قصه‌های کودک و نوجوان ما به‌راحتی قابل سریال‌سازی هستند/ فیلم‌ساز ما مغرور است و کتب داستانی را هم نمی‌شناسد/ قحطی داستان‌نویس خوب نداریم
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، کتاب یار مهربانی است که در تمام ایام سال مهجور مانده و مظلوم واقع می‌شود، خیلی به آن پرداخته نمی‌شود. تولیدکنندگانش غالباً به شهرت نمی‌رسند تا بتوانند برعکس هم‌رده‌هایشان در سینما و تلویزیون به‌سادگی در خیابان قدم بزنند. اینک هفته کتاب بهانه خوبی را فراهم کرده است تا به واکاوی مشکلات و مظلومیت کتاب در کشورمان بپردازیم و ببینیم چه شده که این ثروت ارزشمند این قدر مغفول مانده است. با ما در پرونده «کتاب مظلوم» همراه باشید.
حسن احمدی، نویسنده ادبیات داستانی کودک و نوجوان درباره «کمبود اقتباس سینما و سریال سازی از داستان‌های ایرانی» به خبرنگار کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا گفت: این امر به کیفیت کتب داستانی و قصه‌های آن بستگی دارد؛ چرا که به نظرم خیلی از داستان‌های ما خطی هستند و چه بسا نتوانند تبدیل به فیلم‌نامه بشوند.
وی افزود: البته این را هم فراموش نکنیم که در یک اثر اقتباسی به هرحال شاهد درصد بالایی از تغییر کتاب هم هستیم و گاه چیزی را که به اسم فیلم و سریال خروجی می‌گیریم، کاملاً متفاوت از کتاب داستانی می‌شود.
چیزی به اسم اقتباس ادبی در حوزه هنر ما کم اتفاق می‌افتد
نویسنده کتاب «در خواب‌های دیگران» اشاره کرد: برخی از کتب داستانی ما مثل همین «قصه‌های مجید» هوشنگ مرادی کرمانی نیاز به تغییر چندانی ندارد چون تا بخواهی شخصیت و داستان برای ارائه دارد و دست فیلم‌ساز را برای یک اثر تصویری باز می‌گذارد. البته خیلی از کتاب‌های دیگر نیز بوده‌اند که وقتی به فیلم و سریال تبدیل شده‌اند، کاملاً تغییر کرده‌اند.
این داور جوایز ادبی با بیان این‌که متأسفانه چیزی به اسم اقتباس ادبی در هنر ما کم اتفاق می‌افتد، تأکید کرد: حتی در بین کتب داستانی خودم نیز آثاری هستند که به‌راحتی می‌توانند تبدیل به انیمیشن شوند. این را با قطعیت می‌گویم که ادبیات داستانی حوزه کودک و نوجوان ما به واقع قابلیت تبدیل به سریال سازی را داراست.
فیلم‌ساز ما مغرور است و ادبیات داستانی را هم نمی‌شناسد
وی در عین حال بیان کرد: البته خیلی از فیلم‌سازان ما نیز مغرورند و خوادخواه. متأسفانه سواد چندانی هم در حوزه ادبیات داستانی ندارند. خودشان سوژه‌ای پیدا می‌کنند و در نهایت دست فیلم‌نامه نویسی می‌دهند که آن را بال و پر بدهد؛ آخر کار نیز با تغییری در متن، اسم خودش را بر فیلم‌نامه می‌گذارند.
احمدی هم‌چنین با اشاره به دوستی خود با زنده یاد رسول ملاقلی‌پور گفت: من حتی به رسول که از دوستان خود بنده نیز بود، همیشه می‌گفتم که تو فقط کارگردانی کن و قصه را به دست داستان نویس بده تا کارت حتی بهتر از این شود.
این تهیه کننده سال‌های دور تلویزیون ادامه داد: وقتی در سینما و حوزه سریال سازی، یک نفر خودش هم قصه می‌نویسد، هم کارگردانی می‌کند و هم تهیه کنندگی و غیره؛ باعث می‌شود که کتاب نیز راه به عرصه تصویر نبرد.
مگر قحطی نویسنده است؟
دبیر شورای رمان و داستان حوزه هنری کودک و نوجوان با انتقاد از عدم معرفی کتاب و نویسندگان خوب ادبیات داستانی به گروه‌های سنی مختلف یادآور شد: کاش دوستان فیلم‌ساز بگذارند چند فکر جمع شود تا داستانی پر از جزئیات در فیلم و سریال‌ها ببینیم. قطعاً نویسندگان ما خیلی قوی‌تر از فلان کارگردانی هستند که می‌خواهد فیلم‌نامه نویس هم باشد.
وی در نقدی به برخی برنامه‌های تلویزیونی که هر از گاهی سراغ معرفی کتاب نیز می‌روند، گفت: این‌ها احتمالاً کتب رفقای خودشان است که مجبورند کتابشان را معرفی کنند؛ حتی گاه در یک برنامه تلویزیونی، یک نویسنده خاص را در چند نوبت روی آنتن می بینیم! خب مگر قحطی نویسنده است؟
نویسنده کتاب «باران که می‌بارید» اضافه کرد: باید از دوستان تهیه کننده پرسید که بین این همه نویسنده و داستان نویس، چرا از بقیه آثار و نویسندگان خبری نمی‌گیرید؟ انگار حتماً باید سفارشی بدهند تا سراغ همه بیایند. عوامل یک برنامه تلویزیونی که داعیه کتاب دارند، باید این‌قدر قوی باشد که هر نویسنده‌ای را بشناسند.
انتهای پیام/4072/
انتهای پیام/