تاثیر ورزش و فعالیت بدنی در ایمنی بدن/ ورزش در دوران کرونایی

به گزارش خبرنگار حوزه ورزش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، علی رغم تلاش‌های بی وقفه هنوز درمان قطعی COVID-19 یافت نشده است، با این حال پیشگیری و تقویت سیستم ایمنی از جمله اقداماتی است که می‌توان تا عبور از این بحران بر آن‌ها تکیه کرد.

سوال اصلی در زمینه ورزش و پزشکی ورزشی این است که آیا فعالیت بدنی در بیماری همه گیر COVID-19 مناسب است یا خیر.

بر اساس بررسی‌های انجام شده، مطالعات چندانی با هدف ارزیابی اثربخشی فعالیت بدنی بر روی مبتلایان ویروس کرونا صورت نگرفته است. با این حال شواهد موجود راجع به تأثیر تمرینات با شدت‌های مختلف بر پاسخ سیستم ایمنی بدن حاکی از آن است که فعالیت بدنی با شدت متوسط اثرات مثبتی بر پاسخ سیستم ایمنی در برابر عفونت های تنفسی ویروسی دارد.

به‌دنبال فعالیت‌بدنی با شدت متوسط، افزایش تعداد سلول‌های نوتروفیل(نوتروفیل‌ها بیش از 56٪ گلبول‌های سفید خون را تشکیل می‌دهند) و کشنده طبیعی(لنفوسیت‌های دستگاه ایمنی بدن که در ایمنی سلولی و ایمنی ذاتی  دخیل هستند)  افزایش می یابد و غلظت  ایمنوگلوبین A بزاق(ایمنوگلوبولین A مهم ترین آنتی بادی موجود در بزاق انسان است که در ایمنی مخاطی و پیشگیری از عفونت های مجاری فوقانی تنفسی نقش بسزایی دارد.) افزایش می یابد.

فعالیت‌بدنی با شدت متوسط باعث افزایش هورمون‌های استرس می‌شود که منجر به کاهش التهاب بیش از حد می شود. این امر منجر به افزایش ایمنی در برابر عفونت های ویروسی از طریق تغییر در پاسخ های سلولی می‌شود  20 تا 30 درصد کاهش عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در افرادی که سطح متوسط فعالیت بدنی را در زندگی روزانه خود انجام می‌دهند گزارش شده است. با این حال، انجام فعالیت بدنی طولانی مدت با شدت بالا منجر به تضعیف سیستم ایمنی می‌شود.

انجام فعالیت‌بدنی با شدت متوسط باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود و خطر ابتلا به عفونت‌های ویروسی در مسیر تنفسی کاهش می‌یابد. با این وجود، فعالیت بدنی با شدت زیاد با مدت طولانی، سیستم ایمنی بدن را برای چند ساعت پس از تمرین تضعیف می کند و خطر ابتلا به عفونت مسیر تنفسی در این دوره افزایش می‌یابد.

بر اساس پژوهش‌های انجام شده، به طور کلی ورزش با شدت متوسط (و نه با شدت زیاد) می‌تواند برای افراد بدون علامت سالم مفید باشد. با این حال، به دلیل خطر بالای انتشار (توسط شخص به شخص یا سطوح آلوده)، ورزش در محیط های خصوصی (به عنوان مثال در خانه) با تهویه مناسب و استفاده از تجهیزات شخصی معقول‌تر است.

یک برنامه تمرینی خانگی با استفاده از تمرینات مختلف ایمن، ساده و به‌راحتی قابل اجرا برای جلوگیری از عفونت ویروس موجود در هوا و حفظ تناسب اندام مناسب است. این برنامه می‌تواند شامل تمرینات هوازی (پیاده‌روی در خانه)، تمرینات تقویتی، کششی و تعادل یا ترکیبی از این موارد باشد.

همچنین، انجام ورزش هوازی با شدت متوسط (مانند راه رفتن سریع) در محیط‌های خارجی با در نظر گرفتن فاصله ایمن با دیگران و سطوح می‌تواند یک جایگزین مناسب باشد. با این وجود، انجام ورزش پر فشار در سالن‌های عمومی و محیط های شلوغ با توجه به خطرات انتقال و تضعیف سیستم ایمنی توصیه نمی‌شود.

در مورد ادامه یا بازگشت به فعالیت‌بدنی در حین یا بعد از عفونت دستگاه تنفسی می‌توان گفت چنانچه علائم عفونت دستگاه تنفسی فوقانی در سطح گردن از جمله سرفه، عطسه و گلودرد محدود باشد، از فرد خواسته می شود 10 دقیقه به آرامی بدود.

اگر وضعیت عمومی و علائم رو به وخامت گذاشته شود، باید تا زمان بهبودی کامل از فعالیت بدنی منع شود. اگر به دنبال 10 دقیقه دویدن، وضعیت فرد تغییر نکرد، به او اجازه داده می‌شود که به فعالیت‌بدنی با شدت کم و متوسط پایین تر از 80درصد ظرفیت تنفسی بیشینه خود تمرینات خود را پی بگیرد.

چنانچه علائم پایین تر از سطح گردن از جمله میالژی(درد عضلانی)، تب و علائم دستگاه گوارش باشد، فعالیت بدنی باید تا بهبودی کامل منع شود. در بیماران مبتلا به ذات الریه، بازگشت به فعالیت بدنی بسیار کندتر است و باید طی چهار هفته به تدریج انجام شود.

موارد مذکور در مورد افراد فعال سالم با با سیستم ایمنی سالم صدق می‌کند و ممکن است برای عموم مردم قابل تعمیم نباشد، با توجه به ویژگی‌های جدید COVID-19 و تأثیر منفی بالقوه آن بر سیستم ایمنی بدن و عوارض نادر قلبی از جمله میوکاردیت، حفظ احتیاط نسبت به انجام هرگونه ورزش در بیماران علامت دار ضروری است.

انتهای پیام/4084/