سلاح بیولوژیکی در عرصه تروریسم دولتی

گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، بودن، یا نبودن مسئله این است! آیا شایسته‌تر آن است که به تیر و تازیانه‌ی تقدیرِ جفاپیشه تن دردهیم، یا این که ساز و برگ نبرد برداشته، به جنگ مشکلات فراوان رویم تا آن دشواری‌ها را ز میان برداریم؟ (بخشی از نمایش نامه هملت اثر ویلیام شکسپیر)

شاید بتوان به جرأت گفت که سلاح‏‌های هسته‌یی دیگر یک خطر بالفعل نیستند و تنها یک قدرت بازدارنده بالقوه محسوب می‌شوند. کشورهای صاحب این سلاح‏‌های هرگز نخواهند توانست به راحتی از آن‏‌ها بر علیه دشمنان خود استفاده نمایند؛ زیرا تبعات بکارگیری چنین سلاح‏‌هایی آن‏‌چنان گسترده است که قسمت بزرگی از جهان را در بر خواهد گرفت.

از سوی دیگر سلاح‏‌های شیمیایی نیز چندان گزینه مناسبی برای فعالیت‏‌های تروریستی نیستند. مشکلات حمل نگهداری و بکارگیری، نیمه عمر کوتاه، خطر نشت، تأثیر محدود و قابلیت ردیابی عامل ترور کننده باعث شده چندان مورد اقبال نباشد؛ اگرچه در میدان جنگ گزینه موفقی نشان داده است ولی از آن‏‌جا که از سال 1935 کنوانسیون ممنوعیت بکارگیری آن‏‌ها در ژنو به امضای اکثر کشورهای جهان رسیده کشورهای متخاصم با احتیاط زیادی اقدام به بکارگیری آن می‌کنند.

سلاح‏‌های میکروبی به‏ خصوص در عرصه تروریسم دولتی و علیه ساختارهای صنعتی کشاورزی در سالیان اخیر بسیار به‏ کار رفته است. 

۱۷ کشور جهان قابلیت تولید سلاح‏‌های میکروبی را دارند که اخیرا در عرصه تروریسم دولتی و علیه ساختارهای صنعتی کشاورزی به‏ کار شده است. تولید، استفاده و انتشار یک سلاح بیولوژیکی بسیار ارزان‏‌تر از بمب اتم بوده و کم‏تر احساسات جهانیان را برمی‌انگیزد. در این میان امپراطوری رسانه‌ایی دنیا می کوشند تا منبع انتشار ویروس بیولوژیک را ایران معرفی کنند؛ چرا که شایعه سازی‌های هدفمند برای مرگ یک جامعه  اندازه کشنده بودن ویروس کرونا ویرانگر خواهد بود.

اگرچه کشور هدف هرگز نتوانسته ادعا خود را علیه دشمنش به اثبات برساند. اروپا شیوع جنون گاوی را متوجه سازمان‏‌های جاسوسی امریکا و استرالیا می‌داند که با هدف ضربه اقتصادی به صادرات گوشت اروپا انجام شده.

چین در شیوع سارس امریکا را مقصر می‌داند که باعث شد چین در آستانه شکوفایی اقتصادی، سال‏‌ها از گردونه رقابت تولید ارزان قیمت به‏ واسطه تعطیلی کارخانه‏‌هایش عقب بیفتد. کره شمالی شیوع وبا در پیونگ یانگ را در اواخر دهه 80 نتیجه فعالیت جاسوس‏‌های امریکایی می‌داند و درنهایت ویروس کرونا تحفه ووهان از سرزمین چین است.

نکته قابل تأمل درباره این بمب خبری و‌بیولوژیک این است که امپراطوری رسانه ایی دنیا از BBC تا VOA از CNN تا Manoto می‌کوشند تا منبع انتشار این ویروس بنیان برانداز را کشور ایران معرفی کنند و سرزمین‌های خود را مبرا از این آلودگی بنامند، چرا که شایعه سازی‌های هدفمند  برای مرگ یک جامعه  اندازه کشنده بودن ویروس کرونا ویرانگر خواهد بود.

تمامی این اتهامات در حد اتهامی باقی می‌ماند. ولی آن‏‌چه مسلم است آن است که هر روز بسیاری از مناطق جهان در معرض خطر یک حمله بیوتروریستی هستند. بدیهی است که نیروهای نظامی، تنها جمعیت در معرض خطر برای حملات بیولوژیک نیستند بلکه عموم مردم در معرض خطر هستند و به منظور دفاع در مقابل اثرات  یک حمله، نیازمند کسب آگاهی نسبت به اصول اساسی  عوامل مورد استفاده در جنگ بیولوژیک می‏‌باشند. طبق نظر کارشناسان سازمان بهداشت جهانی ( W.H.O) در حال حاضر 17 کشور جهان قابلیت تولید چنین موادی را دارند. 

تولید، استفاده و انتشار یک سلاح بیولوژیکی بسیار ارزان‏تر از بمب اتم بوده و کم‏تر احساسات جهانیان را برمی‌انگیزد؛ اما زندگی مبارزه‌ای است تمام نشدنی، فقط سنگرها تغییر می‌کند، ابزارها متفاوت‌اند و قهرمانان نبردها.

امروز جامعه پزشکی و پرستاران ما برای مقابله با دیو میکرونی کرونا تمام قد ایستاده اند . که تلاش این جهادگران قابل ستایش است.

برای این مبارزه ملی می بایست مردم و همه دستگاه ها و سازمان ها همراه شوند ، رسانه ملی ، فضای مجازی ، داروخانه ها ، بازار ، ادارات ، خانواده ها و ...

اگر چه موضاعات جدی مختلف همیشه دست مایه افراد خوش ذوق می شود و بخشی از واقعیت به صورت طنز در جامعه مطرح می شود ولی مواظب باشیم که طنز ماجرا از اصل ماجرا جدی تر نشود، مراقبت ویژه از فرزندان و سالمندان را در دستور کار قرار دهیم. بدون شک با رویکرد هوشمندانه و گذر زمان و تغییر آب و هوا  این نیز بگذرد.

*روح‌الله لک علی آبادی، استاد دانشگاه پیام نور قم

انتهای پیام/۴۰۸۴/