راز کد زیر ظروف پلاستیکی چیست؟

به گزارش گروه رسانه‌های‌دیگر خبرگزاری آنا، از آن جایی‌که میلیون‌ها انسان روزانه از این بطری‌ها برای حمل آب شرب و نوشیدنی استفاده می‌کنند و به احتمال زیاد شما هم تا به حال از آن‌ها استفاده کرده‌اید، امروز فارغ از توضیحات اضافه‌ای هم‌چون چگونگی شکل‌گیری این علامت‌ها سعی کرده‌ایم اطلاعات شما را درباره بطری‌ها افزایش دهیم تا بدانید کدام بطری‌ها را می‌شود در فریزر قرار داد و چه بطری‌هایی را بعد از مصرف باید به بازیافت سپرد و دیگر از آن‌ها استفاده نکرد.

هر ظرف پلاستیکی یا بطری آب آشامیدنی یک نشان بازیافتی دارد. این نشان شامل عددی از یک تا هفت خواهد بود که داخل سه فلش که یک مثلث را تشکیل می‌دهند جای گرفته است. این نماد حاوی اطلاعات مفیدی درباره محتویات شیمیایی سمی بطری‌ها و میزان زیست تخریب پذیری آن‌هاست.

پلی اتیلن ترفتالات

بطری‌هایی که این علامت را دارند عموما شفاف هستند. گزارش‌هایی درباره رشد و تجمع باکتری‌ها در این بطری‌ها به‌دست آمده که نشان می‌دهد باید از این بطری‌ها فقط یک بار استفاده و از قرار دادن آن‌ها در فریزر یا ریختن مایعات داغ درون آن‌ها خودداری شود.

کاربردها: بطری نوشیدنی‌ها، بطری آب، بطری دهان شویه‌ها، ظرف کره بادام زمینی، ظرف سس‌ها، بطری آب میوه، بطری روغن‌های مایع

موارد استفاده پس از بازیافت: کیسه خرید، نخ، مبلمان، فرش، قاب سازی، تسمه، کفش‌های ورزشی، الیاف پلی استر، چمدان، کاپشن، کیسه خواب، قطعات خودرو

پلی اتیلن سنگین

این بطری‌ها به دلیل این که با پلی اتیلن متراکم ساخته شده‌اند جزو پلاستیک‌های بی خطر به حساب می‌آیند و یکی از بهترین گزینه‌ها برای بازیافت هستند.

کاربردها: بطری‌های مات شیر، آب میوه، روغن‌های خوراکی، شیشه پاک کن، مایع سفیدکننده، محلول‌های ضدعفونی کننده و شوینده، شامپو، روغن موتور، کیسه زباله یا خرید و بسته بندی ماست، کره و ...

موارد استفاده پس از بازیافت: تولید بطری شوینده‌های لباس، بطری روغن، خودکار، مخازن زباله و بازیافت، کفپوش، لوله، تخته، نیمکت، میز و صندلی مسافرتی، حصار و صندوق‌های پست

پلی وینیل کلراید

به دلیل وجود کلرین در این بطری‌ها آن‌ها در صورت تماس با گرما به شدت خطرناک‌اند و احتمال دارد باعث اختلالات هورمونی شوند.
کاربردها: بطری‌های شیشه پاک کن، روغن‌های خوراکی، محلول‌های ضدعفونی کننده و شوینده، شامپو، روکش سیم‌ها و کابل‌ها، وسایل پزشکی، لوله کشی، شلنگ‌های آب، پنجره‌ها.

موارد استفاده پس از بازیافت: ساخت عرشه کشتی، قاب سازی، گلگیر خودرو، کابل، سرعت گیر، کفپوش، هشدار دهنده‌های جاده‌ای و تشک.

پلی اتیلن سبک

جزو پلاستیک‌های بی خطر هستند، ولی معمولا قابل بازیافت نیستند به همین دلیل توصیه می‌شود سبد خرید و کیسه‌های پارچه‌ای جایگزین این کیسه‌ها شوند.

کاربردها: بطری‌هایی که باید قابل فشرده شدن و انعطاف پذیر باشند، کیسه‌های نان، بسته بندی مواد غذایی یخ زده، روکش لباس ها، کیسه‌های خرید، مبلمان، کیسه جاروبرقی و فرش.

موارد استفاده پس از بازیافت: تولید سطل زباله، مخازن کمپوست، قاب سازی و کفپوش

پلی پروپیلن

یک ماده پلاستیکی بسیار خوش بازیافت که بسیار از آن استفاده می‌شود و جزو پلاستیک‌های بی خطر است که در مجاورت با مواد غذایی داغ هم خطری را برای استفاده کننده ایجاد نمی‌کند.

کاربردها: بطری‌های حاوی محلول‌های غلیظ، ظرف ماست، بطری سس گوجه فرنگی، در پلاستیکی بطری‌ها، نی نوشیدنی و بطری شربت‌های دارویی.

موارد استفاده پس از بازیافت: ساخت چراغ‌های چشمک زن، کابل‌های باتری، باتری خودرو، یخ شکن، جارو دستی، برس مو، پالت و سطل زباله.

پلی استایرن

در این ظروف مواد سمی بالقوه وجود دارد به‌ویژه هنگام گرم شدن. تا جایی که می‌شود از این ظروف استفاده نکنید. بیشتر مواقع قابل بازیافت نیستند.

کاربردها: ظروف یک بار مصرف، شانه تخم مرغ، بسته بندی انواع گوشت، بطری‌های حاوی قرص‌ها و کپسول‌ها و کاور سی دی.

موارد استفاده پس از بازیافت: تولید عایق حرارتی، کلید پریز، شانه تخم مرغ، دریچه کولر، خط کش، بسته بندی از جنس استایروفوم. بازیافت این نوع پلاستیک به سختی انجام می‌گیرد.

پلاستیک ترکیبی از انواع پلاستیک

استفاده از این جنس پلاستیک به‌ویژه برای غذا همیشه آخرین گزینه‌تان باشد و این شماره ۷ هم معمولاً قابل بازیافت نیست. نتایج برخی از تحقیقات بیانگر احتمال خطرناک بودن این نوع پلاستیک برای سیستم هورمونی بدن است.

کاربردها: بطری‌های آب ١٠ و ٢٠ لیتری، ابزار‌های ضد گلوله، عینک‌های آفتابی، دی وی دی‌ها، قطعات رایانه، علایم ترافیکی، نایلون.

موارد استفاده پس از بازیافت: تولید صفحات و تخته‌های پلاستیکی و محصولات سفارشی.

کیسه‌های نایلونی خرید و ظروف یک بار مصرف، هم سمی و هم بازیافت شان سخت است، اما متأسفانه در کشور ما بیشترین استفاده را دارد.

چند واقعیت درباره پلاستیک‌ها

۱. اکثر پلاستیک‌های مورد استفاده در بسته بندی مواد از فرآورده‌های نفتی و زغال سنگ تهیه می‌شود، بنابراین قابل بازگشت به طبیعت نیست. به همین دلیل طول عمر پلاستیک‌ها ۵٠٠ سال و برای برخی دیگر ١٠٠٠ سال بیان شده است.

۲. کلیه پلاستیک‌ها می‌توانند بازیافت شوند، به شرط این که ما آن‌ها را به پایگاه‌های بازیافت تحویل دهیم! آمار‌ها نشان می‌دهد که تنها ١٠درصد بطری‌های پلاستیکی تولید شده بازیافت می‌شوند و ۹٠درصد دیگر روی زمین یا در اقیانوس‌ها باقی می‌مانند.

۳. مطالعات نشان داده‌اند که بازیافت تنها یک عدد بطری پلاستیکی- در مقایسه با تولید آن- به اندازه روشن ماندن یک لامپ ۶٠ وات به‌مدت ۶ ساعت باعث صرفه جویی در مصرف انرژی می‌شود.

۴. سوزاندن پلاستیک‌ها به ورود حجم قابل توجهی از گاز‌های گلخانه‌ای به جو زمین منجر می‌شود و در نتیجه خطر سوراخ شدن لایه ازن و گرم شدن زمین را دو چندان می‌کند.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/