مسئولان می‌گویند برای برگزاری برنامه‌های انجمن علمی اسپانسر جذب کنید/ چرا انجمن‌های علمی در دانشگاه‌ها پیشرو نیستند؟

به گزارش خبرنگار حوزه تشکل‌های دانشجویی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا،‌ با توجه به اهمیت نقش دانشجویان در توسعه علم کشور و عدم توجه کافی نهادهای متولی در پیش‌گیری از پرداخت سطحی به ترویج و توسعه علم در جایگاه حقیقی آن، خبرگزاری آنا را بر آن داشت تا در راستای سیاست ذاتی خود در سلسله گفتگوهایی پای صحبت دانشجویان و نخبگان بنشیند و با ارائه راهکارهایی به مسائل و چالش‌های انجمن‌های علمی در دانشگاه‌ها بپردازد.

در این گفتگو میزبان نازنین احمدی، دبیر کمیسیون شورای مناطق سازمان علمی دانشجویی مهندسی برق کشور (دبیر دو دوره انجمن علمی دانشگاه و یک سال دبیر مجمع اتحادیه انجمن علمی دانشجویان) هستیم که در ادامه مشروح این گفتگو را می‌خوانید.

بیشتر بخوانید:

انجمن‌های علمی مهارت دانشجویان را برای ایفای نقش در جامعه ارتقا می‌دهند/ اعضای انجمن‌های علمی دانشجویی سربازان جبهه تولید علم هستند

آنا: ساختار انجمن‌های دانشجویی چگونه است؟

احمدی: وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برای مشخص ساختن سازوکار انجمن‌های علمی مصمم نیست و از سال ۹۴ تاکنون سایت مربوطه این موضوع به‌روزرسانی نشده است. حتی این وزارتخانه از دبیران انجمن‌های علمی اطلاعات دقیقی ندارد و در مجمع‌ها نیز برخی افراد که دبیر نبودند، با یک معرفی‌نامه از دانشگاه می‌آمدند، آنجا فعالیت می‌کردند.

وزارت علوم، تحقیقات و فناوری باید سازوکار انجمن‌های علمی را مشخص کند؛ اکنون بودجه شناور منجر شده است که هزینه‌های معاونت فرهنگی مشخص نباشد. بدین معنا که ۱۰ درصدش برای انجمن‌های علمی باشد و اگر آن را هزینه نکند باید آن پول را برگرداند. شناور است و در جاهای مختلف هزینه می‌کند.

از طرفی معاونت فرهنگی از لحاظ مادی برنامه‌های اتحادیه انجمن علمی دانشجویی را حمایت نمی‌کند. در گذشته وزارت علوم کمی از این برنامه‌ها حمایت می‌کرد اما اکنون از این حمایت‌ها دریغ می‌کند. برای برگزاری این برنامه‌ها دانشجویان هزینه می‌کنند و مسئولان در پاسخ به تقاضای حمایت از این برنامه‌ها می‌گویند: «اسپانسر جذب کنید!»

هم‌چنین در بخش کارشناس انجمن‌های علمی و کارشناس ناظر بر نشریات علمی نیز حمایتی از دانشجویان نمی‌شود تنها درخواست برگزاری مجمع‌های اتحادیه‌های انجمن‌های علمی و حضور ما در آن را دارند؛ و این ضعف وزارت علوم است.

وزارت علوم، تحقیقات و فناوری باید ابتدای دوره باید احکام دانشجویان را صادر کند تا در صورت مراجع دانشجویان با دیگر نهاد با چالشی موجه نشوند و بتوانند خود را معرفی کنند؛ اما این وزارتخانه در پایان دوره به احکام دانشجویان را صادر می‌کند!

آنا: پیشنهاد و راهکار شما برای برطرف ساختن ضعف وزارت علوم در  حمایت از انجمن‌های علمی چیست؟

احمدی: این وزارتخانه باید که یک ساختار مشخص داشته باشد. اگر ساختار مشخص باشد، قطعاً اساتید دانشگاه هم از این جایگاه حمایت می‌کنند. به‌طورمثال اگر جایگاه مشاور انجمن علمی این جایگاه را در دانشگاه دارد و یک امتیازی برای این جایگاه قائل شوند، قطعاً فعالیت می‌کنند و انجمن علمی شکل‌گرفته و می‌تواند کارهای بزرگی انجام دهد ولی هیچ‌کدام از این حمایت‌ها نیست و آن استاد نمی‌آید وقت بگذارد که بخواهد در مورد انجمن علمی کاری انجام داده یا فعالیت‌هایش را تسهیل کند.

آنا: انجمن‌های علمی در عمل هم علمی کار می‌کنند؟

احمدی: انجمن علمی در یک گروه به‌خصوص نمی‌تواند خروجی علمی مناسب داشته باشد. با توجه به اینکه فعالیت انجمن‌های علمی را رصد می‌کنم، این انجمن‌ها واقعاً علمی نیستند و درگیر فضای کارگاه و دوره و مهارت‌های آموزشی هستند و در جایگاه خود قرار ندارند. در ادامه و خروجی این دوره‌ها این است که منجر به تولید علم از پایین‌ترین سطح که مقاله و کتاب است تا برنامه‌ریزی برای رشد و پیشرفت علمی کشور شود.

برخی از نشریات علمی را کسی نگاه هم نمی‌کند و مخاطب ندارند. به طور مثال یکی از مقاله‌ای که برخی از دانشجویان تهیه کرده بودند که شاید تولید علم هم داشت؛ اما کسی به آن توجهی نداشت و کسی به آن نگاه نمی‌کرد که دقیقاً چه مطالبی در آن وجود دارد.

عدم حمایت دانشگاه تا حمایت پر پیچ‌وخم وزارت علوم از نشریات دانشجویی!

در نشریه ما بخش داوری وجود داشت که مقالات ارسالی به نشریه را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد که آثار ترجمه نباشد؛ اما متأسفانه مورد حمایت دانشگاه قرار نگرفت و وزارت علوم تا حدی حمایت کرد که آن هم منوط به نامه سردبیری به دانشگاه بود که این امر خود پروسه دو ماه به طول می‌انجامید.

برای ثبت تقاضا حمایت مالی از نشریات دانشجویی باید کارشناس انجمن‌های علمی به محمدهادی عسکری مدیرکل پشتیبانی امور فرهنگی و اجتماعی نامه‌ای بزند، ایشان به مسئول ناظر بر نشریات دانشگاه نامه را ارجاع بدهند، مسئول ناظر بر نشریات دانشگاه نامه را بررسی کند و در صورت فارغ‌التحصیل نشدن دانشجو و طی شدن این پروسه حمایت مالی صورت می‌گیرد؛ درحالی‌که فارغ‌التحصیل دانشجو نباید در اولویت باشد زیرا در زمان انتشار نشریه دانشجو بوده است و اگر دانشجو فارغ‌التحصیل باشد که کلاً پروسه در اینجا قطع می‌شود

 هم‌چنین بخشی از فعالیت‌های علمی در انجمن‌های علمی دانشجویی دیده و حمایت نمی‌شود. همانند تألیف یا ترجمه کتاب که این انجمن‌ها نمی‌تواند این اتفاق را رقم بزند. درحالی‌که باید در نظر داشت تعداد افرادی که در این زمینه تألیف یا ترجمه کتاب فعالیت می‌کنند، محدود است! ۴ الی ۵ نفر یک انجمن علمی دانشجویی را تشکیل می‌دهد؛ از این تعداد شاید یک نفر بتواند در حوزه تألیف یا ترجمه کتاب فعالیت کند که طبیعتاً تنهایی نمی‌تواند این کار را انجام دهد. از همین رو ارتباط بین انجمن‌های علمی است که روند آن را اتحادیه انجمن‌های علمی ترسیم می‌کند.

آنا: هم‌افزایی بین انجمن‌های علمی وجود دارد؟

احمدی: در کمیسیون شورای مناطق، کل کشور را به ۹ منطقه تقسیم کردیم. تعدادی نماینده در هر منطقه داشتیم که با دبیران دانشگاه‌های مربوط به آن منطقه ارتباط می‌گرفت. این نمایندگان موظف بودند که برنامه‌های خود را ارائه دهند تا در صورت توان از آن برنامه‌ها حمایت کنیم. در این حوزه افراد تخصصی مربوط به انجمن‌های علمی دانشجویی معرفی می‌شدند؛ این افراد کمک بسزایی در به ثمر رسیدن برنامه‌های علمی و تولید علم در انجمن‌های علمی دانشجویی می‌کردند.

اما متأسفانه انجمن‌های علمی در دانشگاه‌ها پیشرو و فعال نیستند؛ زیرا برای این انجمن‌ها رسالتشان تعریف نشده است! برگزاری کارگاه، افق دید دانشجویان نسبت به فعالیت‌های انجمن‌های علمی است.

انتهای پیام/4084/پ