کف‌خوابی بعد از ۸۰ سال تجربه/ دانشجویانی که آواره بی‌تدبیری شده‌اند

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، من و شما بارها شنیده‌ایم که از ظاهر امری نباید در مورد آن مسئله قضاوت کرد. چراکه ممکن است ظاهر آن متفاوت با واقعیت‌های درونی‌اش باشد و به‌اصطلاح شعرا «سرّ درون» را آشکار نکند. متأسفانه شیفته ظاهر شدن و حیرت از واقعیت‌های باطن، حکایت این روزهای دانشگاه تهران؛ نماد آموزش عالی کشور است. فارغ از مسائل آموزشی و پژوهشی که باید در فرصت جداگانه‌ای به آن پرداخت وضعیت خوابگاه‌های دانشگاه تهران و مخصوصاً مجموعه خوابگاهی کوی است که برخلاف تلاش‌ها هنوز دچار ضعف‌ها و مشکلات جدی است.

در حال حاضر در کوی دانشگاه تهران دانشجویان ارشد و دکتری اسکان داده شده‌اند و دانشجویان کارشناسی هم در خوابگاه اطراف این دانشگاه خوابگاه گرفته‌اند. مسئله این است که علاوه بر افزایش ظرفیت اتاق‌های دانشجویان کارشناسی، ظرفیت اتاق‌های دانشجویان مقطع ارشد در ترم‌های عادی و ترم‌های سنواتی هم بیش‌ازحد است. هرچند در ترم‌های عادی اتاق‌های پنج‌نفره کم‌تر به چشم می‌خورد اما دانشجویان سنواتی که در ساختمان ۱۴ کوی دانشگاه اسکان داده شده‌اند اکثراً پنج‌نفره و تعداد اندکی چهارنفره هستند.

اتاق‌هایی که در همین روزها دانشجویان در حال سکنی گزیدن در آن‌ها هستند، معمولاً 15 متر بیشتر نیست و با حساب کردن فضایی که کمد، یخچال و وسایل دیگر پر می‌کنند، جای بسیار اندکی نزدیک به صفر برای زندگی دانشجویان می‌ماند. قرار است در این اتاق‌ها پنج نفر دانشجوی ارشد  زندگی کنند که در حال کار کردن روی پایان‌نامه، طرح‌های پژوهشی، مقاله و یا مشغول به کار هستند. اتاق‌هایی که باید حداقل یکی از دانشجویان کف زمین بخوابد و یا اگر هم تختی بگذارند، دیگر جایی حتی برای انداختن یک سفره و خوردن شام وجود نخواهد داشت. اتاق‌هایی که با زبان بی‌زبانی می‌گویند: «فقط ساعت دوازده شب و باید برای خواب وارد آن‌ها شد.»

پنج نفر امکان اسکان در این اتاق‌ها را ندارند

آرش ملایی‌فرد دانشجوی مقطع ارشد رشته زیست‌شناسی گیاهی دانشگاه تهران است که در حال حاضر ترم پنجم خود را شروع کرده و بر روی پایان‌نامه خود که به‌طور مشترک با یکی از پژوهشگران آلمانی شروع کرده، کار می‌کند. او چون دانشجوی سنواتی محسوب می‌شود در ساختمان ۱۴ کوی که دانشگاه به این دانشجویان اختصاص داده اتاق گرفته است؛ اتاقی پانزده متری با پنج نفر دانشجو.

او به خبرنگار آنا می‌گوید: ببینید فقط مسئله کمبود تخت و روی زمین خوابیدن یک دانشجو نیست. مسئله این است که در اتاق کمد کم می‌آید اگر بخواهی کمد هم اضافه کنی جا نیست. یا به‌عنوان‌مثال اگر برای درس خواندن بخواهی میز بگذاری دیگر جا ندارید. در واقع از ترس نبود جا هیچ وسیله راحتی نباید در اتاق بگذاری و استفاده کنی فقط تخت و فقط خوابیدن همین. اگر بخواهید تخت‌ها را بیرون بگذارید تا جا داشته باشید بچه‌ها باید کف اتاق که موکت انداخته‌اند بخوابند.

وی با بیان اینکه استاندارد این‌ اتاق‌ها دو نفره است و حتی چهار نفر هم برای این اتاق‌های اضافی است چه برسد به پنج نفر، بیان داشت: دانشجوی ترم پنجم مشغول کار کردن روی پایان‌نامه و طرح خود است، نیاز به آرامش و آسودگی خاطر دارد نه اینکه اولین دغدغه‌اش اتاق و سروکله زدن با هم‌اتاقی‌های خودش باشد. در این اتاق‌ها با پنج نفر عملاً جایی برای درس خواندن و آرامش داشتن نیست و فقط باید شب‌ها دیروقت بیایی و بخوابی آن‌هم اگر بتوانی.

وی ادامه داد: خوابیدن هم مشکل است چراکه معمولاً هماهنگی بین پنج نفر برای خاموشی و خواب هم راحت نیست. یکی تازه می‌خواهد شام بخورد، یکی می‌خواهد درس بخواند و ...سروصدا هم که دیگر برای خوابگاه‌های دانشجویی با این حجم دانشجو عادی است.

ملایی فرد با اشاره به اینکه در ترم اول هم در ساختمان ۱۶ پنج نفر بودیم، اظهار کرد: در ترم دوم مسئولان کوی گفتند هر کس می‌خواهد می‌تواند از اتاق پنج‌نفره خارج‌شده و اتاق چهارنفره بگیرد. ولی باید توافق کنید یکی از اتاق برود، خب هیچ‌کس نتوانست این توافق را بکند که به یکی بگوید تو از اتاق برو احتمالاً آن فرد هم به طرف می‌گفت که خب خودت چرا نمی‌روی؟ بعد از این عدم توافق از ما تعهد گرفتند که ما راضی هستیم در اتاق پنج‌نفره بمانیم؛ بنابراین ترم اول مجبور بودیم ترم دوم هم در رودربایستی ماندیم؛ و در ترم سوم و چهارم اتاق ما چهارنفره بود که قابل‌تحمل بود؛ اما واقعاً حضور پنج نفر در اتاق پانزده متری فاجعه‌بار است.

این دانشجویی دانشگاه تهران با بیان اینکه چرا هر سال مسئولان ظرفیت پذیرش دانشجو را زیاد می‌کنند که خوابگاه‌ها به این وضعیت دچار شود، گفت: به نظر می‌رسد کیفیت ارائه خدمات آموزشی و رفاهی برای مسئولان دانشگاه تهران در مرتبه پایین‌تری نسبت به کاهش آمار بیکاری قرار دارد و مسئولان امر برای کاهش این آمار مرتباً ظرفیت پذیرش دانشگاه‌ها را زیاد می‌کنند و دانشجو هم که در این آمارها بیکار حساب نمی‌شود اما در عمل بیکار است (با خنده). واقعاً جای تأسف است که اتاق دانشجویان ارشد دانشگاه تهران باید پنج‌نفره باشد آخر هفته اصلاً هوا کم می‌آورید چه برسد به جا! آخر هفته‌ها خیلی بد می‌شود یا باید اعصابت خیلی آرام باشد و یا باید بری بیرون و در اتاق نباشی.

اتاق‌هایی فقط برای دوازده شب به بعد

حسین ایزانلو دانشجوی ترم پنجم کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران است. او از مشهد میهمان این دانشگاه شده و قرار است در ترم پنجم در ساختمان ۱۴ و در اتاقی پنج‌نفره ساکن شود.

او در گفتگو با خبرنگار ما با بیان اینکه ترم اول اتاق‌های ما پنج‌نفره بود اما در ترم‌های بعدی چهارنفره شد، گفت: الآن ترم پنجم که هستیم اتاق‌ها را پنج‌نفره کردند که همه پایان‌نامه دارند و باید برای دفاع آماده شوند. به خاطر پذیرش زیاد دانشجو ظرفیت کم آورده‌اند و با افزایش ظرفیت اتاق‌ها به دانشجویان جدید اتاق داده‌اند.

وی با بیان اینکه دانشجوی ترم پنجمی بیشتر نیاز به آرامش دارد تا دانشجوی ترم اولی، اظهار داشت: مسئولان کوی توضیح دهند که پنج نفر دانشجو در اتاق ۱۵ متری که جای خالی آن زیر پنج‌متر است چگونه باید کار علمی و آموزشی انجام دهند. با این وضعیت می‌توان انتظار تولید علم و تربیت دانشجوی باسواد را داشت. اصلاً با این وضعیت چرا دانشگاه تهران دانشجوی ارشد می‌گیرد آیا هدف از گرفتن دانشجوی ارشد فقط دادن یک کاغذ به‌عنوان مدرک است؟ این دانشجویان بعد از فارغ‌التحصیلی می‌توانند نیازهای جامعه را برطرف کنند.

ایزانلو ادامه داد: این اتاق‌ها بیشتر از دو نفر جا ندارند اما پنج نفر را در آن‌ها اسکان داده‌اند آیا واقعاً دانشگاه تهران با بیش از هشتاد سال سابقه هنوز نمی‌تواند ورودی و خروجی خود را مدیریت کرده و تعدادی دانشجو پذیرش کند که ظرفیت دارد؟ احتمالاً سال بعد هم‌اتاق‌های پنج‌نفره را شش‌نفره می‌کنند تا دانشجوی بیشتری بگیرند.

این نوع مدیریت، مدیریت یک دانشگاه برتر نیست

فرشاد صالح زهی دانشجوی زبان و فرهنگ باستانی هم در ساختمان ۱۴ ساکن شده است و در مورد اتاق‌های پنج‌نفره با متراژ پانزده متر می‌گوید: همه دانشجوها از این بابت ناراحت هستند اما خب به خاطر گرانی هزینه‌های اجاره در تهران مجبور هستند از این اتاق‌ها استفاده کنند؛ اما از دانشگاه تهران به‌عنوان یکی از بهترین دانشگاه‌های ایران انتظار می‌رود امکاناتی در حد عنوان و برند خود ارائه دهد اما متأسفانه برخی اوقات دیده می‌شود که امکاناتی که دانشگاه‌های شهرستان ارائه می‌دهند بیشتر است.

وی با بیان اینکه من فقط دو ماه روی پروپوزال خودم کار کردم، ادامه داد: خب بعدازاین همه زحمت می‌خواهم پایان‌نامه بنویسم و تمام وقت خودم را گذاشتم و با بی‌پولی و کار نکردن دنبال نوشتن پایان‌نامه خوب و با رفرنس‌های اصلی هستم اما خب در اتاق پنج‌نفره من آرامش دارم که بخواهم پایان‌نامه هم بنویسم. آیا واقعاً دانشگاه تهران از امکانات خود اطلاع ندارد پس چرا دانشجو زیاد می‌گیرد.

موظف به ارائه خوابگاه به دانشجویان سنواتی نیستیم

«محمد اسماعیلی» رئیس کوی دانشگاه تهران در مورد اتاق‌های پنج‌نفره کوی به خبرنگار آنا می‌گوید: وضعیت سنواتی‌ها هرساله همین‌طور است. آن‌ها مازاد بر ظرفیت هستند و خوابگاه به این دانشجویان قانوناً تعلق نمی‌گیرد. دانشگاه زیاد پذیرش نکرده است از دو سال پیش که وزارت علوم ترم نهم کارشناسی را عادی تلقی کرد و دانشگاه را موظف کرد که به این دانشجویان خوابگاه دهیم مشکلات اسکان به وجود آمد. ما برای اسکان دانشجویان جدید کارشناسی و ارشد مجبور شدیم اتاق‌های چهارنفره را پنج‌نفره کنیم تا بتوانیم به دانشجویان جدید خوابگاه بدهیم.

وی با بیان اینکه بااین‌وجود باز دانشگاه تهران مجبور به اجاره کردن خوابگاه شده ادامه داد: البته در ترم زمستان وضع این اتاق‌ها بهتر می‌شود چراکه یک عده فارغ‌التحصیل می‌شوند و ظرفیت اتاق‌ها کاهش پیدا می‌کند و ما دانشجوها را جابجا می‌کنیم. اما خیلی از دانشجویان به دلیل اختی که با هم‌اتاقی‌های خود پیدا کرده‌اند خیلی مایل به تغییر اتاق‌ها در آن ترم نیستند.

وی با اشاره به این مسئله که ما وظیفه‌ای برای دادن خوابگاه به دانشجویان سنواتی نداریم اما به ترم پنجم، ششم و موارد خاص خوابگاه می‌دهیم بیان داشت: ما تحت هر شرایطی به دانشجوی غیربومی روزانه خوابگاه می‌دهیم و هیچ‌وقت اعلام نمی‌کنیم ظرفیت نداریم؛ و تلاش می‌کنیم با ظرفیت‌سنجی اتاق‌ها آن‌هایی را که بزرگ‌تر هستند افزایش ظرفیت دهیم. تنها راه پیش روی ما این است که به دانشجویان سنواتی اعلام کنیم خوابگاه نداریم که خب این کار را ما هیچ‌وقت انجام نمی‌دهیم چراکه این‌ها فرزندان ما هستند.

وی در پاسخ به این سؤال که ظرفیت استاندارد اتاق‌های کوی دانشگاه چقدر است هم گفت: برای این اتاق‌ها استانداری تعریف‌نشده چراکه این تعریف باید مبتنی بر سرویس بهداشتی، حمام و... باشد اما ما سعی کردیم ظرفیت مطلوب و ظرفیت اسکان را تعریف کنیم و بتوانیم مدیریت کنیم وگرنه ما دوست داریم اتاق‌ها دو یا سه‌نفره باشد.

رئیس کوی دانشگاه تهران با بیان اینکه هر سال وضع خوابگاه‌های دانشگاه تهران بهتر شده است، تصریح کرد: ما اتاق‌های ده‌نفره را از بین بردیم و سعی کردیم رفاه خوابگاه را بالا ببریم اما امکانات بودجه‌ای و هزینه‌ای ما امکانات ثابتی است که هرسال هم کمتر می‌شود ولی خدماتی که می‌دهیم نسبت به سال‌های قبل‌تر نه‌تنها کمتر نشده که بیشتر هم شده است.

اسماعیلی در پاسخ به این سؤال که آیا دانشگاه تهران از امکانات خود اطلاع ندارد که بتواند در اندازه همان امکانات دانشجو پذیرش کند، هم گفت: ظرفیت‌سنجی‌ها بعضاً از دست خود دانشگاه تهران هم خارج است مثلاً فلان رشته چهل نفر ظرفیت اعلام کرده اما پنجاه نفر دانشجو به دانشگاه معرفی می‌شود به خاطر وجود سهمیه‌های مختلف و اینکه این دانشجوها مازاد بر ظرفیت دانشگاه پذیرش می‌شوند تا اجحافی به دانشجویان روزانه که خود قبول‌ شده‌اند نشود. از طرف دیگر ما تصمیم‌گیرنده در این زمینه نیستیم و باید این مسئله را از آموزش دنبال کنید که بر چه اساسی دانشجو پذیرش می‌کنند.

وی ادامه داد: ما واحد خدماتی هستیم که سعی می‌کنیم وظایف خودمان را به بهترین صورت ارائه کنیم و به همه دانشجویان روزانه غیربومی خوابگاه دهیم. وگرنه می‌توانیم ظرفیت اتاق‌ها را کاهش دهیم و به برخی دانشجویان بگوییم اتاق نداریم. ما حتی امسال مجبور به اجاره کردن خوابگاه شدیم تا بتوانیم به دانشجویان متأهل خوابگاه ارائه کنیم و تمام توان ما این است و بیش از این از ما انتظار نداشته باشید.

دانشجویان و رئیس کوی حرف خود را زده و استدلال‌ها را مطرح کرده‌اند اما هنوز این پرسش که چرا دانشگاه تهران به‌اندازه امکانات خود دانشجو پذیرش نمی‌کند تا بتواند در حد نام و برند خود به دانشجویان امکانات ارائه کرده و آنان را همانند چند دهه گذشته تربیت کند که هرکدام برای خود در نقطه‌ای از کشور اثرگذار باشد بدون پاسخ مانده است پاسخی که تماس‌های چند بار با معاون آموزشی دانشگاه تهران برای اخذ آن بدون نتیجه ماند.

انتهای پیام/4115/پ