مراقب تاثیرات مخرب قرنطینه خانگی بر بهداشت روانی‌تان باشید
به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه اجتماعی خبرگزاری آنا،با همه گیر شدن بیماری کووید ۱۹ و ضرورت تداوم حضور در خانه و حفظ فاصله اجتماعی، به ناچار الگو‌های رفتاری افراد تغییر کرده و به سوی ترک برخی عادات که بخشی از رفتار روزانه افراد جامعه بوده سوق داده می‌شود. این تغییر الگوی رفتاری مانند عامل فشاری عمل کرده و بهداشت روان افراد را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. در این یادداشت نگاهی خواهم داشت به تبعات قرنطینه خانگی بر بهداشت روانی افراد و اختلالاتی که انتظار بروز یا تشدید آن‌ها را در قرنطینه خانوادگی باید داشته باشیم.
تبعات قرنطینه خانگی بر بهداشت روانی افراد
اختلال تطابقی
اختلال تلابقی، ساده‌ترین اختلال روان‌پزشکی است که در نتیجه برخورد فرد با یک عامل فشار رخ داده و عملکرد او را به شکل منفی تحت تاثیر قرار می‌دهد. انتظار می‌رود که با برداشته شدن عامل فشار، فرد به عملکرد سابق خود برگردد، اما در مواردی که فشار تداوم پیدا می‌کند، می‌توان از پدیده اختلال تطابقی مزمن نیز سخن گفت. این اختلال می‌تواند مقدمه‌ای برای بروز اختلالات شدیدتر باشد. می‌توان پیش‌بینی کرد بیشتر ما در این روز‌ها درجاتی از این اختلال را داشته باشیم که به آن به عنوان بخشی اجتناب ناپذیر از شرایطی که در آن به سر می‌بریم باید نگریست و تمهیداتی در پیش گیریم که از شدت یافتن علایم پیشگیری کنند.
افسردگی
تداوم لحظات تکراری ماندن در خانه، برخورد مکرر با اخباری که از بیماری و مرگ و میر سخن می‌گویند و تکراری شدن شرایط، در بعضی افراد بیانگر فضایی آخرالزمانی است که در برابر آن حس درماندگی و ناتوانی می‌کنند. احساس نداشتن کنترل بر وقایعی که پیرامون انسان جریان دارد و تجربه تنهایی به این افسردگی دامن می‌زند. برای مقابله با آن باید تمهیداتی اندیشید که در این فضا انسان‌ها را از حالت انفعالی به وضعیتی فعال سوق دهد.
اختلال هراس
نگرانی در مورد آینده و این که در نهایت چه خواهد شد برای بسیاری از افراد آزاردهنده است و می‌تواند به حملات هراس منجر شود. به ویژه که با عفونتی سر و کار داریم که از علایم اصلی آن تنگی نفس است؛ بنابراین فرد در قالب حملات هراس می‌تواند دچار نگرانی بیش از حد در مورد ابتلا به کرونا شود که خود، اضطراب او را دوچندان خواهد کرد. کرونا انسان را مجبور به تفکر در خصوص جنبه‌هایی از زندگی می‌کند که پیش از این هرگز به آن‌ها توجه نداشت. اندیشیدن به مرگ بار اضطرابی را به انسان تحمیل می‌کند و همه به طور یک‌سان به آن پاسخ نمی‌دهند.
اختلال وسواسی- جبری
می‌توان انتظار داشت که برخی افراد دچار افکار مکرر وسواسی در مورد احتمال ابتلای خود و دیگری به عفونت شده و در این جهت با شدتی فراتر از معمول دست به ضدعفونی و پاکسازی محیط پیرامون خود بزنند که برای دیگران آزار دهنده باشد.
خودبیمارانگاری
در اختلال خودبیمار انگاری، فرد به شکلی مکرر بدن خود را زیر ذره‌بین گذاشته و کوچکترین تغییری در آن را دال بر شروع بیماری تلقی کرده و به شکلی مکرر به آزمایشگاه، پزشک و بیمارستان مراجعه می‌کند تا از زبان متخصصان این کلمه آرام‌بخش را بشنود که چیزی نیست.
انتهای پیام/
انتهای پیام/