نارفیقان حریری

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، حنیف غفاری طی یادداشتی در روزنامه رسالت نوشت: درست در شرایطی که هنوز طنین انفجار در بندر بیروت ، گوش و قلب لبنانی‌ها را آزار می‌دهد دادگاه لاهه حکم سیاسی خود را در خصوص پرونده ترور رفیق حریری منتشر کرد. در این حکم تصریح‌شده است: « چه‌بسا حزب‌الله و سوریه از ترور رفیق الحریری سود برده باشند،اما هیچ دلیلی مبنی بر دخالت مستقیم سوریه و دست داشتن رهبری حزب‌الله در این ترور وجود ندارد و سید حسن نصرالله (دبیر کل حزب‌الله) و رفیق الحریری روابط خوبی با یکدیگر داشته‌اند.»کسانی که با مبانی علم حقوق آشنا هستند، به‌خوبی آگاه‌اند که «محکمه» جایی برای «نیت خوانی» و «سنجش انگیزه افراد و گروه‌ها» نیست!

در دادگاه، باید شواهد و مدارک سخن بگویند ، نه لابی‌هایی که قضات را در بیرون از دادگاه تحت تأثیر قرار می‌دهند! به‌راستی چگونه دادگاه لاهه در صدور حکم نهایی خود، چنین اصل بدیهی که در یک دادگاه محلی و ساده نیز مورد استناد قرار می‌گیرد را زیر پا گذشته است؟!

سؤال دیگر اینکه چرا دادگاه لاهه ، اسناد و مدارک متقن و محکمی که توسط حزب‌الله و در اثبات نقش مستقیم رژیم صهیونیستی در ترور رفیق حریری ارائه‌شده بود را اساسا نپذیرفت؟ به‌راستی چگونه ممکن است اسناد و مدارک یک‌طرف دعوی، آن‌هم ۱۵ سال پس از حادثه ، از سوی مراجع ظاهرا بین‌المللی و مستقل پذیرفته نشود؟

موضوع دیگر، به ادعای دادگاه مبنی بر سود بردن سوریه و حزب‌الله از ترور رفیق حریری بازمی‌گردد! قضات دادگاه لاهه آن‌چنان مقهور لابی‌های غیرحقوقی پشت پرده و مزورانه بوده‌اند که حتی فرصت رصد تحولات بیروت پس از ترور رفیق حریری را پیدا نکرده‌اند! همگان به یاد دارند که مزدورانی مانند سمیر جعجع و فواد سنیوره چگونه از خون رفیق حریری برای شکاف در جامعه لبنان و تکرار متناوب درخواست نامعقول خلع سلاح مقاومت استفاده کردند!این در حالی بود که اساسا سندی در خصوص دست داشتن حزب‌الله در جریان حادثه ترور رفیق حریری نداشته و ندارد.

نکته حائز اهمیت اینکه دشمن صهیونیستی، پس‌ازاین حادثه و از طریق مزدوران خود در بیروت، خود را برای جنگی تمام‌عیار با حزب‌الله آماده کرد که با «اقدام پیش‌دستانه و هشیارانه مقاومت» روبه‌رو شد.

پس‌ازآن نیز تل‌آویو و مهره‌هایش در بیروت شکست سنگینی را در جنگ ۳۳ روزه پذیرفتند. جریان غرب‌گرای ۱۴ مارس هنوز از خون حریری وام می‌گیرد! سکان‌داری«سعد الدین حریری» در این ماجرا، جای بسی تأمل و البته تأسف دارد! گویا او هنوز نتوانسته است میان «دوستان واقعی پدرش» و « نارفیقان حریری» که سودای خلع سلاح لبنان و تبدیل این کشور به حیاط‌خلوت رژیم اشغالگر قدس رادارند تفکیک و تمایزی قائل شود.

درنهایت اینکه متهم کردن برخی اعضای حزب‌الله در خصوص ترور رفیق حریری و تبرئه عده‌ای دیگر از آن‌ها، در اینجا موضوع بحث نیست.

آنچه در این برهه اصالت دارد، کلیت دادگاهی است که در بدترین شرایط ممکن در بیروت و آن‌هم بدون استناد به مدارکی که «سید مقاومت» از دست داشتن صهیونیست‌ها در ترور حریری ارائه کرده است، بارأی چندپهلوی خود زمینه را برای عملیات دوباره مثلث تل‌آویو، واشنگتن، پاریس و ریاض در بیروت مهیا می‌سازد. عملیاتی که جبهه مقاومت ،این بار نیز باذکاوت و قدرت ، آن را خنثی خواهد ساخت.

انتهای پیام/