سپتیسمی و شوک سپتیک چیست و چطور درمان می‌شود؟ +علائم و عوارض
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، سپتیسمی ؛ نوعی التهاب محسوب می‌شود که علائم و نشانه‌های گوناگونی دارد و شوک عفونی یا شوک سپتیک یک مشکل پزشکی حاد محسوب می‌شود و از این رو خبرگزاری آنا در ادامه به علائم و عوارض این شوک و بیماری می‌پردازد.
سپتیسمی چیست؟
سپتیسمی (Septicemia) یا سپسیس یا گَندخونی در واقع نوعی التهاب است که سراسر بدن را فرا می‌گیرد و معمولا به دلیل عفونت پیش می‌آید.
علائم و نشانه‌های این بیماری شامل تب، افزایش تپش قلب، افزایش میزان تنفس و سردرگمی است.
- بیشتر بخوانید:
- نشانه‌های فرد «کم خون» چیست؟
- آنچه زنان در میانسالی باید بدانند
- دارورسانی به مغز از طریق بینی ممکن می‌شود
- راه‌های درمان برونشیت چیست؟
- مواد غذایی که نباید با معده خالی بخورید
- علائم آنفلوآنزا چیست؟
این بیماری علائم دیگری نیز دارد که در ارتباط با عفونت‌های خاصی از قبیل سرفه همراه با ذات‌الریه یا ادرار کردن با درد به همراه عفونت کلیه هستند، در افراد بسیار پیر و خیلی جوان که سیستم ایمنی ضعیف دارند، ممکن است هیچ نشانه‌ای از عفونت خاص و کاهش دمای بدن وجود نداشته باشد یا دمای بدن به جای دمای بالای بدن در حالت طبیعی باشد.
گندخونی خیلی شدید، نوعی بیماری محسوب می‌شود که سبب بروز عملکرد ضعیف اندام یا جریان خون ناکافی می‌شود.
جریان خون ناکافی ممکن است با فشار خون پایین، لاکتات خون یا کم بودن خروجی ادرار همراه گردد.
شوک سپتیک نوعی فشار خون پایین است که به دلیل گونه‌ای گندخونی به وجود می‌آید و با وجود تزریق میزان مناسبی از مایعات درون‌وریدی، بهبودی حاصل نمی‌گردد.
شوک سپتیک چیست؟
شوک عفونی یا شوک سپتیک یک مشکل پزشکی حاد محسوب می‌شود که در آن گندخونی، ایجاد شده به دلیل جراحت ناشی از عفونت، به کاهش خطرناک فشار خون و بی‌نظمی در متابولیسم سلول‌ها می‌انجامد.
معمولاً عفونت اصلی باکتریایی است، اما می‌تواند قارچی، ویروسی، یا انگلی نیز باشد.
عفونت در همه جای بدن نیز می‌تواند باشد، اما معمولاً در شش‌ها، مغز، دستگاه ادراری، و شکم است.
شوک عفونی می‌تواند باعث از کارافتادن اعضای متعدد و در نهایت مرگ شود.
شوک عفونی معمولاً در میان کودکان، افراد دارای کمبود ایمنی، و کهنسالان اتفاق می‌افتد، چون دستگاه ایمنی آنان نمی‌تواند با عفونت به‌مانند بدن افراد سالم مقابله کند.
بیمارانی که با شوک عفونی مواجه می‌شوند معمولاً در بخش مراقبت‌های ویژه نگهداری می‌شوند. میزان مرگ و میر ناشی از شوک عفونی در حدود ۲ تا ۱۱ درصد است.
نشانه‌ها و علائم بیماری سپسیس
- تب شدید
- افزایش ضربان قلب (بیش از نود تپش در دقیقه)
- لرز
- تنگی نفس
- درد شکم
- تشنج
- تعرق غیر عادی
- کاهش سطح پلاکت خون
- تغییر رنگ پوست
- سرگیجه
- لکنت زبان
- کاهش دفع ادرار
- از دست دادن هوشیاری
- عوامل خطر بیماری سپسیس
عواملی که سبب افزایش خطر ابتلا به این بیماری می‌شود؛ عبارتند از:
- سن: کودکان و سالخوردگان در معرض بیشترین خطر ابتلا به بیماری سپسیس هستند.
- سیستم ایمنی ضعیف: بیمار با سیستم ایمنی ضعیف، مخصوصا افرادی که به ایدز مبتلا هستند و یا به خاطر سرطان تحت شیمی درمانی قرار دارند، بیشتر در معرض خطر هستند.
- دستگاه‌های الحاقی: افرادی که به دستگاه‌های پزشکی مانند لوله‌های تنفسی و یا قطع کن‌های جریان ادراری متصل هستند، در خطر ابتلا به بیماری سپسیس قرار دارند.
- آسیب یا زخم: افراد مبتلا به زخم یا آسیب در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری سپسیس هستند.
- بیماری‌های مزمن: افراد مبتلا به بیماری‌های خاص از قبیل سرطان، دیابت، آسم و بیماری‌های کلیوی و کبدی، مستعد ابتلا به بیماری سپسیس هستند.
- جراحی: افرادی که به تازگی تحت عمل جراحی قرار گرفته اند و در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان تحت نظر هستند تا بهبود یابند، در معرض خطر بیماری سپسیس قرار دارند.
- داروها: بیمارانی که دارو‌هایی استفاده می‌کنند که موجب تضعیف سیستم ایمنی بدن می‌شود و یا کسانی که دارو‌های مربوط به جلوگیری از رد پیوند اعضا را مصرف می‌کنند.
- بیماری مرگ بافت یا فاشئیت نکروزان: افراد مبتلا به این بیماری در معرض بیشترین خطر ابتلا به بیماری سپسیس هستند.
عوارض بیماری سپسیس
بیماری سپسیس می‌تواند جریان خون ورودی به اندام‌های بدن از قبیل مغز، قلب و کلیه را کاهش دهد. سپسیس شدید عوارضی از جمله موارد زیر را خواهد داشت:
- سندرم درد تنفسی حاد: بیماری سپسیس مانع از رسیدن اکسیژن به ریه‌ها و خون خواهد شد، که خطر ابتلا به آسیب‌های ریوی دائمی را در پی دارد.
- شوک سپتیک: بیماری سپسیس می‌تواند فشار خون در بدن را کاهش دهد. سمومی که توسط این باکتری‌ها منتشر می‌شوند فشار خون را کاهش خواهند داد و به بافت‌های بدن آسیب می‌رسانند و همچنین موجب آسیب به اندام‌ها می‌شوند.
- اختلال در ارگان‌های بدن: در موارد شدید، بیماری سپسیس می‌تواند منجر به اختلال در چندین عضو بدن همچون ریه ها، کلیه‌ها و نارسایی‌های کبدی شود.
نحوه تشخیص بیماری سپسیس
به منظور تشخیص بیماری سپسیس، پزشک ابتدا علائم و سابقه پزشکی بیمار را بررسی می‌کند.
برخی از علائم همچون تب، فشار خون پایین و مشکلات تنفسی ممکن است به خاطر عوامل دیگری اتفاق افتاده باشند؛ که به همین دلیل تشخیص دقیق در این مرحله مشکل خواهد بود. پزشک آزمایشات زیر را به منظور تشخیص بیماری سپسیس تجویز می‌کند:
- آزمایش خون: نمونه خونی از بیمار برای شناسایی شواهدی از قبیل عفونت، عدم تعادل الکترولیت، سطح بالای آنزیم‌های خاص و مشکلات لخته شدن خون، گرفته شده و مورد آزمایش قرار می‌گیرد. همچنین، سطح پروتئین منفعل C به منظور شناسایی علائم التهاب بررسی می‌شود.
- آزمایش ادرار: نمونه ادرار از بیمار گرفته می‌شود و به منظور تشخیص علائم عفونت ادراری مورد آزمایش قرار می‌گیرد. همچنین ممکن است پزشک آزمایش کشت ادارار را هم به منظور شناسایی عامل عفونت تجویز کند.
- آزمایش پرو کالسی تونین (Procalcitonin) یا (PCT): این تست، یک آزمایش به منظور تایید عفونت لوزالمعده است. افزایش سطح پرو کالسی تونین (نوعی هورمون خاص) در خون نشان دهنده وجود عفونت ناشی از باکتری خواهد بود.
- عکس برداری: این امکان وجود دارد که پزشک به منظور تایید علت اصلی بیماری یکی از آزمایش‌های زیر را تجویز کند.
- اشعه ایکس: تصویر برداری از قفسه سینه به کمک اشعه ایکس به تشخیص دقیق مشکلات ریوی کمک خواهد کرد.
- سونوگرافی: به منظور بررسی وجود عفونت در کیسه صفرا و تخمدان ها، سنوگرافی تجویز می‌شود.
- سی تی اسکن: برای عکس برداری مقطعی از اندام‌های داخلی مانند آپاندیس و پانکراس، سی تی اسکن تجویز انجام می‌شود.
- ام آر آی: برای عکس برداری از بافت‌های نرم بدن از ام آر آی هم استفاده می‌شود. البته تصاویر گرفته شده با این روش دارای کیفیت و دقت بالاتری هستند.
نحوه درمان بیماری سپسیس
درمان بیماری سپسیس به محل عفونت، علت اصلی ابتلا به بیماری و سطح آسیب بافتی ناشی از آن، بستگی دارد که روش‌های درمانی آن شامل موارد زیر هستند:
- ۱) داروها: در اغلب موارد بیماری سپسیس، بیمار نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد و باید آنتی بیوتیک‌های درون رگی قوی تزریق شود. اگر بعد از تزریق آنتی بیوتیک به بیمار فشار خون همچنان پایین بود، پزشک دارویی برای انقباض رگ‌های خونی و بالا بردن فشار خون تجویز می‌کند.
- ۲) سایر مداخلات درمانی: علاوه بر آنتی بیوتیک ها، استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی به منظور تقویت و حمایت از ریه‌ها انجام می‌شود. همچنین اگر کلیه‌ها نتوانند به خوبی خون را تصفیه کنند، پزشک دیالیز کلیوی را تجویز خواهد کرد.
- ۳) جراحی: به منظور حذف مجموعه سلول‌های عفونی (آبسه) عمل جراحی انجام می‌شود.
انتهای پیام/
انتهای پیام/