دلیل نفرت از صدای ضبط شده خودمان چیست + تمرین برای تغییر صدا

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، در طول روز همه مقدار قابل توجهی حرف می‌زنیم و هیچ چیز غیرعادی‌ای حس نمی‌کنیم. پس چرا وقتی که صدای ضبط شده‌مان را می‌شنویم، همه چیز برای‌مان غیرعادی می‌شود؟ و چرا چنین موقعیتی به هنگام شنیدن صدای ما برای بقیه پیش نمی‌آید؟ تقریبا برای همه چیزی بدتر از این نیست که صدای ضبط شده خودمان را بشنویم. صدای ما با چیزی که خودمان تصور می‌کنیم متفاوت است، نازکتر و نخراشیده‌تر. انگار چیزی کم دارد. قسمت آزاردهنده ماجرا این است که ضبط صوت به ما دروغ نمی‌گوید صدای واقعی ما همان صدای ضبط شده ماست نه چیزی که خودمان می‌شنویم. حالا سوال اینجاست که چرا صدای ما با چیزی که خودمان می شنویم متفاوت است؟

علت چیست؟

حقیقت این است که شما صدایتان را از مسیر متفاوتی نسبت به دیگران می شنوید. شما صدای خود را که از طریق ارتعاشات از جمجمه شما حرکت می کند می شنوید، اما دیگران صدایتان را از طریق هوایی که بین شماست دریافت می کنند. این تفاوت در مسیر است که کیفیت صدا برای شما و دیگران متفاوت است.

نظر دکتر یِیل کوهن (Dr. Yale Cohen) مدیر مرکز علمی شنوایی در دانشکده‌ی داروسازی دانشگاه پنسیلوانیا در این رابطه در زیر آمده است.

در سر ما استخوان‌های کوچکی به نام Ossicle وجود دارد که در گوش میانی قرار دارند. وظیفه‌ی این استخوان‌ها، ایجاد اختلاف بین صدای خودتان و چیزی که دیگران می‌شوند است. بدین‌ترتیب امکان بازشناسی صدای خودتان به وجود خواهد آمد. این استخوان‌ها، کلید پردازش صداهای اطراف و حذف انها هستند. لرزش‌های اضافه‌ی پرده‌ی گوش توسط این استخوان‌ها خنثی می‌شود و لرزش‌ها برای پردازش به بخش حلزونی گوش می‌رود. در بخش حلزونی گوش انرژی جنبشی حاصل از صداهای اطراف ما به انرژی الکتریکی تبدیل می‌شود تا مغز امکان شنیدن صداها را برای ما مهیا کند.

آگاهی از صداهای اطراف به شکلی که سلول‌های مغز امکان پردازش و ارتباط در خصوص آنها را داشته باشند، هدایت نامیده می‌شود و این همان چیزی‌ست که ما آن را صدا می‌نامیم. پردازش اصوات از طریق استخوان‌های ossicles ، انتقال استخوانی نامیده می‌شود و زمانی اتفاق می‌افتد که هوای اطراف گوش‌های شما به واسطه‌ی امواج صوتی به حرکت در می‌آید. به این خاطر است که زمانی که شما حرف می‌زنید، مغز با کمک انتقال اصوات امکان پردازش الکتریکی اطلاعات دریافتی را دارد و حس شنیدن صدا را برای ما ایجاد می‌کند.

لرزش استخوان‌های گوش می‌تواند با هر ارتعاش صوتی نیز اتفاق بیفتد. اما صدای خود ما همیشه بلندتر از چیزی‌ست که از بیرون می‌شنویم. دلیل آن هم نزدیکی دهان و گوش‌هاست و همین عامل باعث حرکت بیشتر استخوان‌های گوش می‌شود. این مساله باعث درهم و برهم شدن اصوات می‌شود و در نتیجه‌ی آن ما صدای خود را متفاوت از آنچه واقعا باید باشد می‌شنویم. پس در زمان شنیدن صدای خود تصوری متفاوت از آنچه به صورت عادی می‌شنویم خواهیم داشت.

اما چرا ما باید به هنگام حرف زدن صدای خودمان را متفاوت بشنویم. کوهن معتقد است که افراد فکر می‌کنند صدای خود را می‌شناسند و انتظار شنیدن همان چیزی را دارند که در حافظه‌شان وجود دارد و سراغ دارند.

تحقیقات متعدد نشان می‌دهد افراد تلاش می‌کنند صدای خود را طوری دستخوش تغییر کنند که بین صدای واقعی و ضبط‌شده‌شان -از نظر خودشان- یکپارچگی ایجاد شود. به اعتقاد کوهن این مساله باعث می‌شود افراد به هنگام صحبت در برابر میکروفون به صورت ناخودآگاه متفاوت از حالت عادی صحبت کنند. او اضافه می‌کند که زمینه‌ی درک افراد از آنچه آنها در مورد صدای خود می‌شناسند، دلیلی است که عامل ایجاد تغییر نوع صدا و صحبت کردن به هنگام ضبط صداشان می‌شود.

سایر فاکتورهای موثر بر نوع صدا نیز در این پروسه دخیل هستند. برای مثال لهجه‌ها قابلیت یادگرفته‌شدن دارند و مربیان و متخصصان گفتاردرمان‌گر هم می‌توانند روی سرعت حرف‌زدن افرادی که تند حرف می‌زنند، کار کنند تا روند صحبت کردن این افراد را بهبود بخشند. اما آهنگ صدا و ریتم حرف زدن شما هم بر این مساله موثر است. احتمالا شما آهنگ صدای خود را بر اساس محل زندگی و آنچه تجربه کرده‌اید فرا گرفته‌اید و تغییر آن احتمالا بسیار سخت و پیچیده خواهد بود و زمانی که صدای ضبط شده‌ی شما به نظر سایر افراد هم ناخوشایند است، اگر شما به طور معمول صدای ضبط شده‌ی خود را شنیده باشید، احتمالا به صدای ضبط‌شده‌تان عادت کرده‌اید و متوجه تغییرات صدای خود و نسخه‌ی ضبط‌شده‌ی آن نخواهید شد. هر چند که در این مواقع هم صدای ضبط‌شده تفاوت‌هایی با صدایی دارد که می‌شنوید، اما این تفاوت و عکس‌العمل‌تان در قبال آن چندان جدی نیست.  در کل، مغز نقشی اساسی در قبال فیلتر کردن، پردازش و یکپارچه‌سازی اصوات دارد.

راه درمان!

افسرده نشوید! خبر خوب این است که شما با انجام یکسری تمرینات می توانید تغییر اساسی در کیفیت صدایتان ایجاد کنید. طبق گفته یوگا اولسن، مربی گفتگو، این تمرین بسیار آسان تر از آن است که شما فکر می کنید. در حقیقت یک تمرین ساده سه مرحله ای شما را به استفاده از صدای قدرتمند و زرق و برق دار در تمام محیط های زندگی شما هدایت می کند.

گام اول

اولین تلاش برای جداسازی عضلات شکم است. فقط عضلات شکم خود را بیرون بیاورید، به اندازه که مثلا یک وعده غذایی خورده اید. اطمینان حاصل کنید که قفسه سینه شما بالا نیاید. شما ممکن است در برابر یک آینه بنشینید و یا دست خود را بر روی قفسه سینه خود قرار دهید تا بتوانید مانع حرکت و جلوگیری از آن شوید. لطفا ماهیچه های شکم را برای چند دقیقه حرکت دهید. پس تنها تلاش کنید عضلات شکمتان را بیرون بیاورید.

گام دوم

حالا سعی کنید این حرکات را با تنفس جفت کنید. هنگامی که نفس بکشید، عضلات شکم خود را بیرون بیاورید و هنگامی که بازدم می کنید شکم را به داخل ببرید. تصور کنید که معده شما یک بالون یا یک بشکه است و شما آن را با هوا پر می کنید. شما فقط می خواهید حرکت شکم خود را ببینید؛ پس حواستان به فقسه سینه و شانه هایتان باشید، نباید تکان بخورند.

گام سوم

این تمرین تنفسی را هر روزه انجام دهید. سوال اینجاست که این تنفس چه تاثیری بر صدای ماخواهد گذاشت. خب حالا وارد مرحله  بعدی می شویم:

شکم خود را از هوا پرکنید و بعد اجازه بدهید کلمه ای دقیقا در همان لحظه که در حال خالی کردن شکمتان از هوا هستید از دهانتان خارج شود . مثلا "سلام"

نکته ای که مهم است این است که در طول تمرین هم بر کیفیت تنفستان تمرکز داشته باشید (عدم حرکت شانه ها و قفسه سینه) و هم کلماتی از که از دهانتان خارج می شوند کاملا رسا و با سرعت مناسب خارج شوند.

این تمرین را هر روز 15 دقیقه به مدت یک هفته انجام دهید و بعد از خود بپرسید که آیا از شنید صدای خود بیزارید؟

گردآوری شده از:

بیتوته

دلگرم

Live Science

انتهای پیام/