صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

ورزش

سلامت

پژوهش

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

علم +

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۲:۳۰ - ۰۱ شهريور ۱۳۹۹

ایده تکیه سیار محمود کریمی از کجا آمد؟

محرم امسال به دلیل شرایط کرونایی، مداحان و هیأت‌های مذهبی دست به ابتکارات و نوآوری‌هایی برای مراسم عزاداری زده‌اند. از جمله آن‌ها محمود کریمی است که با تکیه سیار در کوچه‌ها به عزاداری می‌پردازد. اما این ایده سابقه دارد.
کد خبر : 509733

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، محرم امسال به دلیل شیوع ویروس کرونا موجب تغییرات بسیاری در شیوه عزاداری هیأت‌های مذهبی کشور شده است و برخی از مداحان و هیأت‌ها نیز نوآوری‌هایی برای این کار داشته‌اند.


از جمله محمود کریمی مداح اهل بیت (ع9 که جلسات عزاداری خود در امامزاده علی‌اکبر (ع) را لغو کرد با تکیه ‌سیار در کوچه‌ها به روضه‌خوانی پرداخته است. اگر دنبال سابقه این نوع عزاداری هستید، این مطلب را بخوانید.


بیش از نیم قرن پیش، آیت‌الله حاج سیدمحمد علی حائری طبسی در کربلا هیأت ‌سیار را برای حضور در روستاهای کربلا راه انداخت.


او می‌خواست مردم روستانشین از روضه اباعبدالله علیه‌السلام محروم نمانند و از طریق هیأت ‌سیار، اهالی روستاهاى اطراف کربلا، به‌ویژه سالخوردگان که کمتر می‌توانستند برای زیارت و شرکت در مجالس عزا به کربلا بیایند و در روستای آن‌ها هم روضه‌خوانی وجود نداشت از فیض این مجالس محروم نشوند.



حجت الاسلام سیدمحمود حسینى حائرى، متولّى حسینیه زینبیه تهران که از دوستان آیت‌الله حائری طبسی و همراه ایشان در ایام جوانى بود، درباره هیأت‌ سیار طلاب در آن دوره نقل می‌کند: «آیت‌الله حائرى طبسى به اتفاق تعدادى از دوستان طلبه خود، ماشین کهنه‌اى را که به شکل آمبولانس بود، تهیه کرده و در آن وسایلى مانند بلندگو، قورى، کترى، استکان، نعلبکى، قند، چاى و... گذاشته بودند و هر هفته با شناسایى قبلى به یکى از روستاهاى اطراف می‌رفتند و در منزل بزرگ آن روستا و یا هر جایی که امکان روضه خواندن ‌بود، به اتفاق طلبه‌هایى که از کربلا می‌بردند، مجلس عزا برپا می‌کردند و فقط از صاحب منزل، جاى عزادارى می‌گرفتند و هیچ هزینه‌ای را به عهده صاحب خانه نمی‌گذاشتند.



حتى اگر در ایامى پول داشتند، غذا هم تهیه کرده و عزاداران حسینى را اطعام می‌‏کردند. این برنامه هر هفته ادامه داشت و تأثیر بسیار خوبى هم در روستانشینان داشت».


 


منبع: فارس


انتهای پیام/


انتهای پیام/

ارسال نظر