شکست ویروس‌های واگیردار در ادبیات داستانی/ ماجرای مواجهه پزشکان ایرانی با ویروس در کتاب «زایو»
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، بسیاری از مردم پس از روزهای اولیه شیوع ویروس کرونا در چین و پخش اخبار آن در رسانه‌های مختلف و خصوصاً شبکه‌های اجتماعی این اتفاق عجیب را به فیلم‌های آخرالزمانی و داستان‌های غیرواقعی و تخیلی تشبیه کردند. با شیوع این بیماری در برخی شهرهای ایران توجه به این ویروس بیشتر شد.
قرنطینه شهرهایی با جمعیت میلیونی در چین، کمبود ماسک در کشوری که یکی از پیشرفته‌ترین تولیدکنندگان جهان است، فیلم‌ها و تصاویری از کمک‌های جمعی و یا خرابکاری‌های تعدادی از مبتلایان به ویروس کرونا اتفاقاتی است که وقوع آنها در دنیای واقعی دور از ذهن بود و تا چند وقت پیش فقط در فیلم‌ها و داستان‌ها قابل دیدن یا خواندن بود.
ذهن خلاق نویسنده‌ها در سراسر جهان با نوشتن آثار علمی-تخیلی موجب کشف راه‌های تازه برای شناخت جهان شده است. خیلی از آثار علمی-تخیلی توانسته‌اند پیشرفت‌های علمی یا وقایع آینده جهان را پیش‌بینی کنند. یک نمونه از این پیشگویی‌ها که بسیاری مورد توجه قرار گرفته، حضور ویروس کرونا در رمان «چشمان تاریکی» است. این رمان 40 سال پیش توسط دین کونتز، نویسنده پرفروش آمریکایی در سال ۱۹۸۱ نوشته شده و در آن به یک ویروس مرگبار به نام «ووهان-۴۰۰» به عنوان یک سلاح بیولوژیک اشاره شده است.
ماجرای این رمان درباره مادری است که فرزندش ناپدید شده، مادر در حین جستجو برای یافتن پسرش به شهر ووهان چین (منشأ ویروس کرونا) می‌رسد و سر از کار ویروس خطرناک ووهان-۴۰۰ درمی‌آورد که در آزمایشگاه ساخته شده و افراد زیادی را مبتلا کرده است. ویروس ووهان-۴۰۰ هم مثل کرونا علائم تنفسی دارد ولی بسیار خطرناکتر از کروناست، چون همه مبتلایان را ۲۴ساعته از پا در می‌آورد. درحالی‌که طبق آمار تا امروز کرونا باعث مرگ فقط ۲درصد از مبتلایان شده است.
«جنگ جهانی ز» اثر مکس بروکس با ترجمه حسین شهرابی از انتشارات کتابسرای تندیس نیز ماجرایی شبیه به همین کرونا است. ویروسی از چین پیدا و در جهان منتشر می‌شود که آدم‌ها را به زامبی تبدیل می‌کند، اما عاقبت بشر در این جنگ پیروز می‌شود. «ایستگاه ۱۱» اثر امیلی سنت جان مندل با ترجمه پگاه صمدزاده منتشر شده در نشر نیماژ داستان دیگری است که فردای یک اپیدمی وحشتناک نوعی ویروس بسیار قوی‌تر از کرونا را روایت می‌کند که باعث نابودی بخش عمده‌ای از جمعیت جهان شده و حالا ۲۰سال بعد از فاجعه گروهی دارند سفر می‌کنند تا آثار شکسپیر را اجرا کنند و از فکر و فرهنگ مراقبت کنند.
آثار علمی-تخیلی در ادبیات داستانی ایران سابقه چندانی ندارد؛ اما در بین رمان‌های نوشته شده کتاب «زایو» نوشته مصطفی رضایی کلورزی نویسنده جوان معاصر ماجرای ویروسی واگیردار را روایت می‌کند؛ ماجرایی شبیه شیوع ویروس کرونا.
«زایو» رمانی در ژانر علمی-تخیلی است که حوادث آن در سال ۱۴۲۰ هجری شمسی روایت می‌شود. دورانی که در آن یک ویروس وحشتناک به نام «زی.اُ» یا «زایو» سراسر دنیا را فراگرفته است و رسانه‌ها اعلام کرده‌اند که هیچ دارویی هم برای مقابله با این ویروس وجود ندارد و نیمی از جمعیت زمین به واسطه گسترش این بیماری مرده‌اند.
از جانب فلسطین گزارشی به ایران می‌رسد که در آن به وجود یک آزمایشگاه مشکوک در اعماق زمین، در منطقه‌ای در فلسطین اشاره می‌شود. دکتر علی پارسا، محقق و میکروب‌شناس ایرانی برای یافتن سرنخ‌هایی از زایو و نجات ساکنان زمین از دست این میکروب کشنده با یک گروه آموزش‌دیده برای رفتن به این آزمایشگاه آماده می‌شوند ولی در طول مسیر با اتفاقات عجیبی روبرو می‌شوند که باعث آشنایی آنها با یک تیم حرفه‌ای بین‌المللی در حوزه شناسایی و مبارزه با بیماری‌های میکروبی می‌شود.
انتهای پیام/4028/پ
انتهای پیام/