صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

ورزش

سلامت

پژوهش

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

علم +

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۳:۵۱ - ۱۳ مرداد ۱۳۹۹
در نشست علمی مروری بر روابط ایران و چین مطرح شد؛

لزوم استفاده از تکنولوژی خارجی با توجه به نیازهای داخلی/ توافق‌نامه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای در شرایط تحریم کمک‌کننده هستند

عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران در نشست علمی مروری بر روابط ایران و چین با بیان اینکه باید متناسب با نیازهایمان به سمت تکنولوژی خارجی برویم تا از وابستگی جلوگیری شود، گفت: در توافق‌نامه‌های منطقه‌ای و جهانی الزامات داخل نظام حقوقی منسجم ضرورت دارد تا گسترش و توسعه همکاری‌ها برای کشور سودمند باشد.
کد خبر : 505821

به گزارش خبرنگار حوزه پایش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، نشست علمی مجازی مروری بر فرصت‌ها و چالش‌های حقوقی و سیاسی روابط ایران و چین از منظر امنیت انرژی توسط دبیرخانه برنامه علمی پدافند غیرعامل به میزبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال به‌صورت آنلاین و حضوری با حضور چند نفر از متخصصان سازمان پدافند غیرعامل برگزار شد.


در این نشست مهدی پیری استادیار گروه حقوق نفت و گاز دانشگاه تهران و مجتبی اصغریان استادیار گروه حقوق نفت و گاز دانشگاه خوارزمی با مروری بر ظرفیت‌های حقوقی و قانونی همکاری‌های ایران و چین در حوزه انرژی، فرصت‌ها و چالش‌های حقوقی را طرح و به الگوی رایج قراردادهای نفتی و گازی و راهکار مناسب و متناسب در این چارچوب همکاری پرداختند.



در ابتدا فتح‌الله رحیمی مدیر گروه حقوق بین‌الملل و حقوق عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال مدیر این نشست علمی گفت: توافق‌نامه همکاری ایران و چین با محور امنیت انرژی با رویکرد در روابط بین‌الملل موضوع بحث امروز است.


مهدی پیری عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران در ابتدای این نشست علمی اظهار کرد: یکی از مباحث جدی مطرح توافق‌نامه 25 ساله ایران و چین است که هنوز متن اصلی این توافق‌نامه منتشرنشده است؛ به‌طورکلی چرایی و ضرورت این توافق‌نامه در حوزه انرژی و الزامات حقوقی برای این تفاهم‌نامه حائز اهمیت است که فارغ از مفاد این توافق‌نامه است.


وی ادامه داد: کشور ایران واقع در شاه‌راه انرژی و یکی از بزرگ‌ترین دارندگان سوخت فسیلی است و ظرفیت بالقوه منابع نفت و گاز است. البته انرژی محدود به سوخت فسیلی نمی‌شود. در حوزه انرژی‌های تجدید پذیر و برق‌آبی یک قدرت مهم در منطقه هستیم.


عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران عنوان کرد: همچنین کشورهای منطقه به منابع انرژی به نحوی به ایران وابستگی دارند. ظرفیت منابع و تولید داریم و در کنار آن ظرفیت ترانزیت انرژی‌داریم. پس‌نیاز به دست آوردن چارچوب حقوقی است. برای گسترش مبادلات انرژی، توافق‌نامه تأثیرگذار است.


پیری ادامه داد: توافق‌نامه چارچوب همکاری است و ظرفیتی برای پیش‌بینی برنامه‌های بلندمدت و سرمایه‌گذاری ایجاد می‌کند. گرچه درصد منابع انرژی کشور بالا است، اما صادرات انرژی در نقطه مطلوب نیست. از همین رو چشم‌انداز توسعه  است. بستر توسعه نیز توافق‌نامه است. برای توسعه همکاری؛ ظرفیت و اهمیت وجود دارد.


وی گفت: توافق‌نامه‌های بین‌المللی و به‌ویژه منطقه‌ای در شرایط تحریم کمک‌کننده هستند. البته این موافقت‌نامه‌ها نیازمند ضمانت‌نامه حقوقی است تا با تغییرات سیاسی، سرمایه‌گذاری دچار مشکل نشود. این موضوع در شرایط کنونی منطقه بسیار بااهمیت است. ظرفیت منطقه‌ای هم وجود دارد. نظام حقوقی منسجم نیاز است. الزامات داخلی به همراه همکاری‌های بین‌المللی باید موردتوجه باشد.


عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران افزود: قانون حداکثر استفاده از توان داخل نیز در کشور وجود دارد. باید متناسب با نیازهایمان به سمت تکنولوژی خارجی برویم تا از وابستگی جلوگیری شود. در همه سطح موافقت‌نامه‌ها و قراردادها و الزامات داخل نظام حقوقی منسجم ضرورت دارد تا گسترش و توسعه همکاری‌ها برای کشور سودمند باشد.


پیری خاطرنشان کرد: اگر امنیت انرژی نباشد، ازجمله تهدیدات درزمینه صنعت نفت و گاز، عدم همکاری شرکت‌های بزرگ چینی در توسعه میادین نفت و گاز، همکاری شرکت‌های کوچک چینی در توسعه میادین نفت و گاز، عدم امکان بازگشت سرمایه شرکت‌های نفتی خارجی دشواری در اجاره نفت‌کش و کشتی جهت صادرات محصول (مشکل جاری با چین)، عدم امکان فروش نفت حاصل از توسعه و تولید از میادین، مشکل در بیمه نفت‌کش‌ها، خریداران محدود (عمدتاً چینی) و عدم بازگشت ارز حاصل از صادرات برای کشور ایجاد می‌شود.


وی ادامه داد: همچنین در صورت نبود امنیت غذایی، شرکت‌های کوچک مشکل انتقال سرمایه ایران را دارد و شرکت‌های حمل ایرانی امکان حمل ندارند و شرکت‌های حمل خارجی از بیمه ایرانی استفاده نمی‌کنند.


انتهای پیام/4084/


انتهای پیام/

ارسال نظر