«دعای یستشیر»؛ سفارشی از پیامبر (ص) به حضرت علی (ع) +متن دعا و صوت

به گزارش خبرنگار حوزه معارف اسلامی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، امسال در حالی وارد ماه مبارک رمضان شدیم که به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا برگزاری مراسم‌ها و تجمعات در مساجد، هیئت‌ها و اماکن مذهبی ممنوع بود. این ممنوعیت توفیق عبادت‌ها و اعمال جمعی را از مردم سلب کرده است. در این شرایط بسیاری از مراسم‌ها و برنامه‌های مذهبی برای جامعه دیندار ایران اسلامی به‌صورت مجازی اجرا و پیگیری می‌شود. گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا بنا دارد در پرونده «مناجات نامه» به بررسی ادعیه و مناجات ویژه ماه پرفضیلت رمضان بپردازد.

دعای یستشیر از جمله ادعیه سفارش شده از ناحیه معصومین بزرگوار است که در کتاب شریف مفاتیح الجنان هم به آن اشاره شده است. این دعا را پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به امیرالمومنین علیه السلام آموختند.

تاریخچه دعای یستشیر

در خصوص تاریخچه این دعا سیدابن‌طاووس در کتاب «مهج‌الدعوات» از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نقل کرده: حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) این دعا را به من تعلیم داد و امر فرمود آن را درهرحال و برای هر سختی و آسانی بخوانم و نیز آن را به جانشین خود تعلیم دهم و خواندن این دعا را ترک نگویم تا حق‌تعالی را ملاقات کنم؛

و نیز فرمود: یا علی این دعا را هر صبح و هر شام بخوان زیرا که گنجی از گنج‌های عرش الهی است.

همچنین اُبَی بن کعب، به پیشگاه حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) التماس کرد که آن حضرت فضیلت این دعا را بیان نماید، حضرت اندکی از ثواب بسیار آن را بیان فرمود؛ هرکه می‌خواهد به کتاب «مهج الدعوات» مراجعه نماید.

علت نام‌گذاری دعای یستشیر

سید بن طاووس نامی را برای این دعا ذکر نکرده، اما محدث قمی در مفاتیح الجنان از آن با عنوان دعای یستشیر یاد کرده است.

گفته شده نام این دعا از عبارت «وَلا خَلْقٍ مِنْ عِبادِهِ یسْتَشیرُ» در فراز ابتدایی آن گرفته شده است.

در برخی چاپ‌های مهج الدعوات، این دعا با نام «دُعاء علی عَلَّمَهُ لِسَلْمان» (دعایی که علی به سلمان آموخت) معرفی شده و در بعضی کتب دعا نیز «دعای امام علی» نام گرفته است.

دعای یستشیر با صدای حاج منصور ارضی

متن و ترجمه دعا این است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ ، الْمُدَبِّرُ بِلا وَزِيرٍ ، وَلَا خَلْقٍ مِنْ عِبادِهِ يَسْتَشِيرُ ، الْأَوَّلُ غَيْرُ مَوْصُوفٍ ، وَالْباقِى بَعْدَ فَناءِ الْخَلْقِ، الْعَظِيمُ الرُّبُوبِيَّةِ ، نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرَضِينَ وَفاطِرُهُما وَمُبْتَدِعُهُما ، بِغَيْرِ عَمَدٍ خَلَقَهُما وَفَتَقَهُما فَتْقاً ، فَقامَتِ السَّمَاوَاتُ طائِعاتٍ بِأَمْرِهِ ، وَاسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِأَوْتادِها فَوْقَ الْماءِ ، ثُمَّ عَلا رَبُّنا فِى السَّمَاوَاتِ الْعُلىٰ ، ﴿الرَّحْمٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوىٰ ، لَهُ ما فِى السَّمَاوَاتِ وَما فِى الْأَرْضِ وَما بَيْنَهُما وَما تَحْتَ الثَّرىٰ﴾؛

ستایش خدا را که معبودی جز او نیست، آن فرمانروای بر حق آشکار، تدبیرگر هستی بی‌آنکه او را وزیری باشد و یا با آفریده‌ای از بندگانش مشورت نماید، آغازی است که در وصف نگنجد و پابرجاست پس از فنای آفریدگان، پروردگاری‌اش بس بزرگ است، روشنایی آسمان‌ها و زمین‌ها و آفریننده و پدیدآورنده آن دو است، آسمان و زمین را بی‌ستون آفرید و از هم گشودشان گشودنی چشمگیر، پس آسمان‌ها به فرمان او بر پا شدند و زمین‌ها با کوه‌هایشان بر فراز آب جا گرفت، سپس بلندی گرفت پروردگار ما در آسمان‌های بلند، «خدای بخشاینده بر فرمانروایی هستی چیره گشت، تنها از آن اوست آنچه در آسمان‌ها و زمین است و هر آنچه بین آن دو و آنچه زیر خاک است»؛

فَأَنَا أَشْهَدُ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ لَارافِعَ لِما وَضَعْتَ ، وَلَا واضِعَ لِما رَفَعْتَ ، وَلَا مُعِزَّ لِمَنْ أَذْلَلْتَ ، وَلَا مُذِلَّ لِمَنْ أَعْزَزْتَ ، وَلَا مانِعَ لِما أَعْطَيْتَ ، وَلَا مُعْطِىَ لِما مَنَعْتَ ،

پس من شهادت می‌دهم که تنها تویی خدا، بالابرنده‌ای برای آنچه بر زمین نشاندی نیست و نه زمین زننده‌ای برای آنچه بالا بردی و نه عزّت بخشی آن را که تو خوارش کردی و خوارکننده‌ای نیست آن را که تو عزیز نمودی و بازدارنده‌ای برای آنچه عطا کردی نیست و نه عطاکننده‌ای برای آنچه دریغ کردی

وَأَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ ، كُنْتَ إِذْ لَمْ تَكُنْ سَماءٌ مَبْنِيَّةٌ ، وَلَا أَرْضٌ مَدْحِيَّةٌ ، وَلَا شَمْسٌ مُضِيئَةٌ ، وَلَا لَيْلٌ مُظْلِمٌ ، وَلَا نَهارٌ مُضِىءٌ ، وَلَا بَحْرٌ لُجِّيٌّ ، وَلَا جَبَلٌ رَاسٍ ، وَلَا نَجْمٌ سارٍ ، وَلَا قَمَرٌ مُنِيرٌ ، وَلَا رِيحٌ تَهُبُّ ، وَلَا سَحَابٌ يَسْكُبُ ، وَلَا بَرْقٌ يَلْمَعُ ، وَلَا رَعْدٌ يُسَبِّحُ ، وَلَا رُوحٌ تَنَفَّسُ ، وَلَا طَائِرٌ يَطِيرُ ، وَلَا نَارٌ تَتَوَقَّدُ ، وَلَا ماءٌ يَطَّرِدُ ،

و تویی خدا، معبودی جز تو نیست، تو بودی آنگاه که نه آسمانی بنا شده بود و نه زمینی گسترانیده و نه خورشیدی تابان و نه شبی تاریک و نه روزی فروزان و نه دریایی خروشان و نه کوهی استوار و نه ستاره‌ای روان و نه ماهی تابنده و نه بادی وزان و نه ابری پرباران و نه برقی درخشان و نه صاعقه‌ای تسبیح‌گویان و نه روحی دم‌زنان و نه پرنده‌ای پران و نه آتشی فروزان و نه آبی روان بوده باشند،

كُنْتَ قَبْلَ كُلِّ شَىْءٍ ، وَكَوَّنْتَ كُلَّ شَىْءٍ ، وَقَدَرْتَ عَلىٰ كُلِّ شَىْءٍ ، وَابْتَدَعْتَ كُلَّ شَىْءٍ ، وَأَغْنَيْتَ وَأَفْقَرْتَ، وَأَمَتَّ وَأَحْيَيْتَ ، وَأَضْحَكْتَ وَأَبْكَيْتَ؛ وَعَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَيْتَ ، فَتَبارَكْتَ يَا اللّٰهُ وَتَعالَيْتَ ،

پیش از هر چیز بودی و همه‌چیز را پدید آوردی و بر هر چیز توانا بودی و همه‌چیز را نو آفریدی و توانگر نمودی و ناتوان ساختی و میراندی و زنده نمودی و خنداندی و گریاندی؛ و بر فرمانروایی هستی چیره گشتی، پس خجسته بودی، ای خدا و بلندی گرفتی،

أَنْتَ اللّٰهُ الَّذِى لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ الْخَلَّاقُ الْمُعِينُ ، أَمْرُكَ غالِبٌ ، وَعِلْمُكَ نافِذٌ ، وَكَيْدُكَ غَرِيبٌ ، وَوَعْدُكَ صَادِقٌ ، وَقَوْلُكَ حَقٌّ ، وَحُكْمُكَ عَدْلٌ ، وَكَلامُكَ هُدىً ، وَوَحْيُكَ نُورٌ ، وَرَحْمَتُكَ واسِعَةٌ ، وَعَفْوُكَ عَظِيمٌ ، وَفَضْلُكَ كَثِيرٌ ، وَعَطاؤُكَ جَزِيلٌ ، وَحَبْلُكَ مَتِينٌ ، وَ إِمْكانُكَ عَتِيدٌ، وَجَارُكَ عَزِيزٌ ، وَبَأسُكَ شَدِيدٌ ، وَمَكْرُكَ مَكِيدٌ ،

تویی خدایی که معبودی جز تو نیست، آفریننده یاری رسانی که فرمانت چیره و علمت نافذ و نیرنگت شگفت و وعده‌ات راست و گفته‌ات حق و داوری‌ات دادگرانه و سخنت هدایتگر و پیامت نور و رحمتت فراگیر و گذشتت بزرگ و بخششت بسیار و عطایت فراوان و ریسمانت استوار و یاری‌ات فراهم و پناهنده‌ات عزتمند و عذابت سخت و نیرنگت زیرکانه است،

أَنْتَ يَا رَبِّ مَوْضِعُ كُلِّ شَكْوىٰ؛ وَحاضِرُ كُلِّ مَلَاً ، وَ شاهِدُ كُلِّ نَجْوىٰ ، مُنْتَهىٰ كُلِّ حاجَةٍ ، مُفَرِّجُ كُلِّ حُزْنٍ ، غِنىٰ كُلِّ مِسْكِينٍ ، حِصْنُ كُلِّ هَارِبٍ ، أَمانُ كُلِّ خَائِفٍ ، حِرْزُ الضُّعَفاءِ ، كَنْزُ الْفُقَرَاءِ ، مُفَرِّجُ الْغَمَّاءِ ، مُعِينُ الصَّالِحِينَ ، ذٰلِكَ اللّٰهُ رَبُّنا لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ ،

تو ای پروردگار من آستانت جایگاه هر شکایتی است؛ و خود حاضر در هر جماعتی و گواه هر گفتگوی نهانی، نهایت هر حاجتی، شادی‌بخش هر اندوهگین، توانگری هر بر خاک‌نشسته‌ای، دژ استوار هر گریزانی، امان هر هراسانی، نگاهدار ناتوانی، گنجینه تهیدستانی، غم‌زدای غم‌زدگانی، پشتیبان شایستگانی، آن است خدا، پروردگار ما، معبودی جز او نیست،

تَكْفِى مِنْ عِبادِكَ مَنْ تَوَكَّلَ عَلَيْكَ ، وَأَنْتَ جَارُ مَنْ لاذَبِكَ وَتَضَرَّعَ إِلَيْكَ ، عِصْمَةُ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ ، ناصِرُ مَنِ انْتَصَرَ بِكَ ، تَغْفِرُ الذُّنُوبَ لِمَنِ اسْتَغْفَرَكَ ، جَبَّارُ الْجَبَابِرَةِ ، عَظِيمُ الْعُظَمَاءِ؛ كَبِيرُ الْكُبَراءِ ، سَيِّدُ السَّادَاتِ ، مَوْلَى الْمَوَالِى ، صَرِيخُ المُسْتَصْرِخِينَ ، مُنَفِّسٌ عَنِ الْمَكْرُوبِينَ ، مُجِيبُ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ ، أَسْمَعُ السَّامِعِينَ ، أَبْصَرُ النَّاظِرِينَ ، أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ ، أَسْرَعُ الْحَاسِبِينَ ، أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ، خَيْرُ الْغَافِرِينَ ، قَاضِى حَوائِجِ الْمُؤْمِنِينَ ، مُغِيثُ الصَّالِحِينَ ،

کفایت می‌کنی از بندگانت آن را که بر تو توکل کند و تویی پناه آن‌که به تو پناه آورد و به درگاهت زاری نماید، نگهدار کسی که به دامن تو چنگ زند، یار آن‌که از تو یاری جوید، می‌آمرزی گناهان آن را که از تو آمرزش خواهد، جبّار جبّارانی، بزرگ بزرگان؛ سرور سروران، آقای آقایان، سرآمد مولایان، دادرس دادخواهان، گره‌گشای گرفتاران، اجابت‌کننده دعای بیچارگان، شنواترین شنوندگان، بیناترین بینندگان، داورترین داوران، سریع‌ترین حسابرسان، مهربان‌ترین مهربانان، بهترین آمرزندگان، برآورنده حاجات مؤمنان، فریادرس نیکان،

أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ رَبُّ الْعالَمِينَ ، أَنْتَ الْخالِقُ وَأَنَا الْمَخْلُوقُ ، وَأَنْتَ الْمَالِكُ وَأَنَا الْمَمْلُوكُ ، وَأَنْتَ الرَّبُّ وَأَنَا الْعَبْدُ ، وَأَنْتَ الرَّازِقُ وَأَنَا الْمَرْزُوقُ؛ وَأَنْتَ الْمُعْطِى وَأَنَا السَّائِلُ ، وَأَنْتَ الْجَوادُ وَأَنَا الْبَخِيلُ ، وَأَنْتَ الْقَوِىُّ وَأَنَا الضَّعِيفُ ، وَأَنْتَ الْعَزِيزُ وَأَنَا الذَّلِيلُ ، وَأَنْتَ الْغَنِىُّ و أَنَا الْفَقِيرُ ، وَأَنْتَ السَّيِّدُ وَأَنَا الْعَبْدُ ، وَأَنْتَ الْغافِرُ وَأَنَا الْمُسِىءُ ،وَأَنْتَ الْعَالِمُ وَأَنَا الْجَاهِلُ ، وَأَنْتَ الْحَلِيمُ وَأَنَا الْعَجُولُ ، وَأَنْتَ الرَّحْمٰنُ وَأَنَا الْمَرْحُومُ ، وَأَنْتَ الْمُعافِى وَأَنَا الْمُبْتَلىٰ ، وَأَنْتَ الْمُجِيبُ وَأَنَا الْمُضْطَرُّ ،

تویی خدا، معبودی جز تو نیست، پروردگار جهانیان، تویی آفریدگار و من آفریده و تویی مالک و من مملوک و تویی پروردگار و من بنده و تویی روزی‌دهنده و من روزی‌خوار؛ و تویی بخشنده و من سائل و تویی دارای جود و من بخیل و تویی توانمند و من ناتوان و تویی عزّتمند و من خوار و تویی بی‌نیاز و من تهیدست و تویی آقا و من بنده و تویی آمرزنده و من بدکار و تویی دانا و من نادان و تویی بردبار و من شتاب‌زده و تویی رحم کننده و من رحم شده و تویی عافیت‌بخش و من بلازده و تویی اجابت‌کننده و من ناچار و پریشان

وَ أَنَا أَشْهَدُ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ ، الْمُعْطِى عِبادَكَ بِلا سُؤالٍ؛ وَأَشْهَدُ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ الْواحِدُ الْأَحَدُ الْمُتَفَرِّدُ الصَّمَدُ الْفَرْدُ وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ ، وَاغْفِرْ لِى ذُنُوبِى ، وَاسْتُرْ عَلَىَّ عُيُوبِى، وَافْتَحْ لِى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَرِزْقاً وَاسِعاً يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِينَ، وَحَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.

و گواهی می‌دهم که تویی خدا، معبودی جز تو نیست، عطابخش بندگانی بدون درخواست ایشان؛ و گواهی می‌دهم تویی خدای یگانه یکتای بی‌همتای بی‌نیاز تک و بازگشت همه به سوی تو است، خدایا بر محمّد و اهل‌بیت پاک و پاکیزه‌اش درود فرست و گناهانم را بیامرز و بر من بپوشان کاستی‌هایم را و از پیشگاهت برای من رحمت و روزی فراوان بگشا، ای مهربان‌ترین مهربانان و سپاس خدا را پروردگار جهانیان و خدا ما را بس است و چه نیکو وکیلی است و جنبش و نیرویی نیست جز به عنایت خدای والای بزرگ.

انتهای پیام/4139/