صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۰:۰۵ - ۳۱ تير ۱۳۹۹
یادداشت/مهدی عرفاتی

هر طور صلاح است آقای سردبیر!

مهدی عرفاتی مدیر مسئول روزنامه جام جم در صفحه اینستاگرام خود دلنوشته‌ای برای مرحوم روح الله رجایی نوشت.
کد خبر : 503035

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، مهدی عرفاتی مدیر مسئول روزنامه جام جم در صفحه اینستاگرام خود نوشت:


بسم‌الله
هر طور صلاح میدانی...


تازه داشت خیالم راحت می‌شد که هستی، که سردبیر دارم، که پشتم به کوه بند است...



 از این خیال راحت اما حالا یک صندلی خالی برایم مانده و یک پیراهن مشکی! یک شماره تلفنی که هیچ وقت جواب نمی دهد و یک اتاقی که هیچ وقت صدای تو در آن نمی پیچد.



تو در مبارزه با کرونا نباختی روح الله!، ما تو را باختیم... خسران زده ماییم، پاییز چنان به باغ مان زد که از دیروز داریم دور خودمان می چرخیم و هیچ چیزی آنطور نیست که وقتی تو بودی. حالا خیلی احساس تنهایی می کنم و این تنهایی طوری آزارم می دهد که هر کسی که به اتاقم می آید دوست ندارم برود، اما هر کسی که به اتاقم می آید که رجایی نیست، روح الله نیست.



تنهایی بزرگ است، خیلی بزرگ، قد کشیده است و حالا تمام تحریریه را پر کرده است و من حالا بیشتر از هر روزی احساس تنهایی می کنم.



دارم فکر می کنم که حجم تنهایی در شورای تیتر بیشتر است یا در اتاق خالی سردبیر؟ تنهایی توی راهرو بزرگ تر است یا توی عصرهای صفحه بندی؟ بعد می بینم که یک تنهایی بزرگ تمام دنیا را گرفته است. امروز معنی تنهایی را فهمیدم. لحظه هایی که روح الله باید بیاید و نمی آید، لحظه هایی که باید زنگ بزند و نمی زند، چند روز است که دیگر پیام نمی دهد.



آه از پیام هایی که هیچ وقت پاک نمی شوند، پیام هایی که یک عمر می مانند و می شوند آیینه عذاب. پیام هایی که بابت کار، روزی صدها بار رد و بدل می شدند. بارها در کشاکش کار اختلاف نظر پیش می آمد و هر بار نهایتا بحثمان با این پیام من ختم میشد: "باشه داداش جان! هر طور صلاحه..."



امروز آخرین پیام من به روح الله همین است؛ «باشه داداش‌جان! هر طور صلاحه...» من برای «بی‌برادر نشدن» همه کار کردم؛ به در و دیوار زدم، دعوا کردم، منت کشیدم، حتی پارتی بازی کردم... روضه گرفتم، نذر کردم، قربانی کردم، اما مثل همیشه زورم به تو نرسید. تو انگار دلت با دنیا نبود. شاید من هم جای تو بودم آغوش باز ارباب را به همه دنیا و مافیها ترجیح میدادم. حالا اگر قرار بر ماندن نیست، اگر قرار به زیارت ارباب است، اگر قرار به پر کشیدن است هرطور صلاح است آقای سردبیر!



شاید نشسته روی تخت، به ما لبخند می زند و می گوید که این همه دعا کردید، قبول، اما من جای دیگری قرار دارم، یک عمر گفتم هرچه صلاح است و شما گوش کردید! این یک بار هم روی تمام آن بارهایی که من صلاح دیدم. برادرها، آخرین حرف من را زمین نزنید، شما که امسال اربعین کربلا نمی روید، من ولی خودم کربلا هستم.



شک ندارم که او طاقت اربعین های تهران را نداشت...



انتهای پیام/


انتهای پیام/

برچسب ها: جام جم
ارسال نظر