رسالت شبکه‌های برون‌مرزی در یاری‌رسانی به اقتصاد کشور / نقش ایران در بازسازی عراق و سوریه چگونه تعریف می‌شود؟
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا - محمدپارسا نجفی؛ تأثیر رسانه در دنیای امروز بر کسی پوشیده نیست؛ رسانه‌ها می‌توانند بر فکر و برنامه‌های زندگی مردم و حتی عملکرد دولت‌ها اثرگذار باشند. در این شرایط تدبیری هوشمندانه است که بتوان از قدرت نرم رسانه برای یاری اقتصاد کشورمان بهره‌برداری کنیم اما چگونه؟
با یک نگاه به وضعیت غرب آسیا می‌توان دریافت که چه حجمی از ویرانی در کشورهای این منطقه برجای مانده است. اگرچه بسیاری از زندگی‌ها نابودشده اما با فرونشستن غبار جنگ، این امید پدید می‌آید که زندگی در سوریه دوباره جوانه بزند. این تولد امید خود به معنای مطرح‌شدن تقاضایی جدید در اقتصاد است.
تقاضایی که می‌تواند به هدفی برای بخش صادرات خدمات فنی و مهندسی ایران تبدیل شود. علی‌رغم اینکه در گذشته کشورمان در بازار ساخت‌وساز و خدمات مهندسی در خاورمیانه به‌ویژه سوریه و عراق حضور پررنگ و حداکثری نداشت اما در شرایط کنونی می‌تواند فرصت را دریابد و با برنامه‌های راهبردی هم اقتصاد خود را تقویت کند. افزون بر اینکه امنیت منطقه‌ای را به بقای همه کشورهای دوست گره بزند.
بنابراین ازیک‌طرف تقاضای عظیمی برای بازسازی صنایع و نوسازی ساختمان‌های خدماتی و مسکونی در کشورهای سوریه و عراق وجود دارد و از طرف دیگر، یک پتانسیل بزرگ‌تر در ایران دیده می‌شود که دارای قابلیت به عهده گرفتن این فعالیت اقتصادی است. شرکت‌های ایرانی با تخصص ساخت‌وساز انبوه، ساخت نیروگاه، سد، جاده، بیمارستان و... می‌توانند در این فعالیت اقتصادی مشارکت کنند.
قسمت خوب ماجرا این است که نوسازی واحدهای ساختمانی در هر ابعادی که باشد نیازمند مصالح ساختمانی است. کشورمان در این زمینه کارنامه خوبی در تولید این نوع کالا داشته و اکنون می‌تواند از ظرفیت‌های راکد مانده در شرایط رکود بازار داخلی، برای صادرات به دیگر کشورهای خاورمیانه استفاده کند. مردم و شرکت‌های دیگر کشورها چگونه می‌توانند تصویر واضحی از توانایی‌های صنعتی و اقتصادی ایران داشته باشند؟
پل‌های ارتباطی میان عرضه و تقاضا
شبکه‌های برون‌مرزی ایران می‌توانند این نیاز را برطرف کنند و زمینه آشنایی طرف تقاضا با پتانسیل‌های طرف صادرکننده صنعت را بر عهده گیرند. امری که نیاز به فعالیت دقیق و برنامه‌ریزی‌شده‌ای دارد. حتی شبکه‌های خبری مانند پرس‌تی‌وی می‌توانند نقش بسیار مهمی در این رقابت اقتصادی ایفا کنند. در این راستا باید بر اثرگذاری رسانه‌ها بر هدایت تقاضاهای صنعتی و مهندسی کشورهای ویران‌شده از حملات تروریسم به سمت شرکت‌ها و کارخانه‌های ایرانی توجه کرد.
اما این مسیر با چالش‌هایی نیز همراه است؛ انتقال کالا و تجهیزات از ایران به سوریه نیازمند احداث جاده و راه‌آهن در عراق است که دو کشور را به یکدیگر وصل کند با کمترین مسافت و کمترین هزینه. این محور مواصلاتی می‌تواند دو خاصیت عمده برای تهران و بغداد داشته باشد؛ هم می‌تواند عراق را از درآمد ترانزیتی میان ایران و مدیترانه بهره‌مند سازد هم اینکه ساخت چنین شاهراهی می‌تواند خود به یک فرصت برای صادرات خدمات فنی و مهندسی ایران منجر شود.
قسمت خوب‌تر این است که عراق هم مانند سوریه درگیر جنگی ویرانگر بوده اما به دلیل درآمد سرشار نفتی می‌تواند به سهولت، هزینه ساخت این جاده و راه‌آهن را تأمین کند. پس این کشور هم یک‌طرف مطرح کننده تقاضا برای واردات خدمات مهندسی است هم اینکه می‌تواند بسیاری از این خدمات را برای کشور خود و نیز سوریه تأمین مالی کند. گرچه دور از انتظار است اما تشکیل کنسرسیومی از ایران، سوریه و عراق می‌تواند ابعاد مالی، صنعتی، مواصلاتی و حقوقی سازندگی در سراسر عراق و سوریه را به‌خوبی پوشش دهد.
مشکل کجاست؟
مشکل این است که همه مردم عراق باید از اهمیت عبور مسیر ترانزیتی میان شرق و غرب این کشور آگاه شوند. چنین کریدوری می‌تواند بن‌بست ترانزیتی عراق را بشکند که برای دولت و ملت عراق یک مزیت مضاعف محسوب می‌شود. بنابراین اگر عراقی‌ها خود متقاضی چنین راهگذری باشند بخش بزرگی از مشکل ایران برای صادرات کالا و خدمات به بازارهای مدیترانه حل می‌شود. تقریباً تیری است که صدها هدف را تأمین می‌کند.
اینجاست که نقش شبکه‌های برون‌مرزی ایران به‌ویژه پرس‌تی‌وی پر رنگ‌تر می‌شود. این رسانه‌ها که تنها ابزار فرهنگی ایران در خاورمیانه‌اند می‌توانند اهمیت راهبردی چنین خطوط مواصلاتی را به زبان‌های عربی و انگلیسی برای مردم منطقه از طریق برنامه‌های مختلف تلویزیونی گوشزد کنند.
تنها در زمانی که بخش‌های مختلف در سوریه و عراق از توانمندی شرکت‌های صنعتی و نیز قابلیت‌های مهندسان کشورمان مطلع باشند به این آگاهی می‌رسند که غیر از شرکت‌های غربی و چینی، می‌توانند نیازهای خود را بسیار ارزان‌تر از ایران تأمین کنند.
با این همه، خبرها از این حکایت دارد که قرار است چند نیروگاه برق، و حدود 30 هزار واحد مسکونی در کشور سوریه توسط شرکت‌های ایرانی ساخته شود اما این تقاضا که آن‌هم با فشار دمشق قرار است مطرح شود در مقایسه با نیازهای سوریه و قابلیت‌های ایران هرگز تناسبی ندارد. تقریباً همه می‌دانیم که غیر از سه استان سوریه کل این کشور با خاک یکسان شده و نیازمند سازندگی است.
وضعیت در عراق به‌مراتب بدتر است چراکه در این کشور با وجود تقاضای بسیار بسیار زیاد به خدمات مهندسی، با هجوم گسترده شرکت‌های صنعتی از غرب و شرق عالم و حتی ترکیه و هند مواجه است. سهم کشورمان در قیاس با آنچه می‌توانست داشته باشد، ناچیز است.
اگر به شرکت‌های ترکیه که بخش بزرگی از بازار عراق را به چنگ آورده‌اند نگاه کنیم خواهیم دید حرکت اقتصادی آن‌ها در کنار همراهی رسانه‌های برون‌مرزی ترکیه مانند شبکه TRT صورت می‌گیرد. بی‌بی‌سی عربی و انگلیسی و یورونیوز و ... همه در مسیر قانع کردن طرف‌های عراقی برای بستن قرارداد با شرکت‌های موردنظر این رسانه‌ها فعال هستند.
در چنین شرایطی، قطع به‌یقین دولت ایران و بخش‌های مربوط به دیپلماسی مانند وزارت خارجه و سازمان توسعه تجارت و از طرف دیگر شرکت‌های صادرکننده خدمات فنی و مهندسی باید از ظرفیت‌های رسانه‌های برون‌مرزی به‌ویژه شبکه پرس‌تی‌وی به‌خوبی استفاده کنند.
انتهای پیام/4106/
انتهای پیام/