نشست ناتو بیشتر شبیه یک دورهمی بود/ چرا ترامپ استیضاحش را رها کرد و به لندن رفت؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، ترامپ داستان دراماتیک استیضاحش را رها کرده و به لندن رفته است تا در هفتادمین نشست ناتو شرکت کند، درحالی‌که بر کسی پوشیده نیست، او از آغاز با ناتو سر ناسازگاری را گذاشت.

اگر بخواهیم ساده و موجز بگوییم، ناتو همه مشخصه‌های لازم را دارد که ترامپ آن را نپسندد. رئیس‌جمهوری آمریکا از نهادهای بین‌المللی دل‌خوشی ندارد، به‌خصوص اگر قرار باشد آمریکا تأمین‌کننده اصلی هزینه‌های آن باشد. همین‌طور هر جا که اروپایی‌ها به لحاظ تعداد و رأی شمارشان می‌چربد، برایش خوشایند نیست، کلاً از اروپای یکپارچه چندان دل‌خوشی ندارد. یادمان نرود که مشوق جدی بعضی از سیاستمداران بریتانیایی برای برگزیت هموست.

ناتو برای ترامپ، یعنی نهادی نظامی که بخش عمده پولش را او بدهد اما ژنرال‌هایش سلام نظامی را به برخی رهبران اروپایی بدهند. این اتحاد برای آمریکا سالی دو ونیم میلیارد دلار آب می‌خورد که البته در مقایسه با هفت‌صد میلیارد هزینه پنتاگون چندان قابل توجه نیست. قضیه اینجاست که هر عضو قرار بوده دو درصد تولید ناخالص ملی‌اش را به ناتو بدهد اما سال‌ها چنین نبوده هرچند حالا کم‌کم بعضی از اعضا به پرداخت تعهداتشان بیش از قبل عمل می‌کنند.

بر اساس آنچه خود ترامپ توییت کرده تا حالا، آلمان حدود ۱.۳۶ از تولید ناخالصش را به ناتو می‌داد و آمریکا حدود ۳.۴۲ درصد با این حساب، آلمان، ۱۶ درصد هزینه‌های ناتو را می‌داد، آمریکا، ۲۲ درصدش را. حالا به گفته یانس استونتبرگ، فرمانده ناتو، قرار شده که آلمان بیشتر از قبل و آمریکا کمتر از قبل بپردازند. در واقع برابر هم. طرحی که قرار است به گفته یک دیپلمات ناتو، از سال ۲۰۲۱ اجرایی شود.

رابرت سینگ استاد سیاست خارجه امریکا در دانشگاه بیربک و نویسنده کتاب‌های متعدد درباره سیاست خارجه آمریکا، معتقد است که این فرمول تازه شاید ترامپ را آرام کند:«ناتو موافقت کرده که هزینه دفتر اصلی در بروکسل را قبول کند و سهم آمریکا از هزینه‌هایش را حدود ۱/۶ میلیون دلار کمتر کند. ترامپ می‌تواند این را یک دستاورد بزرگ برای خودش ببیند. گرچه که این بیشتر سمبلیک است تا واقعی، من شک دارم که او بعد از این، فراتر از طعنه زدن به فرانسه و ترکیه به اعضا سخت بگیرد.»

گرچه ادبیات سایر روسای جمهور آمریکا از ترامپ مؤدبانه‌تر بوده که ناتو را کهنه و به درد نخور توصیف کرده اما آن‌ها هم‌سال‌ها از این گلایه داشتند، که دیگر اعضا سهم خود را از بودجه این نهاد نمی‌پردازند.

اما آیا ترامپ منتظر فرصت است که به نوعی از ناتو خارج شود، مثل کاری که با نفتا کرد، یا با معاهده تغییرات اقلیمی و اگر چنین کند چه به سر هژمونی جهانی آمریکا می‌آ‌ید. به نظر دکتر سینگ، او دست کم حالا به دنبال این کار نمی‌رود. « در این مرحله، من شک دارم که او برای خروج از ناتو دست‌به‌کار شود، چراکه هر دو حزب در کپیتال هیل ( کنگره) جلوی او می‌ایستند، اما هر نوع کاهش اعتبار ناتو، چه با خروج آمریکا چه با تشکیل آلترناتیو اروپایی‌اش، آن‌طور که مکرون می‌خواهد، به شدت روی قدرت بازدارندگی آمریکا در جهان تاثیر می‌گذارد. گرچه ممکن است ترامپ این را فراموش کند یا به آن باور نداشته باشد، اما آمریکا عمیقاً از شرکایش در ایجاد ثبات و تقسیم قدرت در نقاط حساس جهان سود می‌برد، پایان این همکاری، می‌تواند به شدت ثبات را به هم بزند یا بدتر، درگیری حتی جنگ ایجاد کند.»

ناتو که در سال ۱۹۴۹ توسط ترومن ساخته شد، نصف اندازه کنونی‌اش بود اما به شدت قوی‌تر از امروز. اختلافات اعضا، اظهارنظرهای جنجالی سران کشورها و نگاه تحقیرآمیز ترامپ به آن، باعث شده که هفتادسالگی ناتو به جای یک جشن بزرگ، یک دورهمی با کیک کوچک باشد.

انتهای پیام/4129/