درخواست هزار نفر از دانشگاهیان و فعالان زنان از رئیس جمهوری: برقراری عدالت جنسیتی، رویکرد برنامه ششم باشد
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، متن کامل این نامه به شرح زیر است:
از آنجا که زنان ایرانی طی دهههای گذشته، همواره در فضایی بدون تنش مطالبات خود را به طور جدی از طریق مراجع و نهادهای قانونی پیگیری کردهاند و همچنان در برخی حوزهها، مسایل و مشکلات این گروه جامعه با ابهام و کلیگویی همراه است و فاقد راهبردهای مشخص، با توجه به آنچه به منزله کاستیهای حوزه زنان در برنامههای پیشین توسعه کشور قابل مشاهده است، ضرورت دارد در تنظیم سند جاری مواردی به صورت جدی و با جزییات و تدبیر اندیشیهای اجرایی، مورد توجه قرار گیرند و برنامه جامع توسعه در بخش زنان و خانواده، ارتقا یافته و دارای تبصرهها و زیربخشهایی برای هدفگذاری شفاف در عرصههای مختلف باشد. تهیه و تدوین برنامه جامع برای زنان مستلزم پایش وضعیت موجود از طریق فهم تجربه زیسته زنان، مطالبات آنان و فراهم آوردن شرایطی مناسب است که این شرایط مجموعهای از سیاستها، اقدامات، آموزشها و اصلاحات ساختاری را در بر میگیرند. اختصاص فصلی جامع و گسترده در زمینه مسائل زنان درحوزههای مختلف که به طور کلی شامل مشارکت (سیاسی، اقتصادی، اجتماعی) ، قوانین خانواده، نظام حقوقی اشتغال زنان، فرهنگ، آموزش و توان علمی زنان، سلامت زنان هستند. بدین وسیله از رئیس دولت یازدهم و معاونت امور زنان و خانواده دولت تقاضا داریم موارد ذیل را که بنا به بررسیها و نظر خواهیهای مختلف لازم دیده میشود در برنامه ششم توسعه مورد نظر قرار گیرند و مطالبه جامعه زنان ایرانی هستند، درکلیت و همچنین جزییات اجرایی این برنامه مورد توجه قرار دهند.
اهم مطالبات از برنامه توسعه ششم به شرح شامل موارد ذیل هستند:
1- قرار دادن سهمیه متناسب برای زنان در زمینههای مختلف، با توجه به عقبه تاریخی تبعیض آمیز و محدودیتهای فعالیت زنان در جامعه با هدف برقراری عدالت جنسیتی که شعار اصلی دولت یازدهم است، در دستیابی به کرسیهای سیاسی، امکانات اشتغال، مناصب مدیریتی، تخصیص بودجه، حمایتهای کارآفرینی، از مسیر تشکیل کمیتههای نظارتی و اصلاح کننده فوری.
2- تدبیراندیشی صریح برای تشکیل کمیتههای فوری، درباره واقعیتهای اجتماعی حوزه زنان (تجربه زیسته زنان ایرانی) و موارد ویژهای که به صورت مقطعی درمطالبات زنان دیده میشوند، آسیبشناسی و پیگیری روند اجرایی مفاد برنامه توسعه ششم.
3- الزام نهادها و دستگاههای مختلف به تخصیص ردیف اعتباری مشخص و بودجه مشخص برای برنامههای تدوین شده و حمایت کامل از نهادها و مراکز اجرایی حوزه زنان.
4- پرهیز از کلیگویی و ابهام در برنامه توسعه ششم و توجه به دوگانگی نقش فردی و خانوادگی زنان در آن همراه با جداسازی بخش زنان و مشکلات خاص آنها از بخش خانواده و مسائل آن.
5- تشکیل کمیتههای نظارتی و اجرایی متشکل از حقوقدانان، فقها، اساتید دانشگاهی، دانش آموختگان مطالعات زنان و فعالان حوزه زنان و تخصیص بودجههای حمایت پژوهشی، در باره زنان و به زنان پژوهشگر و متخصص، بررسی تحقق یا عدم تحقق برنامههای توسعه در حوزه زنان و توجه به مکانیزم اجرایی، و تخصیص ردیف اعتباری مشخص برنامهها توسط دستگاههای مختلف و الزام نهادها و سازمانهای مختلف کشور به همراهی با این برنامه.
6- بازنگری قوانین حوزه زنان و خانواده خصوصا موارد پیش از انقلاب اسلامی، قوانین حمایتی از زنان شاغل (به تفکیک زنان مجرد و متاهل به فراخور) ، سیاست اندیشی قانونی برای اختصاص میزان یکسان مرخصی زایمان به طور مشترک به زن و مرد در خانواده و تدبیر اندیشی برای ایجاد امکان اشغال پاره وقت در این مدت برای زوج دیگر از مسیر تشکیل کمیتههای متشکل از متخصصین این حوزه.
7- سیاست گذاری وتدبیر اندیشی دقیق و جزئینگر همراه با آییننامههای دقیق اجرایی در حوزه اقتصادی شامل مسائل اشتغال و تضمین امنیت شغلی، الزام بخش خصوصی و تعاونیها به ارائه طرحهای اشتغالزایی، کارآفرینی، مدیریت، برنامهریزی برای اعطا تسهیلات مالی بنا به شرایط ویژه زنان، با مجزا کردن زنان مجرد، متاهل، سرپرست خانوار و اعطا تسهیلات معیشتی مورد نیاز هر گروه همچنین زنان دارای تحصیلات عالیه، متخصص و کارآفرین.
8- برنامهریزیهای کاربردی و اجرایی در توانمندسازی زنان از مسیر آموزشهای تخصصی، مهارت آموزی، اگاهیافزایی، گسترش نظام مشاورهای در مدرسه و خانواده جهت تحقق سلامت روان دانش آموزان دختر و نظارت بر عدم محدودیت جنسیتی آنها در دستیابی به منابع و امکانات برابر در آموزشهای اولیه.
9- برنامهریزی دقیق برای نظام تامین اجتماعی از طریق تامین منابع از محل بودجه عمومی به منظور پرداخت مستمری به زنان واجد شرایط (زنان مجرد، متاهل، سرپرست خانوادار و سایر گروههای زنان به فراخور شرایط و مقتضیات)
10- سیاستگذاریهای دقیق و اجرایی در راستای افزایش مشارکت همه جانبه زنان با رویکرد توسعهمحور شامل حمایت از انجمن ها و تشکلهای زنان، تخصیص بودجه برای افزایش مهارت و توان زنان، آموزشهای آگاهیبخش برای بالا بردن حساسیت اجتماعی-سیاسی زنان و اصلاحات فرهنگی در زمینه نگرش منفی موجود به حضور زنان در عرصه عمومی.
11- برنامهریزی برای استقرار بیمه سلامت، آموزش و آگاهسازی زنان از بهداشت و سلامت عمومی جسمی و روانی آنها، ارائه تسهیلاتی رایگان برای سنجش سلامت جسمی و روانی زنان از طریق ملزم کردن نهادها و سازمانهای ذیربط به همکاری، برنامهریزی در راستای خشونت علیه زنان، پیشگیری و ممانعت از این آسیبهای اجتماعی در خانواده و جامعه.
12- برنامهریزی برای فراگیر کردن مراکز مشاوره سلامت جسمی و روانی بانوان با درصد بودجه مشخص در مشکلات ویژه تاهل و تجرد، افسردگی، انواع خشونتهای خانگی و اجتماعی، فراغت و نشاط، بارداری و سایر موارد مهم در حوزه سلامت زنان و الزام وزارتخانهها، نهادها و سازمانها به ایجاد دفاتر مشاور سلامت و روابط و سایر امور خانواده با تخصیص بودجه درون وزارتخانهای و سازمانی.
13- رسیدگی به مسئله ورزش زنان و دسترسی آنها به امکانات ورزشی برابر و رفع موانع و چالشهایی که در این حوزه زنان با آن روبرو هستند از طریق الزام وزارت ورزش و جوانان به تشکیل کمیته مجزای ورزش زنان، تخصیص بودجه متناسب برای ورزش بانوان با الزام تمام نهادها و سازمانهای دولتی به حمایت از این امر مهم، ایجاد قوانین حمایتی در دسترسی زنان به امکانات برابر ورزشی.
* ما امضا کنندگان این درخواستنامه، از رئیس دولت یازدهم و معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهوری تقاضا داریم که جهت رفع موانع و مشکلات مذکور و شفافسازی هر چه بیشتر جزییات مفاد مرتبط با زنان درسند توسعه ششم، با لحاظ کردن مواردی که اشاره شدند، در جلب رضایت زنان ایرانی به عنوان نیمی از جمعیت کشور همراهی کنند.
انتهای پیام/