الزامات آموزش مجازی در دانشگاههای علوم پزشکی
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، به دنبال شیوع بیماری کووید-۱۹ از بهمن‌ماه سال ۱۳۹۸ و ممنوعیت حضور دانشجویان در محیط دانشگاه، آموزش مجازی به‌عنوان راهکار اصلی ادامه تحصیل دانشجویان و جلوگیری از وقفه آموزشی در همه دنیا از جمله ایران مورد توجه قرار گرفت. این روند با شیب بسیار بالا گسترش یافت و در زمان کمتر از ۲ ماه بیش از ۱۰ برابر افزایش یافت.
اگرچه تقویت زیرساخت و افزایش کمیت فعالیتهای آموزش مجازی با شدت و قدرت گذشته ادامه دارد، ولی باید به طور همزمان به کیفیت آموزش مجازی در حال ارائه نیز پرداخته شود تا ضمن ایجاد رضایت در دانشجویان، یادگیری اثربخش آن‌ها نیز تضمین شود.
بسیاری از دانشگاههای کشور اقدامات اثربخش و مناسبی برای بررسی و ارتقای کیفیت دروس مجازی انجام داده‌اند. این الزامات که به درخواست تعداد زیادی از کلان مناطق آمایشی تهیه شده، می‌تواند برای راهنمایی دانشگاه‌ها و دانشکده‌های علوم پزشکی مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
این الزامات در ۱۰ ماده تدوین شده است و به انواع آموزش‌های الکترونیک اشاره دارد که خلاصه‌ای از آن به شرح زیر است:
ماده ۱: میزان ارائه دروس به‌صورت مجازی: در شرایط عادی آئین‌نامه آموزش ترکیبی مصوب شورای عالی برنامه‌ریزی علوم پزشکی میزان ارائه مجازی دروس را چهار هفدهم و تا ۶۰ درصد دروس اعلام کرده است اما با توجه به مجوز معاونت آموزشی وزارت بهداشت در شرایط بحران کرونا هر دانشگاه می‌تواند درصد بیشتری به‌صورت مجازی ارائه کند.
ماده ۲: تکمیل پنل درس در سامانه LMS: مدرس هر درس موظف است طرح درس، منابع و فعالیتهای یادگیری را به‌عنوان حداقل الزامات ارائه مجازی درس در پنل اختصاصی خود در سامانه ارائه دهد.
ماده ۳: نوع محتواهای آموزشی: مدرس با محتواهای آموزشی متناسب را در LMS قرار دهد. محتواها می‌تواند با توجه به اهداف درس به شکل‌های فایل یا لینک کتاب الکترونیکی، فایل یا لینک مقاله، جزوه، پادکست صوتی، صدای همزمان با اسلاید و مولتی مدیا باشد. نوع محتوا باید بر اساس مقطع دانشجویان و میزان دشواری درس تعیین شود. بارگذاری فیلم سخنرانی استاد قابل قبول نیست. با توجه به عرض باند اینترنت پایین در کشور محتواها باید تا حد امکان کم حجم باشند.
ماده ۴: فعالیتهای یادگیری: مدرس باید در سامانه LMS تعداد فعالیت یادگیری شامل تکلیف، آزمون و گروه گفتگو، متناسب با نوع درس، تعداد واحد درسی و مقطع تحصیلی قرار دهد. تکلیف بدون بازخورد به دانشجویان قابل قبول نیست.
ماده ۵: تدریس تیمی: امکان ارائه تدریس تیمی در دروسی که چند مدرس دارد در سامانه وجود دارد. یک نفر از مدرسان باید به‌عنوان مدرس مسئول هماهنگی لازم و نظارت بر عملکرد صحیح سایرین را فراهم کند.
ماده ۶: برگزاری کلاس همزمان: مدرس می‌تواند با توجه به طراحی آموزشی در هر درس کلاس‌های مجازی به‌صورت همزمان برگزار کند. برگزاری کلاس مجازی باید امکان حضور همه دانشجویان بدون قطعی فراهم باشد. امکان ارائه تمام درس از طریق کلاس مجازی همزمان بدون تکمیل پنل LMS وجود ندارد. مدرس می‌تواند حضور در کلاس را در نمره ارزشیابی نهایی و حضور و غیاب دانشجو لحاظ کند و از حضور فعال دانشجو اطمینان حاصل کند.
ماده ۷: ارزشیابی دانشجویان: چگونگی تعیین نمره دانشجویان باید به طور شفاف از ابتدای ترم تعیین و اعلام شود. باید قسمتی از نمره نهایی برای انجام فعالیتهای یادگیری توسط دانشجویان اختصاص داده شود. بهتر است برای آزمون‌های رسمی نهایی از نرم‌افزارهای تخصصی آزمون ساز استفاده شود.
ماده ۸: ارزشیابی استاد: هر دانشکده باید سازوکار لازم برای ارزشیابی تدریس استاد داشته باشد و از روش‌های مختلفی مانند نظرسنجی از دانشجویان و بررسی همتایان استفاده شود. دانشگاه لازم است کیفیت کلاس‌های مجازی همزمان را نیز ارزشیابی کند. دانشگاه باید سازوکار مشخصی برای ارزشیابی اساتیدی که دروس مجازی را ارائه می‌دهد و همچنین مواردی که استاد حاضر به ارائه درس به‌صورت مجازی نیست داشته باشد.
ماده ۹: توانمندسازی مدرسان: دانشگاه باید سازوکار مطلوب برای توانمندسازی اعضای هیئت علمی برای ارائه دروس مجازی داشته باشد. دانشگاه باید متناسب با نیاز اعضای هیئت علمی آموزش‌های لازم در مورد تدریس مجازی را از طریق کارگاه، تهیه کلیپ و ایجاد کانال آموزشی در فضای مجازی ارائه دهد.
ماده ۱۰: مشاوره آموزش مجازی: دانشگاه باید سازوکار لازم برای راهنمایی اعضای هیئت علمی به‌صورت حضوری و مجازی در مورد تدریس مجازی داشته باشد و آن را به ایشان اطلاع‌رسانی کند.
ماده ۱۱: نظارت: دانشگاه باید گزارش اقدامات انجام شده برای توسعه کمی و کیفی آموزش مجازی در شرایط بحران کرونا را به‌صورت منظم و بر اساس درخواست‌های ارسال شده برای دبیرخانه شورای عالی آموزش مجازی ارسال کند.
انتهای پیام/4118/
انتهای پیام/