بودجه 99 برای دولتهای آینده بدهی ایجاد می‌کند! /امکان فروش نرفتن اوراق مالی دولت وجود دارد
سید علی روحانی مدیر مرکز مطالعات اقتصادی مرکز پژوهشهای مجلس در گفتگو با خبرنگار گروه اقتصادی خبرگزاری آنا با اشاره به رشد بالای فروش اوراق در بودجه تاکید کرد: فروش اوراق در همه‌ی اقتصادهای دنیا وجود دارد. همه دولت‌ها اوراق می‌فروشند و بخش عمده‌ای از کسری بودجه خود را با اوراق تأمین می‌کنند. زیرا ممکن است در سالی اقتصاد کشوری با شوک خارجی یا بحران مالی مواجه شود یا کشوری تحریم یا دچار رکود گردد، اوراق ابزاری است برای اینکه نوسانات بودجه با آن دفع شود. در سال بعد درآمدهای شما زیاد می‌شود، بخشی از اوراق را بازپرداخت می‌کنید. پس اوراق یک درآمد پایدار نیست و یک تعهد پرداختی است.
وی افزود: در این زمینه نکته‌ای را باید مورد تاکید قرار داد که اوراق را نباید به یکی از محورهای درآمدی بودجه تبدیل کرد. در بودجه سال 93، 2 تا 3 هزار میلیارد تومان اوراق فروختیم که این مقدار در بودجه سال 99 به 88 هزار میلیاردتومان رسیده است و این خود یک فاجعه است زیرا در عمل برای دولتهای آینده بدهی ایجاد می‌کند و بعید است دولت بتواند در سال 1400 این حجم از اوراق را با سود آن بازپرداخت کند!
مهمترین سوالی که در موضوع اوراق وجود دارد این است که آیا قابلیت فروش این میزان اوراق وجود دارد؟ ظرفیت فروش اوراق‌مان را چند پارامتر تعیین می‌کند؛ یکی سیاست‌های پولی بانک مرکزی است و در واقع سیاست‌هایی است که کلاً در بازارهای مالی اجرا می‌شود. سال بعد یکی از چیزهایی که در بودجه لحاظ شده، عملیات بازار باز و خرید و فروش اوراق برای بانک مرکزی است به این معنا که می‌توان در بازار ثانویه اوراق دولت را خرید. در اغلب کشورها عمده رشد پایه پولی از محل بدهی دولت است آن هم بدهی‌ای که در قالب اوراق باشد.
وی افزود: دولت برای بودجه سال 99 دو سازوکار را برای فروش اوراق مشخص کرده، اول اینکه بانک‌ها 50 درصد بدهی خود به بانک مرکزی را اوراق وثیقه بگذارند دوما صندوق‌های بورسی با درآمدهای ثابت مکلف شده‌اند که 50 درصد اوراق‌شان را از محل اوراق دولتی تامین کنند که این مقدار قبلا 30 درصد بود. در این موضوع نقش صندوق‌ها مهم است که باید دید، آیا آن‌ها به سمت خرید اوراق دولتی می‌روند یا صندوق‌شان را منحل می‌کنند. نکته مهم این است که اگر دولت به جای تمامی کسری‌های موجود در بودجه از اوراق استفاده می‌کرد، مدیریت آن کارآمدتر می‌شد.
انتهای پیام/