهی رخ‌داده است. تا همین امروز که روز سوم محرم است، حتی یک برگ سند رسمی به‌عنوان مصوبه ستاد ملی مقابله با کرونا به هیئات ابلاغ نشده و نکات موجود در رسانه‌ها، شرح جلسات، اطلاعیه‌ها و یا اشخاص است.
این در حالی است که دو روز پیش از آغاز محرم، در اطلاعیه‌ها و مصاحبه‌ها، برخی از موارد موجود در اطلاعیه‌های پیشین هم نقض شد و برنامه‌های بسیاری از هیئات که عموما با هزینه شخصی مردم به پا می‌شود را بر هم زد.
در یک هفته مانده تا محرم، چه اتفاق جدیدی افتاده که قابل پیش‌بینی نبوده است؟ آیا نمی‌شد ۱۰ روز یا ۲۰ روز پیش، سندی رسمی، قطعی و بدون تغییر از طریق رسانه‌های ارتباط جمعی منتشر شود تا همه تکلیف خود را بدانند؟ یعنی ما حق نداریم از مسئولان انتظار داشته باشیم طوری عمل کنند که امکان برنامه‌ریزی وجود داشته باشد؟
سه. تنها در چند ماه اخیر، بیش از پنج میلیون نفر به بازار سرمایه واردشده‌اند. بورس دیگر آن بازار کوچکی نیست که تعداد افراد فعال در آن، چند ۱۰ هزار نفر باشد. این یعنی هر تصمیم کوچک در این حوزه، بر اقتصاد میلیون‌ها ایرانی تأثیر می‌گذارد. بااین‌وجود تقریبا هفته‌ای نیست که تغییری بزرگ و مؤثر در قواعد بازار سرمایه به وقوع نپیوندد.
تنها در سه روز، سه بار زمان معاملات تغییر می‌کند، سقف اعتبار تغییر می‌کند، اصل عرضه یا عدم عرضه صندوق دارا دوم در فاصله چند هفته، چند بار تغییر می‌کند و عجیب‌تر این‌که هیچ مسئولی در وزارت اقتصاد و در مجموعه‌های مربوطه، احساس نمی‌کند مشکلی وجود دارد. مگر می‌توان هرروز با تصمیمات خلق‌الساعه و ایجاد سرگردانی در مردم، بازار را مدیریت کرد؟
اختلال در نظام تصمیم‌گیری دو ریشه دارد، اول مسئولان و متولیانی که می‌خواهند هیچ تصمیمی نگیرند، چون می‌خواهند هیچ هزینه‌ای ندهند، چراکه هر تصمیم، تبعات و هزینه‌هایی دارد.
ریشه دوم، مربوط به ضعف ساختار است که شاید فرآیند اصلاح آن زمان‌بر باشد. حتی اگر حق بدهیم که برای اصلاح فرآیندها باید صبور بود، حق نداریم انتظار داشته باشیم مسئولانی بر سرکار باشند که توان تصمیم‌گیری داشته باشند؟
انتهای پیام/
انتهای پیام/