عضو کمیته جدید صدور جواز مربیگری هندبال آسیا شدم/ همیشه پاسخگو بودم

علیرضا حبیبی در گفتگو با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، درباره عضویت در کمیته جدید صدور جواز مربیگری هندبال آسیا گفت: دوره‌های مربیگری در سطح بین‌المللی توسط فدراسیون جهانی برگزار می‌شود که از سطح A، B، C و D برگزار می‌شود. این دوره‌ها زیرمجموعه فدراسیون جهانی بودند و با توجه به اینکه تنها فدراسیون جهانی این دوره‌ها را برگزار می‌کرد، حضور در کلاس‌ها خیلی طول می‌کشید. به این صورت که اگر ایران درخواست می‌کرد تا در این دوره‌ها حضور پیدا کند، چند ماه باید در نوبت می‌ماند تا می‌توانست در آنها حضور پیدا کند.

کمیته صدور جواز مربیان قاره‌ای  شد

وی افزود: با توجه به اینکه مدرسان آموزشی محدود بودند و فدراسیون جهانی باید به همه کشورها سرویس می‌داد، ما این پیشنهاد را به آنها دادیم که برگزاری دوره‌های بین‌المللی به صورت قاره‌ای انجام شود. به این صورت که فدراسیون هندبال آسیا مسئولیت برگزاری این اردوها را بر عهده بگیرد. خوشبختانه با جلساتی که با مسئولان فدراسیون جهانی داشتیم، آنها هم از این پیشنهاد استقباال کردند و در نهایت فدراسیون هندبال آسیا با ایجاد کمیته جدیدی به نام کمیته صدور جواز مربیان در آسیا موافقت کرد و من به همراه چند مدرس بین‌المللی دیگر از بحرین، اردن، کویت و هند مسئولیت این کمیته را برعهده گرفتیم.

مدرس بین‌المللی هندبال ایران خاطرنشان کرد: در حال حاضر چندین جلسه به صورت آنلاین برگزار کرده‌ایم. قرار است ساختار و روند صدور کارت مربیگری در سطوح مختلف را تعریف کنیم. همچنین فاصله زمانی بین دوره‌ها را مشخص کنیم. این کمیته باعث می‌شود تا افراد متقاضی زیاد در نوبت نمانند و همچنین از لحاظ بُعد مسافت و مالی هم به سود فدراسیون جهانی است، به این خاطر که مدرسان در قاره‌های خود تحت تعلیم قرار می‌گیرند.

تیم ملی پس از یک سال تعطیلی به من رسید

حبیبی در مورد وضعیت تیم ملی هندبال و انتخاب سرمربی برای این تیم اظهار کرد: سال گذشته مسئولیت تیم ملی به من واگذار شد و این در حالی بود که تیم ملی بعد از حضور در بازی‌های آسیایی جاکارتا، هیچ برنامه‌ای نداشت. در دو سال گذشته که مسابقات زیادی پیش روی هندبال ایران بود، دو سه مربی خارجی هدایت این تیم را برعهده گرفتند و با وجود امکانات عالی و اردهای تدارکاتی، نتوانستند به جمع چهار تیم صعود کنند. تیم ملی بعد از یک سال تعطیلی و همچنین تعطیلی سه چهار ماهه بعد از رقابت‌های لیگ، به من واگذار شد و ما از خرداد کار را شروع کردیم. این در حالی بود که در یکی دو اردوی تدارکاتی ابتدایی، لژیونرها در کنار ما نبودند و با توجه به تعطیلی چهار ماهه بعد از رقابت‌های لیگ، به بازیکنان هم نمی‌توانستیم فشار وارد کنیم، به همین خاطر تمرینات را به صورت سبک آغاز کردیم تا یک ارزیابی از بازیکنان هم داشته باشیم و بتوانیم افراد مستعد را شناسایی کنیم.

هیچ زمانی از پاسخگویی فرار نکردم

وی گفت: تنها بازی تدارکاتی تیم ملی، چند روز مانده به مسابقات با قطر بود و آن هم بدون حضور لژیونرها برگزار شد. با این‌حال تیم عملکرد خوبی داشت و توانستیم کره جنوبی را شکست دهیم. اگر با تفاضل گل روبه‌رو نمی‌شدیم، قطعاً به جمع چهار تیم صعود می‌کردیم اما متأسفانه این اتفاق نیفتاد و پنجم شدیم. دو سه ماه بعد مسابقات انتخابی جهان پیش روی ما بود که در این مسابقات هم بازی تدارکاتی کمی داشتیم و تنها توانستیم با کشور ترکیه و یکی از تیم‌های باشگاهی این کشور بازی کنیم. متأسفانه کمبود زمان، عدم هماهنگی و نبود لژیونرها شرایط سختی برای تیم به وجود آورد که من بارها این موضوع را مطرح کردم و هیچ زمانی از پاسخگویی فرار نکردم.

50 درصد بازیکنان را در اختیار نداشتیم

مدرس بین‌المللی هندبال ایران در مورد حضور مربی داخلی یا خارجی در تیم ملی عنوان کرد: هندبال ایران چندین مرتبه هم سابقه حضور مربی خارجی داشته است. من زمانی که کمک‌مربی ماچک در تیم ملی بودم، برای همه نتایج توضیح می‌دادم. در حال حاضر عده‌ای می‌گویند باید عملکرد تیم ملی در مسابقات سال گذشته آسیب‌شناسی شود. من سؤالم این است که مگر آسیب‌شناسی چه چیزی است وقتی من به عنوان سرمربی تمام شرایط را توضیح دادم، قرار است چه آسیب‌شناسی دیگری صورت گیرد؟ ما در کوتاه‌ترین زمان ممکن و در حالی که 50 درصد از بازیکنان خود را در اختیار نداشتیم برای این مسابقات آماده شدیم، آن‌هم در شرایطی که تیم ملی بازی تدارکاتی کمی داشت.

آنالیزور به خاطر آشنایی با من بدون یک ریال پول به ایران آمد

حبیبی عنوان کرد: اگر قرار باشد یک تیم با چنین شرایطی جواز جهانی شدن را کسب کند، تکلیف تیم‌هایی که چهار سال برنامه‌ریزی دارند و از مربیان گران‌قیمت استفاده می‌کنند چه خواهد شد؟ سال گذشته با توجه به شرایطی که وجود داشت، من و همه بازیکنان با تمام توان خود تلاش کردیم و حتی من از پتانسیل خودم به خاطر ارتباط‌های بین‌المللی که دارم استفاده کردم، به‌طوری‌که مربی آنالیزور تیم ملی 40 روز بدون حتی یک ریال پول و تنها به خاطر ارتباطی که با من دارد، به تیم ملی کمک کرد. من بارها گفته‌ام زمانی که ما لیگ با کیفیت نداشته باشیم، بازیکنانی که در اردوی تیم ملی حضور پیدا می‌کنند، کیفیت لازم را نخواهندداشت. بازیکنی که امنیت شغلی ندارد و حقوقی دریافت نمی‌کند، تنها به این فکر است که حق و حقوق خود را از باشگاه‌ها بگیرد. بنابراین وقتی در اردوی تیم ملی حاضر می‌شود، ذهنیتش یک جای دیگری است.

مربیان داخلی با وجود توانایی کامل دیده نمی‌شوند

وی بیان کرد: در ورزش ایران همیشه بستر لازم برای مربی خارجی فراهم بوده است و این موضوع در تمامی رشته‌ها وجود دارد، به طوری که مربیان داخلی اگر توانایی و سطح بالایی هم داشته باشند اما دیده نمی‌شوند و در مقابل، مربیان خارجی درجه دو یا حتی درجه سه به ایران می‌آیند و علاوه بر اینکه نهایت همکاری با آنها انجام می‌شود، پول‌های کلانی هم می‌گیرند. فدراسیون هندبال در اواخر سال 97 پس از یکی دو سال بلاتکلیفی صاحب رئیس شد اما خوشبختانه حداقل تا چهار سال آینده رئیس این فدراسیون مشخص است. زمانی که به من پیشنهاد حضور در تیم ملی را دادند به خاطر شرایطی که وجود داشت، نمی‌خواستم قبول کنم اما هدف، کمک به هندبال بود و به همین خاطر از تمام ظرفیت خودم هم در این راه استفاده کردم.

باید به مربیان فرصت داده شود

سرمربی سابق تیم ملی هندبال ایران افزود: برخی سال گذشته به من خرده می‌گرفتند که چرا در ترکیب تیم از مربیان ایرانی استفاده نکردم. این در حالی است که ما طبق نظر شورای برون‌مرزی، تعداد محدودی را باید به مسابقات اعزام می‌کردیم و تصمیم‌گیری در مورد این موضوع اصلاً بر عهده من نبود، ضمن اینکه مربی دروازه‌بانان ایرانی بود. همان‌طور که در ساختار یک فدراسیون باید ثبات مدیریت وجود داشته باشد تا نتیجه بگیرند، در بحث مربیان تیم ملی هم باید ثبات وجود داشته باشد تا به نتیجه رسید. اگر قرار باشد به یک مربی فرصت ندهند و در فاصله چند ماه مدام او را تغییر دهند، مشخص است که هندبال نتیجه نمی‌گیرد. ما ابتدا باید حیثیت لیگ را ارتقا دهیم. زیرساخت‌ها را توسعه دهیم و با بازی‌های تدارکاتی بیشتر، ملی‌پوشان را برای مسابقات پیش رو آماده کنیم.

جایگاه مربی ایرانی در ورزش ایران کجاست

حبیبی گفت: یک مربی خارجی وقتی به ایران می‌آید باید در یک هتل پنج ستاره اسکان داده شود، راننده شخصی برای او بگذارند و همچنین نیاز به پروانه کار و مالیات دارد اما مربی ایرانی هیچ‌کدام از این شرایط را ندارد و کمتر هم حمایت می شوند. حالا سؤال اصلی اینجاست که واقعاً جایگاه مربی ایرانی در ورزش ایران کجاست و چرا حمایت‌ها از این قشر صورت نمی‌گیرد.

انتهای پیام/4057/