«چهارمین جشنواره تلویزیونی مستند»؛ رویدادی هنری به وسعت ایران

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آناـ همه‌ساله جشنواره‌های زیادی در حوزه آثار سینمایی و مستند در داخل کشور برگزار می‌شود که اغلب آن‌ها، با رویکرد برقراری ارتباط با مخاطبان خاص برپا می‌شوند. در واقع با وجود آن‌که بسیاری از جشنواره‌ها مدعی ارتباط با مخاطبان عام هستند، اما به واسطه شکل و شیوه برگزاری که متمرکز در یک محل و نمایش آثار در همان مکان است، در نهایت صرفاً با گروه محدودی از مخاطبان ارتباط برقرار می‌کند و در این شرایط طبیعی است که ذائقه و نگاه جشنواره‌ها بیشتر بر برآورده کردن نگاه و خواسته همین مخاطبان خاص متمرکز باشد.

جشنواره تلویزیونی مستند که چهارمین دوره آن مدتی است کار خود را آغاز کرده،رویدادی است که به واسطه گره‌خوردن نام آن به تلویزیون، از اساس با مردم و سلیقه آن‌ها ارتباطی تنگاتنگ دارد. جشنواره‌ای که بنا دارد تا از میان استعدادهایی که شاید بسیاری از جشنواره‌های اصلی جریان مستند فرصتی برای عرضه اندام آن‌ها فراهم نمی‌کنند، استعدادها و چهره‌هایی جدید را به مخاطبان معرفی کند. بابی برای ورود آدم‌هایی تازه به عرصه مستند؛ آن هم به واسطه حمایت «تلویزیون» که خانه اصلی فیلم‌های مستند است.

از این نظر جشنواره تلویزیونی مستند هم در زمینه ارتباط‌گیری با طیف‌گسترده‌تری از مستندسازان و علاقمندان دنیای مستند و هم از منظر بستر پخش آثار که تلویزیون و مخاطب میلیونی است، به شکل طبیعی جشنواره‌ای مردمی است که می‌توان آن را جشنواره‌ای برای مردم دانست که مخاطبان آن (چه این مخاطب را مستندسازان در نظر بگیریم و چه بینندگان آثار جشنواره) عموم مردم هستند.

جشنواره تلویزیونی مستند را می‌توان تکمیل‌کننده پازل تولید و عرضه محصولات مستند نیز دانست؛ از آن نظر که بسیاری از آثار مستند با وجود ارزش بالایی که از منظر محتوایی و فنی دارند بازهم در مرحله پخش با مشکلات عدیده روبرو می‌شوند.

این در حالی است که بهترین پلتفرم برای نمایش مستند، تلویزیون است و چه فرصتی بهتر از این که تلویزیون خود فرصت کشف استعدادهای تازه و همچنین معرفی آن‌ها را داشته باشد. یک تیر و دو نشانی که هم می‌تواند چرخه تولید و پخش این آثار را تکمیل کند و هم فرصتی برای تنوع بخشی به آنتن تلویزیون است. به‌ویژه‌آن که در چهارمین دوره این رویداد، با افزایش حق‌پخش آثار برگزیده جشنواره، انگیزه فیلمسازان نیز برای شرکت در این جشنواره و عرضه آثارشان از این طریق، بیشتر نیز خواهد شد. چرا که هم فرصت برقراری ارتباط با طیف‌ گسترده‌تری از مخاطبان را خواهند داشت و هم از امتیاز دریافت حق‌پخش جشنواره بهره‌مند خواهند شد.

درک جایگاه تلویزیون در زمینه فراهم کردن حلقه اتصال میان مستندساز و مردم به عنوان مخاطبان اصلی هر اثر هنری، از آن جهت حائز اهمیت است که بدانیم معمولاً آثار مستندی که از مسیری غیر از تلویزیون عرضه می‌شوند، مخاطبانی به مراتب کمتر از آثار نمایش داده شده در تلویزیون دارند؛ کما اینکه بسیاری از همین آثار حتی پس از برگزیده شدن در جشنواره‌های مهم و عرضه در فضای مجازی باز هم به اندازه تلویزیون از مخاطبان خود بازخورد نمی‌گیرند. این حقیقتی است که مستندسازان را برای ارتباط با طیف گسترده‌تری از مخاطبان به این سمت می‌کشاند.

در کنار این، جشنواره‌ای همچون جشنواره تلویزیونی مستند به واسطه اینکه باید نگاه عامه مردم را مورد توجه قرار بدهد، در زمینه انتخاب و نمایش آثار نیز با نگاهی بازتر و به دور از زاویه نگاه محدود جشنواره‌های مستند به این امر می‌پردازد. از این نظر نیز به شکل طبیعی دامنه و تنوع آثار نمایش داده شده در این جشنواره گسترده‌تر از سایر جشنواره‌های مستند خواهد بود و می‌توان آن به معنی واقعی کلمه، را جشنواره‌ای به وسعت ایران دانست.

*فعال رسانه

انتهای پیام/4104/