رمز چشم‌پوشی از ضعف‌های سریال‌سازی/ «دوپینگ» با یک تیم بازیگری کاربلد
به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، سریال‌های تلویزیونی همیشه یکی از پاشنه آشیل‌های جدی رسانه ملی است که به شدت در افت و جهش مخاطبان آن موثر است. هر زمان شبکه‌ها دست به قصه‌های جذاب و البته تیمی سازنده در پشت و جلوی دوربین برده‌اند، رضایت بالایی از بینندگان هم گرفته‌اند.
تجربه این چندساله ثابت کرده است که این مخاطب‌پذیری، ارتباط خاصی هم به شبکه پخش‌کننده ندارد و این رقابت همیشه میان شبکه‌های یک، دو و سه وجود داشته است، هرچند که سبک و سیاق کاری اینها در ماهیت تفاوت دارد. در ایام مناسبتی مثل کنداکتور نوروز، رقابت این شبکه‌ها نیز بهتر دیده می‌شود.
مشکل جدی سال‌های اخیر در تهیه و تدارک سریال‌های مناسبتی، به عجله و فوریتی برمی‌گشت که تلویزیون تنها در فاصله اندکی از کنداکتور پخش در پیش می‌گرفت تا در زمانی حداقلی، آنتن را خالی از سریال‌ها نگذارد. این ماجرا کم‌کم به سرانجام بهتری رسیده است.
تیم بازیگری باکیفیت همیشه می‌تواند قصه را حتی در کمترین زمان ممکن، به مرحله اجرا بگذارد و این آزمونی پس داده در تلویزیون است؛ کما اینکه این تفاوت را براحتی می‌توان در مورد سریال «دوپینگ» هم دید
در بین تولیدات نوروزی امسال «دوپینگ» شبکه سه نیز تولید جدی خود را حوالی اسفندماه و در فاصله یک ماهه از زمان پخش کلید زد و در زمان مقتضی هم به آنتن رسید که به نوبه خود رکودی عجیب به نظر می‌رسد!
نکته جالب اما به کیفیت این سریال و ساختار نسبتا قابل قبول آن برمی‌گردد که با ترکیبی از بازیگران کاربلد و بنابر آمار توانست رضایت مخاطبانش را آن هم در رقابت با سریالی همچون «پایتخت» که بالذات بیننده‌اش را دارد، بدست آورد.
تیم بازیگری باکیفیت همیشه می‌تواند قصه درست نوشته شده را حتی در کمترین زمان ممکن، به مرحله اجرا بگذارد و این آزمونی پس داده در تلویزیون است؛ کما اینکه این تفاوت را براحتی می‌توان در مورد سریال «دوپینگ» هم دید. فرقی هم نمی‌کند که لزوما این بازیگران اسم و رسم‌دار باشند و یا دارای کارنامه سینمایی قوی و یا خیر.
ترکیب بازیگران «دوپینگ» از هادی حجازی‌فر تا شبنم مقدمی، علیرضا آرا و محمد بحرانی و غیره در این سریال حکایت از کنارهم گذاشتن چیدمانی مناسب در کست یک مجموعه دارد و اینجا نیز مثل عمده دیگر آثار حاضر در سابقه کاری‌شان به چشم مخاطب نشستند.
بنابراین چیدمان بازیگری در یک سریال در ساختاربندی و طراحی قصه، نقطه قابل اتکایی خواهد بود که لزوما می‌تواند کاری حتی با این عجله در ساخت را با کیفیتی معقول خروجی دهد. نکته‌ای که هرگاه در مجموعه‌های نمایشی رعایت شده، به اثری تماشاگرپسند تبدیل شده است.
صداوسیما در ساخت سریال‌های کمدی خوب و بد، توشه کمی ندارد و در این بین بازهم این سریال‌های چندین سال قبل هستند که بیشتر به مذاق بیننده خوش می‌آیند و این میزان اقبال در بین تولیدات جدیدتر کمتر است
در عین اینکه هر بازیگر کاربلدی حاضر نمی‌شود سراغ هر متن و فیلمنامه نامنجسم و بدون قصه‌ای برود و این دو در کنار یکدیگر معنا پیدا می‌کنند. اینها نقاط اهمی بودند که به ظاهر در «دوپینگ» دورهم جمع شدند تا مانعی بر ساخت عجله‌وار این سریال باشند. از طرفی نمی‌توان نقاط ضعف این سریال کمدی فانتزی را منع کرد.
صداوسیما در ساخت سریال‌های کمدی خوب و بد، توشه کمی ندارد و در این بین بازهم این سریال‌های چندین سال قبل هستند که بیشتر به مذاق بیننده خوش می‌آیند و این میزان اقبال در بین تولیدات جدیدتر کمتر است.
کناره‌گیری برخی بازیگران، فیلمسازان و حتی رخت بستن قصه‌های تازه و دارای بار و موقعیت‌های کمدی، از معیارهایی است که به عنوان ضعف محسوب می‌شوند. با این حال نمی‌توان از کیفیت حداقلی تولیدات نوروزی امسال هم چشم پوشید که در این بین کنداکتور سریالی شبکه سه و یک بیشتر جلب توجه کردند.
انتهای پیام /4143/
انتهای پیام/