عدم پایبندی آمریکا به تعهدات عامل تهدیدکننده امنیت بین‌المللی است
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا از وزارت امور خارجه، محمدجواد ظریف در پیامی به مناسبت روز جهانی صلح تأکید کرد: خروج آمریکا از برجام، علیرغم تعهدات آن کشور از جمله بر مبنای قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت مصداق دیگر برخورد سیاسی با شورای امنیت است.
عدم پایبندی آمریکا به تعهدات بین‌المللی و توافقات دوجانبه با کشورهای دیگر و اتخاذ رویکرد یکجانبِ گرایانه از جمله عوامل اصلی تهدیدکننده صلح و امنیت بین‌المللی می‌باشد. عدم حل مسئله فلسطین بعد از بیش از ۷ دهه اشغال، کشتار و محروم ساختن یک ملت از کلیه حقوق اساسی و آواره نمودن آن‌ها و وضعیت اسفناک جاری در یمن از جمله مصداق‌های بارز بی‌عدالتی فاحش در عرصه بین‌المللی است.
متن این پیام به شرح زیر است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
حضار و دوستان گرامی،
با ادای احترام به شهدا و ایثارگران به مناسبت هفته دفاع مقدس، از اینکه به دلیل مشارکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک نمی‌توانم در میان شما باشم متأسفم.
از جناب آقای ایوبی دبیر کل محترم کمیسیون ملی یونسکو- ایران، جناب آقای جعفری مدیرعامل موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و همه دست‌اندرکاران به خاطر برگزاری این مراسم ارزشمند تشکر می‌نمایم.
گرامیداشت و ارج نهادن به مفهوم صلح اقدامی ارزشمند و مهم در تحقق این مفهوم در عرصه جهانی می‌باشد. صلح و امنیت یکی از مهم‌ترین آمال و آرزوهای انسان‌ها در طول تاریخ، صرف‌نظر از زمان، مکان و نوع جامعه بوده است. نیاز به صلح و آرامش بر خواسته از فطرت پاک انسانی است. خداوند انسان را صلح‌جو آفریده است. تردیدی نیست صلح واژه مقدسی است که بشریت همواره در طلب آن بوده و یک آرمان مشترک جهانی محسوب می‌شود. واقعیت این است که هدف صلح تنها فقدان جنگ نیست، بلکه احساس عدالت، برابری و امنیت است. در این مفهوم صلح یک فضیلت محسوب می‌شود. دوری انسان‌ها از آموزه‌ها و تعالیم الهی از جمله برادری، برابری، همزیستی مسالمت‌آمیز، صداقت، حق‌خواهی، عدالت و بردباری حلقه مفقوده تحقق صلح و آرامش می‌باشد. ادیان الهی و مذاهب توحیدی صلح و عدالت را به عنوان بخش مهمی از شاخص‌های زندگی بشری مطرح نموده و پیامبران الهی بشریت را بدان فراخوانده‌اند. انسان به غریزه و عقل فطری چنین است که خوبی‌ها، هنجارها و ارزش‌ها را می‌پسندد و دوست می‌دارد. خداوند متعال می‌فرماید: «(وَاللهُ یَدْعُوا إِلَی دَارِ السَّلاَمِ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیم); و خداوند به سرای صلح و آرامش دعوت می‌کند؛ و هر کس را بخواهد (و شایسته ببیند)، به راه راست هدایت می‌نماید».
بسیاری از جنگ‌هایی که در طول تاریخ بشر رخ‌داده است ناشی از زیاده‌خواهی و افکار توسعه‌طلبانه بوده است هرچند بعضاً با ادعای تأمین صلح و امنیت یا دفاع از منافع یکی از طرفه‌ای منازعه همراه بوده است. در واقع برخی طرف‌ها تأمین صلح برای خود را در ایجاد ناامنی برای طرف یا طرفه‌ای دیگر دیده یا می‌بینند. بر اساس همین تفکر در گذسته شاهد شکل‌گیری بلوک‌های سیاسی و نظامی مختلف در عرصه بین‌المللی بوده و امروز در یکجانبِ گرایی تبلور یافته است.
در امتداد تحول اجتماعی و سیاسی در عرصه زندگی بشری به‌ویژه شکل‌گیری دولت-ملت ها، تشکیل سازوکارهای جمعی برای حفظ صلح و امنیت و جلوگیری از بروز جنگ و حل و فصل منازعات از طریق صلح‌آمیز دغدغه اصلی جامعه بین‌المللی بوده است. تجارب تلخ و هزینه‌های سنگین جنگ جهانی اول باعث شد تا رهبران کشورها برای نیل به صلح اقدام به تشکیل جامعه ملل نمایند. متعاقب ناکارآمدی این ترتیبات و بروز جنگ جهانی دوم، سازمان ملل متحد تشکیل شد که حفظ صلح و امنیت بین‌المللی از مهم‌ترین اهداف آن می‌باشد و در منشور ملل متحد مقرراتی برای این منظور تدوین شده است. مسئولیت اصلی این امر بر عهده شورای امنیت واگذار شده است. علاوه بر شورای امنیت، ارکان دیگر سازمان ملل و سازمان‌های تخصصی و وابسته به این سازمان نیز به این مقوله توجه جدی داشته‌اند. یونسکو نیز سهم بسزایی در تقویت و توسعه فرهنگ صلح دارد. علیرغم تلاش‌ها و فعالیت‌های زیاد سازمان ملل متحد و برخی دستاوردها در این زمینه، متأسفانه شاهد جنگ‌های خانمان‌سوز و منازعات حل‌نشده زیادی بوده‌ایم. دلایل این امر مختلف می‌باشد. استفاده ابزاری برخی کشورها از سازوکارهای سازمان ملل به‌ویژه شورای امنیت سازمان ملل، عدم پایبندی برخی قدرت‌ها و اعضای سازمان ملل نسبت به مفاد منشور ملل متحد و عدم اقدام اساسی در اصلاحات ساختار سازمان ملل متحد از جمله دلایل این وضعیت است. از طرف دیگر واقعیت تلخ این است که فرهنگ صلح و حاکمیت قانون در عرصه جامعه بین‌المللی نهادینه نشده است. کماکان برخی کشورها فکر می‌کنند چون قدرت دارند حق اعمال نظرات و دیدگاه‌های سیاسی خود رادارند. رویکرد مداخله جویانه، انحصار طلبانه و یکجانبِ گرایانه آن‌ها در عرصه روابط بین‌الملل ریشه عمده جنگ‌های قبلی و منازعات و چالش‌های جاری می‌باشد.
جمهوری اسلامی ایران طی حدود ۴ دهه مورد هدف این نوع رویکرد خصمانه و یکجانبِ گرایانه بوده است. عملکرد منفی شورای امنیت در خلال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و در قبال جنایات رژیم صدام علیه مردم ایران از جمله استفاده از سلاح شیمیایی یک مصداق بارز عملکرد نامطلوب شورای امنیت در قبال مقوله صلح و امنیت بین‌المللی بوده است. نمونه دیگر سوءاستفاده از شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی ایران، تحمیل مقررات تحریمی توسط شورای امنیت علیه ایران به بهانه اتهامات بی‌اساس هسته‌ای بود.
این وضعیت ناشی از برخورد سیاسی برخی از اعضای دائم شورای امنیت در خصوص موضوعات در دستور کار بود. خروج آمریکا از برجام، علیرغم تعهدات آن کشور از جمله بر مبنای قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت مصداق دیگر برخورد سیاسی با شورای امنیت می‌باشد. عدم پایبندی آمریکا به تعهدات بین‌المللی و توافقات دوجانبه با کشورهای دیگر و اتخاذ رویکرد یکجانبِ گرایانه از جمله عوامل اصلی تهدیدکننده صلح و امنیت بین‌المللی می‌باشد. عدم حل مسئله فلسطین بعد از بیش از ۷ دهه اشغال، کشتار و محروم ساختن یک ملت از کلیه حقوق اساسی و آواره نمودن آن‌ها و وضعیت اسفناک جاری در یمن از جمله مصداق‌های بارز بی‌عدالتی فاحش در عرصه بین‌المللی است.
جمهوری اسلامی ایران بر اساس آموزه‌های دینی و ملی همواره تلاش نموده است تا در راستای تقویت صلح و امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی گام بردارد. تائید پایبندی ایران به تعهدات ناشی از برجام مؤید این امر می‌باشد. نقش کلیدی و اساسی ایران در مقابله با تروریسم به‌ویژه در مقابله با داعش در سوریه و عراق نمونه دیگری از اقدامات انجام شده ما برای مقابله با تهدیدات علیه صلح و امنیت می‌باشد. جمهوری اسلامی ایران همواره در راستای تحقق اهداف منشور ملل متحد تلاش نموده است و در این راستا تعامل و همکاری فعال و سازنده‌ای با کشورهای عضو و بخش‌های مختلف سازمان ملل داشته است. رئیس‌جمهور ایران با درک مخاطرات افراط‌گرایی و خشونت بر صلح و امنیت بین‌المللی ایده جهان علیه خشونت و افراط‌گرایی را مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۳ مطرح نمود که با استقبال اعضای سازمان مواجه شد.
به اعتقاد ما مؤثرترین راهکار برای اعاده و حفظ صلح و آرامش بازگشت انسان‌ها به فطرت پاک و تنظیم روابط میان خویش بر اساس معیارها و ارزش‌های اصیل انسانی و دینی می‌باشد. ترویج اندیشه و دیدگاه‌های اصیل نخبگان، فرهیختگان و عالمان نقش مؤثری در تقویت فرهنگ صلح و دوستی میان ملت‌ها و کشورها دارد.
مفهوم صلح همواره در ادبیات ایران‌زمین جایگاه برجسته‌ای داشته است. مولانا شاعر شهیر ایرانی توجه خاصی به مفهوم صلح داشته است. ایشان در دفتر اول مثنوی معنوی می‌سرایند:
جنگِ خلقان همچو جنگِ کودکان
جمله بی‌معنی و بی‌مغز و مُهان
به امید جهانی سرشار از صلح آرامش و تحقق عدالت و همدلی میان همه ملت‌ها و کشورها.
متشکرم؛
انتهای پیام/4129/
انتهای پیام/