رزمایش امنیت جمعی؛ چالش جدی جهانی‌سازی آمریکا / ایران رسماً وارد عملیات نظامی در اقیانوس‌ها شد
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا- محمدپارسا نجفی؛ جنگ نفت در سال 1991 را به یاد دارید؛ زمانی که اکثر کشورهای جهان با آمریکا متحد شدند تا عراق را از کویت بیرون کنند؟ دو دهه بعد در ائتلاف جهانی علیه تروریسم آمریکا توانست همه کشورها را فریب دهد و با عنوان مبارزه با تروریسم با خود همراه سازد. تقریباً اکثر کشورهای جهان به‌نوعی با آمریکا در جنگ علیه القاعده و طالبان در افغانستآن‌همراهی کردند. در جنگ لیبی حدود یک دهه قبل کشورها یا طرف آمریکا بودند یا بی‌طرف اما در ائتلافی که آمریکا برای دخالت در خلیج‌فارس تشکیل داده 10 کشور هم عضو نیستند. آمریکا با متحدانی مانند بحرین، آلبانی، امارات به‌راستی‌که خیلی مضحک است!
اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود؛ نه‌تنها متحدان آمریکا در ناتو مانند آلمان، فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، کانادا، ترکیه و ... واشنگتن را تنها گذاشتند بلکه رقبای سنتی آمریکا فرصت را غنیمت شمرده و ائتلاف جدیدی را تشکیل دادند؛ امری که شاید هرگز تحلیلگران پنتاگون فکرش را هم نمی‌کردند. همکاری رقبای آمریکا بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود. قدرت آمریکایی که زمانی دنیا را در می‌نوردید اکنون به حدی افول کرده که کاخ سفید به اتحاد با بحرین و آلبانی افتخار می‌کند.
آمریکا تیزی دندان‌ها را می‌بیند
زمانی که تلاش‌های واشنگتن برای تشکیل ائتلافی دریایی در خلیج‌فارس ناکام می‌شود و ناو هواپیمابر آمریکا از مرزهای ایران 800 کیلومتر فاصله می‌گیرد، در همین شرایط، نیروی دریایی ایران، چین و روسیه در شمال اقیانوس هند رزمایش مشترک برگزار می‌کنند.
رزمایش سه‌جانبه ایران، روسیه و چین در نوع خود ازنظر همراهی سه دولت منتقد غرب بی‌سابقه است؛ هر سه کشور بنای توان دفاعی خود را «زمین پایه» قرار داده‌اند، برخلاف نیروهای غربی مانند آمریکا و انگلیس که «دریا پایه» هستند. * درعین‌حال، اولین همکاری مشترک سه‌جانبه نظامی را در محیط اقیانوس قرار دادند آن‌هم مکانی که تاکنون رزمایشی برگزار نکرده بودند. این حرکت نظامی که پیام‌های سیاسی و اقتصادی بسیاری را به آمریکا مخابره کرده برای هر کشور مفاهیم خاص خود را به همراه دارد.
ایران
اگر از حرکت ناوگروه‌های نیروی دریایی ایران به مناطق مختلف جهان و نیز مقابله با دزدی دریایی در خلیج عدن بگذریم، رزمایش‌های دریایی ایران بیشتر بر تأمین امنیت در پهنه خلیج‌فارس و دریای عمان استوار بود. این برای اولین بار است که رزمایشی در وسعت اقیانوس انجام می‌شود. به‌بیان‌دیگر، ایران با این رزمایش وارد عرصه حضور دریایی در اقیانوس‌ها شده است و نشان می‌دهد که ایران نه‌تنها محدود نشد بلکه حوزه نفوذ نظامی خود را به اقیانوس گسترش داد، آن‌هم در شرایط حداکثر فشار تحریم‌ها.
چین
پکن با اعزام جدیدترین ناوشکن موشک‌انداز خود به مکانی که در نزدیکی مهم‌ترین کریدور انرژی جهان است، برای عملیات امداد و نجات تمرین کرد. چین بر این نکته تأکید می‌کند که اجازه نخواهد داد مسیر انتقال نفت و گاز از غرب آسیا (تنگه هرمز و باب المندب) بازیچه دست پنتاگون شود تا آمریکا بتواند از حربه قیمت نفت به اقتصاد چین که به‌شدت به نفت وابسته است آسیب برساند.
چین با رزمایش‌های دریایی پرحجم که مشتمل بر آتشباری وسیع و موشک‌باران گسترده اهداف فرضی است، مشهور است اما در شرق آسیا و نزدیک خانه خود. این بار چین با حضور در غرب آسیا بیشتر از توان آتشباری و قدرت انهدام نظامی، توانست ضعف آمریکا را در همراهی نکردن دیگر کشورها به رخ واشنگتن بکشد، چراکه دوران جهانی‌سازی واشنگتن به پایان رسیده است.
روسیه
روسیه به برگزاری رزمایش‌هایی در شمالگان، آزمایش موشک‌های قاره‌پیمای دوربرد، شبیه‌سازی جنگ زیردریایی‌های اتمی، استفاده از بمب‌افکن‌های راهبردی و ... شهره است. اما این قدرت حتی در زمان شوروی سابق هم هرگز در نزدیکی آب‌های جنوبی ایران حضور نداشت.
اکنون به یمن همکاری و اقدام مشترک با جمهوری اسلامی علیه آمریکاست که می‌تواند در راهبردی‌ترین نقطه جهان حضور قدرتمندانه داشته باشند.
مسکو هم ضعف آمریکا را در اتحاد با تهران و پکن به رخ واشنگتن کشید. تاریخ به پایان می‌رسد اما فقط برای امپراتوری آمریکا.
گرچه رزمایش سه‌جانبه اخیر نبردهای فرضی متهورانه‌ای را در برنامه خود ندارد اما به گفته دریادار سیاری این آخرین رزمایش مشترک نخواهد بود. معنای سخن این مقام بلندپایه نظامی این است که تازه دوران همکاری علیه قلدری آمریکا شروع‌شده است.
سلطه‌طلبی، هراسان و سراسیمه
آنچه آمریکا را از این رزمایش هراسان و سراسیمه کرده است علنی شدن همکاری سه کشور در زمینه نظامی است و الا همکاری‌های منتقدان آمریکا در عرصه بین‌الملل بسیار بیشتر از هماهنگی قدرت‌های نظامی است اما کمتر موردتوجه رسانه‌ها قرار گرفته بود.
به‌بیان‌دیگر یکی از کارکردهای رزمایش به ظهور ائتلافی است که آمریکا علیه خود تشکیل داد تا نشان دهد دیگر دوران یکه‌تازی به پایان رسیده است. این مهم به‌خوبی می‌تواند در عرصه رسانه نمود یابد و این رزمایش دقیقاً به این هدف خود رسیده است.
نگاه اجمالی به همکاری‌های سه کشور
این درست است که سه کشور تاکنون رزمایش مشترک دریایی همزمان نداشته‌اند اما این به معنای همکاری نکردن آن‌ها در سایر حوزه‌ها نیست. همکاری علیه توسعه‌طلبی و تجاوزگری آمریکا در ابعاد جنگ سخت آتشین، دفاع امنیتی، مقابله با تحریم‌های اقتصادی و... وجود داشته است.
سوریه
کمک به این کشور جنگ‌زده نقطه عطف بزرگی در همکاری سه کشور ضد تجاوزگری آمریکا و انگلیس بوده است. ابتدا ایران، سپس روسیه و چین با موج تروریسم انگلیسی که به نفع غرب به سوریه یورش بُرده بوده به مقابله برخاستند. ایران در زمین، روسیه در آسمان و چین در تأمین مالی به ارتش سوریه کمک کردند. این اتحاد مقطعی توانست تروریسم غربی را در سوریه در هم بکوبد. خروج آمریکا از سوریه و آزادسازی اکثر مناطق آن کشور پیروزی سه کشور را نشان داد و کمک نظامی تهران، پکن و مسکو به دمشق برای شکست دادن دشمن مشترک یعنی آمریکا موجب شکست وهابی‌های موردحمایت واشنگتن و لندن شد.
ونزوئلا
تجربه مشترک و البته موفق در دفاع امنیتی آن‌هم برای اولین بار در امریکای لاتین در سال 2019 ناکام کردن براندازی دولت در کاراکاس بود. هر سه کشور با کودتای آمریکایی ضد دولت مادورو در ونزوئلا مقابله کردند. شکست کودتای آمریکایی، قطعاً پیروزی امنیتی سه کشور فوق در ناکام کردن آمریکا برای ویران کردن ونزوئلا بود.
سامانه‌های ضد تحریم
هر یک از سه کشور در معرض تحریم‌های اقتصادی آمریکا هستند از این رو تلاش کرده‌اند تا فضایی برای مقابله با اقدامت آمریکا را برنامه‌ریزی کنند. بی‌توجهی چین به تحریم‌های آمریکا علیه ایران و استمرار تجارت پکن با تهران، دعوت روسیه از ایران برای تجارت ترجیحی در اتحادیه گمرکی اوراسیا و حذف دلار از مبادلات مشترک کلان میان چین و روسیه تنها بخش‌هایی از همکاری اقتصادی سه کشور علیه رویکردهای تهاجمی غرب است.
ناچار به اتحاد علیه غرب
آمریکا دست‌وپا می‌زند تا امپراتوری خود را از دست ندهد. به هر کشوری نوعی لطمه وارد می‌کند. هر یک از سه کشور ایران، روسیه و چین به‌صورت مجزا با کانون‌های چالشی باید مقابله کنند چراکه از واشنگتن و لندن حمایت می‌شود و این امر، همراهی آن‌ها را به اتحادی نانوشته مبدل ساخته است.
دولت سعودی و رژیم صهیونیستی دو تهدید بالفعل علیه ایران هستند. روسیه در بحران کریمه و اوکراین با آمریکا اصطکاک دارد، هنگ‌کنگ و تایوان دو چالش همچنان داغ چین در مواجه راهبردی با غرب است. با وجودی که هیچ اشتراک و تشابهی میان این سه حوزه چالشگر وجود ندارد اما هر سه کانون تحت حمایت آمریکا هستند.
ایران، چین و روسیه چه در بحران‌های مشترک و چه در چالش‌هایی که به‌صورت انفرادی با آن درگیر هستند خود را در مقابل غرب می‌یابند از این‌رو همکاری آن‌ها با یکدیگر نه یک سلیقه بلکه ضرورتی منطقی است.
به‌بیان‌دیگر، کشورهای جهان با یکدیگر متحد می‌شوند اما نه در مدار جهانی‌سازی بلکه علیه سلطه آمریکا و انگلیس.
پاورقی:
* دریا پایه و زمین پایه به محوریت قوای نظامی یک کشور اطلاق می‌شود. ابتدا انگلیس سپس آمریکا برای حمایت از مستعمرات خود توان نظامی خویش را بر محور نیروی دریایی قرار داده بودند و به همین دلیل هم دولت انگلیس دارای وزیر نیروی دریایی بود. در امریکا نیز نیروی دریایی آن کشور ازنظر وسعت و کارایی و حوزه مأموریت با دو نیروی زمینی و هوایی آمریکا قابل‌مقایسه نیست. در مقابل، کشورهای شرقی به دلیل وسعت زیاد سرزمینی توان نظامی خود را بر نیروی زمینی معطوف کرده‌اند.
انتهای پیام/4106/
انتهای پیام/